Τι προβλέπει η τελική ρύθμιση για τα δάνεια
Αυστηρούς κανόνες στις τράπεζες και στους δανειολήπτες θέτει ο Κώδικας Δεοντολογίας της ΤτΕ για τη ρύθμιση των δανείων σε καθυστέρηση.
Ο δανειολήπτης θα πρέπει να είναι «συνεργάσιμος», δηλαδή να γνωστοποιεί εντός 15 ημερών όλες τις πληροφορίες για την οικονομική του κατάσταση. Από την πλευρά της η τράπεζα οφείλει να ενημερώνει συστηματικά και με σαφήνεια τον δανειολήπτη και να απαντάει στις κλήσεις και στις επιστολές του εντός 15 ημερών.
Ακόμη η τράπεζα υποχρεούται να του προτείνει την κατάλληλη ρύθμιση της οφειλής του, επιλέγοντας μεταξύ αυτών που περιλαμβάνονται στον Κώδικα και ξεκινούν από τη μείωση του επιτοκίου ή την αύξηση του αριθμού των δόσεων και φθάνουν μέχρι το «κούρεμα» του δανείου, την παράδοση του ακινήτου στην τράπεζα, τη δυνατότητα του να μείνει ο δανειολήπτης στο ακίνητο καταβάλλοντας ενοίκιο κ.α.
Κεντρικός άξονας του νέου Κώδικα είναι ο διαχωρισμός των δανειοληπτών σε συνεργάσιμους και μη, και οι λύσεις «α λα καρτ» σε τρία στάδια. Όπως δημοσιεύει αποκλειστικά η εφημερίδα «Ημερησία» , στο πρώτο στάδιο, εάν δηλαδή οι δυσκολίες αποπληρωμής κρίνονται, βάσιμα, προσωρινές, προβλέπονται ρυθμίσεις διάρκειας μικρότερης των πέντε ετών, με λύσεις όπως η καταβολή μόνο τόκων, η μείωση ποσού τοκοχρεολυτικών δόσεων, η παροχή περιόδου χάριτος με προκαθορισμένη περίοδο αναστολής πληρωμών, η δυνατότητα μεταφοράς, χρονικά, μίας δόσης, η τακτοποίηση ληξιπρόθεσμου υπολοίπου με ρευστοποίηση περιουσιακών στοιχείων και η κεφαλαιοποίηση ληξιπρόθεσμων οφειλών με αναπροσαρμογή του υπολοίπου.
Στις μακροπρόθεσμες ρυθμίσεις με διάρκεια μεγαλύτερη των πέντε ετών περιλαμβάνονται λύσεις όπως «κούρεμα», μόνιμη μείωση του επιτοκίου, αλλαγή του επιτοκίου από κυμαινόμενο σε σταθερό ή αντίστροφα, παράταση διάρκειας του δανείου, πρόσθετες εξασφαλίσεις, διαχωρισμός του δανείου σε ενυπόθηκο σύμφωνα με τη δυνατότητα αποπληρωμής και μεταγενέστερη τακτοποίηση του υπολοίπου.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι προτάσεις με ειδική εφαρμογή στα επιχειρηματικά δάνεια.
Πέραν των ανωτέρω προβλέπονται συμφωνίες ανταλλαγής χρέους με μετοχικό κεφάλαιο, λύση με εφαρμογή σε επιχειρηματικές αναδιαρθρώσεις, όπου μέρος του χρέους μετατρέπεται σε μετοχικό κεφάλαιο και η τράπεζα καθίσταται μέτοχος.
Διαβάστε περισσότερα:
