Τι συμβαίνει με την κρίση στην Eλλαδα
Τρία βιβλία που βοηθούν να κατανοήσουμε ότι η ιστορική πορεία του έθνους μας επαναλαμβάνεται.
Καταστροφές και θρίαµβοι
ΤΟΥ ΣΤΑΘΗ Ν. ΚΑΛΥΒΑ
Εκδόσεις Παπαδόπουλος
Ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήµης του Πανεπιστηµίου Yale επεκτείνει την ερµηνευτική του µατιά σε ολόκληρη την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας και µας οδηγεί σε µια βαθύτερη κατανόηση της κρίσης που ξεκίνησε το 2009, αφήνοντας συγχρόνως να διαφανεί ο σπόρος της αισιοδοξίας για το µέλλον. Η καταγραφή µιας σειράς υπερφιλόδοξων εγχειρηµάτων, αναπόφευκτων καταστροφών και ξένων διασώσεων µε θετική, σε γενικές γραµµές, έκβαση συνιστά το θεµέλιο του σχήµατος στο οποίο κατέληξε όπως και η κωδικοποίηση των σύνθετων αυτών διεργασιών σε επτά µεγάλους ιστορικούς κύκλους. Μια σφαιρική και ρηξικέλευθη αποτίµηση της ιστορικής πορείας της σύγχρονης Ελλάδας που εντάσσει τη σηµερινή κρίση σε ένα πλαίσιο ιστορικής διάρκειας, από την κατάκτηση της ανεξαρτησίας µέχρι σήµερα.
1915: Ο εθνικός διχασµός
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ Θ. ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟΥ
Εκδόσεις Πατάκη
Το βιβλίο είναι αποτέλεσµα 40 ετών έρευνας, στοχασµού, συγγραφής και διδασκαλίας για τον Εθνικό Διχασµό. Επιδίωξή του είναι η κατανόηση, η εξήγηση, η ερµηνεία. Όχι η εξύµνηση, ούτε η καταγγελία. Αφού παρουσιαστούν τα κυριότερα γεγονότα από το 1909 έως και το 1922, ο Εθνικός Διχασµός ερµηνεύεται ως οιονεί θρησκευτικό «σχίσµα» χαρισµατικής προέλευσης, ως κρίση στη διαδικασία εθνικής ολοκλήρωσης, ως ταξική σύγκρουση, αλλά και ως διαµάχη που απέκτησε τις διαστάσεις εµφυλίου πολέµου. Αν δηµιουργηθεί στον αναγνώστη η εντύπωση ότι το βιβλίο µεροληπτεί υπέρ του Ελευθερίου Βενιζέλου, αυτό προκύπτει από τα ίδια τα πράγµατα, όχι από πρόθεση. Με την ερµηνεία µπορεί να διαφωνήσει κανείς. Όχι, όµως, µε τα γεγονότα στα οποία βασίζεται.
Ανατέµνοντας την κρίση
ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΙΩΑΝΝΟΥ
Εκδόσεις Παπαζήση
Μια συλλογή άρθρων που ανακαλύπτουν ότι η σηµερινή κρίση είναι µακράς επώασης, και έχει διαρθρωτικά και όχι συγκυριακά χαρακτηριστικά. Έστω και αν έδρασαν µεγεθυντικά η ασυδοσία του ελληνικού πολιτικού συστήµατος και η αρχιτεκτονική ανεπάρκεια της ευρωζώνης, η κρίση έχει κυρίως τις αιτίες της σε έναν χρηµατοπιστωτικό υπερκύκλο, που ξεκίνησε στα µέσα των 90s. Η οικονοµική πολιτική ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 παραβίαζε τον βασικό όρο αναπτυξιακής ισορροπίας της ελληνικής οικονοµίας, που ήταν η αναγκαία ισορροπία στις σχετικές τιµές µεταξύ «διεθνώς εµπορευσίµων» και των «διεθνώς µη εµπορευσίµων» αγαθών και υπηρεσιών. Η διαρκής «υπερβάλλουσα ζήτηση» που διαχύθηκε στην οικονοµία στην πρώτη περίοδο της ευρωζώνης, αντί να δράσει αναπτυξιακά, όπως πίστευε µια πρωτόγονη και αφελής ελληνική εκδοχή του κεϋνσιανισµού, διέστρεψε αυτή τη σχέση, οδηγώντας σε µια διαρθρωτική υπερπλασία στον τοµέα των «διεθνώς µη εµπορεύσιµων», η οποία ήταν αδυνατόν να διατηρηθεί µόλις διακόπηκε η αµέτρητη παροχή πιστωτικής ρευστότητας στην ελληνική οικονοµία.
*Το άρθρο δημοσιεύεται στο νέο τεύχος του Fortune που κυκλοφορεί στα περίπτερα.
