Το Bitcoin δεν έχει χρήσεις, κι αυτό θα μπορούσε να αποβεί καταστροφικό για το μέλλον του

του Shawn Tully

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι πολύ σύντομα το Bitcoin θα ανταγωνίζεται το δολάριο ως ένα ευρέως αποδεκτό νόμισμα. Άλλοι λένε ότι λειτουργεί ως ένα καλό αντιστάθμισμα έναντι του πληθωρισμού και των οικονομικών κρίσεων. Επιπλέον, το κρυπτονόμισμα επαινείται ως «αποθετήριο αξίας», ως ένας ψηφιακός χρυσός του οποίου η τιμή θα αυξάνεται στο διηνεκές επειδή η προσφορά του είναι σταθερή και η δημοτικότητά του θα ανεβαίνει συνεχώς.

Στην πραγματικότητα, όμως, το Bitcoin έχει αποτύχει ως μέσο αγοράς πραγμάτων και απέτυχε επίσης και στο πρώτο σοβαρό τεστ ως αντιστάθμισμα σε κρίσεις – στο περσινό κραχ του χρηματιστηρίου.

Η ακραία αστάθειά του – έχοντας τόσες καταρρεύσεις τα τελευταία τρία χρόνια όσες το αργό πετρέλαιο είχε σε δύο δεκαετίες – σημαίνει ότι ούτε ως αποθετήριο αξίας είναι αξιόπιστο. Και η πρόσφατη πορεία του το επιβεβαιώνει: αφότου έφτασε σε peak 64.800 δολαρίων στις 14 Απριλίου, το Bitcoin είχε χάσει έως και το 23% της αξίας του στις 23 Απριλίου, με την τιμή του στα 49.700 δολάρια.

«Η μόνη χρήση που έχει μείνει στο Bitcoin είναι να ελπίζεις ότι κάποια στιγμή η αξία του θα ανέβει και κάποιος θα σου πληρώσει περισσότερα απ’ όσα πλήρωσες εσύ για να το αγοράσεις» λέει ο Alex de Vries, Ολλανδός οικονομολόγος που διαχειρίζεται την ιστοσελίδα Digiconomist η οποία παρακολουθεί την κατανάλωση ενέργειας του Bitcoin.

Ως κομμάτι των παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών υποδομών, το δίκτυο του Bitcoin χαρακτηρίζεται από ένα εξαιρετικά περιορισμένο capacity. Το παγκόσμιο δίκτυο εξορυκτών μπορεί να επεξεργάζεται έως και 7 συναλλαγές το δευτερόλεπτο, και σήμερα ο ακριβής αριθμός των συναλλαγών είναι περίπου 5, σύμφωνα με εκτιμήσεις του de Vries. Συγκριτικά, η Visa μπορεί να επεξεργάζεται έως και 65.000 πληρωμές ανά δευτερόλεπτο.

Συνεπώς, κάθε αύξηση στον όγκο των πληρωμών ή μεταφορών δημιουργεί backlog. Οι πελάτες πρέπει να πληρώνουν τους εξορύκτες για να καταγράφουν τις συναλλαγές τους στο blockchain. Και καθώς το σύστημα αποκτά ένα ολοένα και μεγαλύτερο «μποτιλιάρισμα», οι εξορύκτες δίνουν προτεραιότητα στις συναλλαγές εκείνες που προσφέρουν τις μεγαλύτερες χρεώσεις. Οι αγοραστές που πληρώνουν τα περισσότερα πηγαίνουν στην αρχή της …ουράς και εξυπηρετούνται πρώτοι.

Σημειώστε, επίσης, ότι η διαδικασία είναι ακριβή – και γίνεται πιο ακριβή εάν υπάρχει απώλεια υπολογιστικής ισχύος. «Για το μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς, το κόστος ανά συναλλαγή είναι από 16 έως 20 δολάρια» λέει ο de Vries. «Όμως, έφτασε στα 30 δολάρια τον Φεβρουάριο επειδή αυξήθηκε ο όγκος συναλλαγών και άγγιξε τα 59 δολάρια στις 23 Απριλίου επειδή πλημμύρισε ένα ανθρακωρυχείο στην Κίνα και υπήρχε μια μεγάλη απώλεια υπολογιστικής ισχύος».