To debate ως θεραπεία
Τι είναι ένα τηλεοπτικό debate υποψηφίων αρχηγών του ΣΥΡΙΖΑ;
Ένας ωραίος τρόπος να προσομοιάσεις τις συνεδριάσεις της Πολιτικής Γραμματείας σε ζωντανή μετάδοση. Κάπως έτσι θα σκέφτονταν κάποιος που παρακολούθησε τους τέσσερις μονομάχους της επόμενης Κυριακής, όταν ο ένας εγκαλούσε τον άλλον για λάθη ή παραλείψεις. Προφανώς τα ντεσιμπέλ είναι διαφορετικά όταν όλοι αυτοί συνεδριάζουν στην Κουμουνδούρου. Όμως, ακόμη κι αυτή η μικρή γεύση πολιτικής συζήτησης, έδωσε μικρές ελπίδες στη μεγάλη μάζα των απογοητευμένων ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ.
Αν αναλογιστεί κανείς πως ο ΣΥΡΙΖΑ εδώ κι ένα χρόνο παρήγαγε μόνο παραπολιτική και καθόλου πολιτική, μπορεί να αντιληφθεί πως η τηλεμαχία της Τετάρτης λειτουργεί ως καθαρτικό, ως μια θεραπεία του βαθέως τραύματος στην ψυχή των εναπομεινάντων πιστών της κομματικής ορθοδοξίας. Αρκετοί θα πουν ότι οι μονομάχοι παραμένουν κολλημένοι στο παρελθόν, σε ανεφάρμοστες πολιτικές όπως η επανακρατικοποίηση εταιριών ενέργειας, ή τραπεζών. Νομίζω αυτό έχει μικρή σημασία. Στη μεγάλη εικόνα, οι άνθρωποι αυτοί ήθελαν να υπενθυμίσουν πως μπορούν να συζητήσουν πολιτικά.
Περισσότερο από όλους, ο Παύλος Πολάκης που δείχνει πως έχει πιθανότητες εκλογής, αφού προβάλει ως ο πλέον μαχητικός και διεκδικητικός. Κι αφού στο πρόσωπο του Φάμελλου βλέπει τον υποψήφιο στον οποίο ποντάρουν τις μάρκες τους οι τελευταίοι σκληροί της κομματικής νομεγκλατούρας, ελπίζει πως ο ίδιος μπορεί να βγει νικητής στη μάχη της Κυριακής. Από την άλλη ο Φάμμελος, ποντάροντας στη λογική της κομματικής ορθοδοξίας, μοιάζει σαν να περιμένει τη δική του στιγμή για να ξεκινήσει την αντιστροφή μιας πορείας εξαΰλωσης, που μέχρι στιγμής δείχνει αναπόφευκτη.
Ωστόσο ήδη από χθες βρισκόμαστε μπροστά στο νέο πολιτικό σκηνικό που περιγράφαμε σε αυτή τη στήλη πριν λίγες μέρες. Η Νέα Δημοκρατία βλέπει πλέον ως αντίπαλο μόνο το ΠΑΣΟΚ, που είναι κι επισήμως πλέον αξιωματική αντιπολίτευση. Τα κόμματα που έχουν προκύψει από τον ΣΥΡΙΖΑ θα φτάσουν τα έξι από αύριο, όταν ο Στέφανος Κασσελάκης ανακοινώσει το δικό του.
Στις εκλογές της Κυριακής, θα πάνε λογικά οι πιστοί της κομματικής ορθοδοξίας – οι άλλοι θα μείνουν απλά σπίτι τους. Και οι βουλευτές που είναι ακόμη μετέωροι θα περιμένουν να δουν ποιος θα αναπτύξει μια κάποια δυναμική, ώστε να ντιλάρουν τη δική τους έδρα. Και κάπως έτσι, η πολιτική επιστρέφει στην απαξίωση.
