Το House of Cards στην Αμερική του Τραμπ

της Έιριν Κίμπλ

Καθώς το εκτελεστικό σκέλος της αμερικανικής κυβέρνησης βυθίζεται στο χάος, το House of Cards της Netflix είναι πιο συναφές από ποτέ – για ό,τι λέει για τους πραγματικούς άξονες της αμερικανικής εξουσίας και για τις προκλήσεις που θέτει στους θεατές (κυρίως «φιλελεύθερες ελίτ» όπως εγώ).

Το δημοφιλές πολιτικό δράμα παρουσίασε την πέμπτη του σεζόν και τα αμφιλεγόμενα σημεία έχουν ήδη αποκρυσταλλωθεί. Πώς θα ανταποκριθεί η σειρά στον εθνικισμό της εποχής του Τραμπ και τα φαινόμενα της «μετά αλήθειας» και των «ψεύτικων ειδήσεων»; Και πώς θα μπορούσε ο φανταστικός πρόεδρος Φρανκ Άντεργουντ, τον οποίο υποδύεται ο Κέβιν Σπέισι, να αντικατοπτρίζει τον πραγματικό πρόεδρο της Αμερικής;

Σίγουρα δεν υπάρχει τίποτα που ο Άντεργουντ θα μπορούσε να κάνει στην οθόνη το οποίο θα σόκαρε ή θα εξέπληττε το κοινό, δεδομένου του τρέχοντος πολιτικού κλίματος. Αυτή είναι μια Αμερική όπου η ηθική είναι βαθιά υποκειμενική. Όπου ένας δισεκατομμυριούχος celebrity έκανε κατακριτέα, σεξουαλικώς επιθετικά σχόλια για τις γυναίκες και στη συνέχεια έγινε Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.

Οι κύριοι χαρακτήρες στο House of Cards είναι δίχως ηθική. Επιδιώκουν μόνο να προωθούν τις ατομικές τους ατζέντες και, όπως ο Τραμπ, αισθάνονται ότι «μπορούν να κάνουν οτιδήποτε» χωρίς συνέπειες.

Με ποιους ταυτιζόμαστε, και ποιους υποστηρίζουμε;

Υπάρχει το επιχείρημα ότι το κοινό είναι επιρρεπές στο τηλεοπτικό σύνδρομο της Στοκχόλμης και διαμορφώνεται υπέρ των Άντεργουντ εντός της χρεοκοπημένης ηθικής οικονομίας της σειράς. Άλλοι θεατές μπορούν να απολαύσουν απλά τις εξαιρετικές ερμηνείες και την έξυπνη, αγωνιώδη γραφή. Παρ’ όλα αυτά, πιστεύω ότι οι θεατές αναγνωρίζουν κάποιες αλήθειες, οι οποίες είναι ιδιαίτερα οξείες στη νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων.

Ίσως μια πιο ενδιαφέρουσα ερώτηση είναι η εξής: Θεωρούμε ότι η αμείωτη προβληματική διάσταση της σειράς συναντάται μόνο στα διεφθαρμένα κλιμάκια της αμερικανικής ισχύος που η σειρά δραματοποιεί, και ότι η ηθική είναι ζωντανή αλλού στο έθνος; Ή μήπως η σειρά προσκαλεί το κοινό να σκεφτεί τη δική του συνέργεια σε αυτή την πληγή, καθώς καθόμαστε στον καναπέ ενώ τα «εναλλακτικά δεδομένα» τροφοδοτούν τον Λευκό Οίκο;

Θα υποστήριζα ότι η δύναμη και η δημοφιλία του House of Cards έγκειται στη δεύτερη απάντηση. Δύο από τα καθοριστικά χαρακτηριστικά της σειράς υποστηρίζουν αυτόν τον ισχυρισμό: η συνεχιζόμενη συζήτησή των τρόπων με τους οποίους το αμερικανικό κοινό χειραγωγείται από τους ισχυρούς, και η χρήση του «γκρεμίσματος του τέταρτου τοίχου» για την άμεση εμπλοκή με τους θεατές.

Αυτά τα χαρακτηριστικά κομίζουν έναν χαρακτήρα κατεπείγοντος στην εποχή του Τραμπ και μάλιστα μεταφέρουν την αίσθηση ότι η κυβέρνησή του αντλεί πραγματικά από το House of Cards.

Πηγή: fortune.com