Το μεγάλο λάθος του Τζορτζ Σόρος με την κινεζική οικονομία

του Όλιβερ Ρούι*

Ο θρυλικός επενδυτής Τζορτζ Σόρος πρόσφατα προειδοποίησε και πάλι ότι η Κίνα, η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο, αντιμετωπίζει μια χρηματοπιστωτική κρίση παρόμοια με εκείνη στις ΗΠΑ το 2008. Τα σχόλιά του αυτά έρχονται να προστεθούν σε παλαιότερη άποψη που είχε εκφράσει, ότι μια ανώμαλη προσγείωση είναι αναπόφευκτη για την Κίνα.

Σίγουρα ο Σόρος δεν έχει εντελώς άδικο, αλλά η οικονομία της Κίνας δεν είναι τόσο καταδικασμένη όσο υπονοεί.

Οι απόψεις μου δεν είναι εντελώς αμερόληπτες επειδή ζω στην Κίνα και, άρα, είμαι πάνω σε ένα καράβι που βυθίζεται, όπως λένε κάποιοι σαν τον Σόρος. Αν το πλοίο βουλιάξει, σίγουρα θα πληγώ κι εγώ.

Τα στατιστικά που επισήμανε πρόσφατα ο Σόρος είναι αδιαμφισβήτητα. Το συνολικό επίπεδο χρέους έχει φτάσει σε ιστορικά υψηλά. Η ανάπτυξη του ΑΕΠ επιβραδύνει. Και πράγματι υπάρχει ένα σοβαρό θέμα πλεονάζουσας παραγωγικής ικανότητας για κάποιους κλάδους. Όμως, δεν συμφωνώ με τη δυσοίωνη πρόβλεψη του Σόρος γύρω από την Κίνα, ούτε με την ιδέα ότι το χρέος συγκρίνεται με το τι συνέβη στις ΗΠΑ το 2008.

Καταρχήν, ο λόγος χρέους – προς – ΑΕΠ είναι περίπου 240%, ελάχιστα υψηλότερος του 233% των ΗΠΑ, και σαφώς χαμηλότερος του 400% της Ιαπωνίας και του 252% του Ηνωμένου Βασιλείου. Το επίπεδο μόχλευσης για την κυβέρνηση και τα νοικοκυριά είναι πολύ χαμηλότερο από εκείνο στις ΗΠΑ. Και όπως ήδη γνωρίζουμε, η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 ξεκίνησε από την υπερβολική μόχλευση του μέσου αμερικάνικου νοικοκυριού. Σήμερα, η Κίνα παραμένει η χώρα με τον μεγαλύτερο ρυθμό αποταμίευσης, 50%, σε σύγκριση με αντίστοιχο ρυθμό 16% στις ΗΠΑ.

Ο Σόρος και άλλοι συχνά αναφέρουν την αύξηση στην εκροή κεφαλαίου από την Κίνα ως ένα σημάδι επικείμενης καταστροφής της χώρας. Όμως, είναι κρίσιμο το γεγονός ότι η εκροή κεφαλαίου επιταχύνθηκε επειδή οι επενδυτές ανέμεναν μείωση της αξίας του κινεζικού νομίσματος. Αυτό άλλαξε όταν η Fed δεν ανακοίνωσε αυξήσεις επιτοκίων ούτε τον Ιανουάριο ούτε τον Μάρτιο. Έτσι, πλέον παρατηρείται καθαρή εισροή κεφαλαίου στην Κίνα, ενώ τα συναλλαγματικά διαθέσιμα παραμένουν σε πολύ υψηλά επίπεδα, 3,3 τρισεκατομμυρίων δολαρίων.

Τέλος, υπάρχει ακόμα χώρος για να αναπτυχθεί η Κίνα. Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της χώρας είναι μόλις 8.000 δολάρια, ενώ στις ΗΠΑ είναι 54.000 δολάρια. Ο δείκτης αστικοποίησης στην Κίνα είναι 56% ενώ στις ΗΠΑ αγγίζει το 80%. Όλα αυτά σημαίνουν, κατά την άποψή μου, ότι η οικονομία της Κίνας δεν έχει εξαντλήσει πλήρως τις δυνατότητές της.

Πάντως, παρά την κάπως αισιόδοξη αξιολόγηση της κινεζικής οικονομίας εκ μέρους μου, δεν παραβλέπω το γεγονός ότι οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης απαιτούν αποφασιστικότητα και συγκεκριμένες δράσεις, όπως π.χ. την απόλυση 5 εκατομμυρίων εργαζομένων από κλάδους όπου υπάρχει εμφανής πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα, και η μεταρρύθμιση των κρατικών εταιρειών.

Αυτές οι μεταρρυθμίσεις πλήττουν συγκεκριμένες ομάδες συμφερόντων, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει βραχυπρόθεσμη κοινωνική σύγχυση.

Όμως, οι προβλέψεις για μια επερχόμενη καταστροφή δεν τοποθετούν τους αριθμούς στο πραγματικό τους πλαίσιο και δεν συμβάλλουν εποικοδομητικά στην επίλυση του προβλήματος. Η χρήση τακτικών φόβου για την αποδυνάμωση της δεύτερης μεγαλύτερης οικονομίας του κόσμου δεν βοηθά κανέναν, εκτός από κάποια hedge fund με βραχυπρόθεσμη οπτική.

* Ο Όλιβερ Ρούι είναι καθηγητής χρηματοοικονομικών στο China Europe International Business School.

Πηγή: fortune.com