Το μεγάλο στοίχημα των τραπεζών

Το μεγάλο παζάρι για τις τράπεζες έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετές εβδομάδες, καθώς μεταξύ Βρυξελλών, Φρανκφούρτης και Αθήνας βρίσκεται σε εξέλιξη ένα σκληρό μπρα-ντε-φερ για τους όρους της ανακεφαλαιοποίησης. Ο στόχος, κυρίως των τραπεζιτών είναι να αποφευχθεί η κρατικοποίηση των τραπεζών.

Πώς θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο; Εάν, οι όροι ήταν αποτρεπτικοί για τη συμμετοχή των ιδιωτών. Παράγοντες, που γνωρίζουν καλά τη διαδικασία υποστηρίζουν πως εάν επιλεγεί η συμμετοχή του ΤΧΣ να γίνει με κοινές μετοχές, τότε οι ιδιώτες που έχουν ήδη βάλει κεφάλαια στις ελληνικές τράπεζες κινδυνεύουν να χάσουν τα λεφτά τους, αφού η συμμετοχή τους κυριολεκτικά θα εξανεμιστεί. Σε μία τέτοια περίπτωση, κανείς ιδιώτης δεν θα τολμούσε να συμμετάσχει ξανά σε μία αύξηση μετοχικού κεφαλαίου.

Ήδη, μετά τις αυξήσεις κεφαλαίων του 2014, οι ιδιώτες θεσμικοί επενδυτές, που έβαλαν 8,3 δισ. ευρώ στις τέσσερις συστημικές τράπεζες μετρούν απώλειες πάνω από 80%. Παρόλα αυτά, μεγάλα επενδυτικά funds, όπως η καναδική Fairfax έχουν εκφράσει την επιθυμία να συμμετάσχουν και πάλι υπό τον όρο όμως ότι το ΤΧΣ θα καλύψει το ποσό που απομένει στο ακραίο σενάριο με προνομιούχες μετοχές ή CoCos, δηλαδή μετατρέψιμες ομολογίες, που θα διακρατά έναντι επιτοκίου και θα μπορούν να αποπληρωθούν εντός συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος από τις τράπεζες.

Ο χρόνος είναι πολύ λίγος, καθώς εάν τα αποτελέσματα των stress tests ανακοινωθούν περί τις 20 Οκτωβρίου, οι διοικήσεις των τραπεζών θα έχουν στη διάθεσή τους λιγότερο από 1,5 μήνα για να βρουν τα κεφάλαια από τις αγορές. Ο χρόνος είναι πολύ μικρός και το γεγονός ότι και οι τέσσερις συστημικές τράπεζες θα αναζητούν το ίδιο διάστημα κεφάλαια από μια ήδη περιορισμένη αγορά δυσκολεύει ακόμη περισσότερο την αποστολή.

Στοίχημα αποτελούν ακόμη και τα κεφάλαια, τα οποία θα απαιτηθούν από την αγορά και τα οποία οι αναλυτές εκτιμούν ότι θα φθάσουν στα 8 δισ. ευρώ, συμπεριλαμβανομένης και της πώλησης της Finansbank από την Εθνική στην Τουρκία.