Το μοναδικό πρόβλημα εν μέσω πανδημίας που δεν μπορεί να λύσει η τεχνολογία; Η σωματική επαφή
της Danielle Abril
Η Gail Sideman δεν μπορεί να θυμηθεί την τελευταία φορά που αγκάλιασε κάποιο αγαπημένο της πρόσωπο. Από το ξέσπασμα της πανδημίας, η κάτοικος του Ουισκόνσιν λέει ότι έχει αποφύγει τη σωματική επαφή με τα περισσότερα άτομα του περιβάλλοντός της, περιοριζόμενη σε κάποιες «αγκαλιές στον αέρα» όταν βλέπει από απόσταση την 20χρονη ανιψιά της.
«Λατρεύω τις αγκαλιές και το σωματικό άγγιγμα» λέει. «Εννοείται ότι σου λείπει αυτό».
Η Sideman είναι μία από τους πάνω από 34 εκατομμύρια κατοίκους των ΗΠΑ που ζουν μόνοι τους, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή του 2018. Ύστερα από την εφαρμογή κανόνων κοινωνικής απόστασης, οι άνθρωποι που ζουν μόνοι τους βιώνουν μια εντελώς διαφορετική καθημερινότητα σε σχέση με το υπόλοιπο 72% του πληθυσμού που ζει με συγγενείς, συγκάτοικους, ή ερωτικούς συντρόφους.
Για τα άτομα που εδώ και έξι μήνες είναι μόνα τους, η εμπειρία τους συνοψίζεται σε μία λέξη: απομόνωση.
Οι ειδικοί ψυχικής υγείας λένε ότι η υπερβολική απομόνωση μπορεί να οδηγήσει σε μια σειρά ζητημάτων: κατάθλιψη, άγχος, μετατραυματικό στρες. Και καθώς η πανδημία συνεχίζεται, οι ανησυχίες σχετικά με την ψυχική υγεία όσων ζουν μόνοι αυξάνονται. Τα καλά νέα είναι ότι η τεχνολογία επιτρέπει τον μετριασμό των συνεπειών της απομόνωσης. Τα κακά νέα είναι ότι για κάποια άτομα αυτές οι λύσεις ίσως να μην επαρκούν.
Ο David Spiegel, καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Στάνφορντ, λέει ότι το σωματικό άγγιγμα συχνά έχει καταπραϋντικές ιδιότητες καθώς χαμηλώνει την ορμόνη του στρες (κορτιζόλη) η οποία μπορεί να πλήξει το ανοσοποιητικό σύστημα. Το άγγιγμα αυξάνει επίσης τα επίπεδα των ορμονών που συνδέονται με την ευτυχία. Κι όπως ένα παιδί χρειάζεται συχνά να το κρατάνε αγκαλιά για να νοιώθει ηρεμία, έτσι και οι ενήλικες χρειάζονται συχνά το ανθρώπινο άγγιγμα που προσφέρει επιβεβαίωση. Όσοι ζουν μόνοι τους εν μέσω της πανδημίας στερούνται αυτής της επιβεβαίωσης.
«Ας είμαστε ρεαλιστές: είναι μια πραγματική απώλεια και μια πραγματική ανάγκη» λέει ο Spiegel. «Είμαστε κοινωνικά όντα και οι βαθύτερες διασυνδέσεις μας είναι σωματικές».
Η Tiffany Field, διευθύντρια του Ινστιτούτου Έρευνας Αφής στο Πανεπιστήμιο του Μαϊάμι, τονίζει ότι «είναι ζωτικής σημασίας να ερεθίζουμε το δέρμα μας» και συστήνει κάποιες απλές λύσεις: μασάζ στον εαυτό μας, γιόγκα, ή απλώς περπάτημα. Πρόκειται για δραστηριότητες που κινητοποιούν τους αισθητήρες πίεσης και οδηγούν σε μια αλυσίδα θετικών επιδράσεων για τον οργανισμό μας, σημειώνει η ίδια.
