Το μοντέλο του «Υπηρέτη – Ηγέτη» είναι το μέλλον για τις επιχειρήσεις

Το 1970, ο ακαδημαϊκός Robert Greenleaf διατύπωσε τη θεωρία του Servant Leader, σε ελεύθερη απόδοση, του «Υπηρέτη-Ηγέτη». Τα χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν τον συγκεκριμένο τύπο ηγέτη, είναι πρωτίστως το ενδιαφέρον για τους συνεργάτες του και η ανάπτυξη των ταλέντων κάθε εργαζομένου σε μια επιχείρηση, με γνώμονα το κοινό καλό. Επίσης, η απαξίωση της υλικής αποζημίωσης προς όφελος της δημιουργίας ενός περιβάλλοντος εργασίας, όπου οι εργαζόμενοι αναπτύσσουν τις ικανότητές τους με ζήλο και ενθουσιασμό.

Ο «Υπηρέτης-Ηγέτης» προσφέρει καθοδήγηση, χτίζει σχέσεις εμπιστοσύνης, σηκώνει τα μανίκια όποτε χρειαστεί για να βοηθήσει στην ολοκλήρωση των εργασιών. Δίνει ο ίδιος το παράδειγμα σε εργαζόμενους κάθε ειδικότητας και επιπέδου. Δημιουργεί φιλικό κλίμα σε κάθε συνεργασία.

Η προτροπή του προς τους συνεργάτες του συνοψίζεται στην αγαπημένη φράση από την «Ασκητική» του Ν. Καζαντζάκη: «Φτάσε, όπου δε μπορείς».

Πόσο εφικτό είναι να πετύχει ένας αντίστοιχος Servant Leader στην μέση επιχείρηση της χώρας μας; Πόσο έτοιμοι είναι οι εργαζόμενοι να συνεργασθούν με έναν Προϊστάμενο, Διευθυντή, Πρόεδρο ο οποίος διαφοροποιείται από την εικόνα και τους τρόπους διοίκησης του μέσου άτολμου, εσωστρεφή, τυπολάτρη Manager;

Έρευνες δείχνουν ότι οι υψηλότερου μορφωτικού επιπέδου εργαζόμενοι τείνουν να ασπάζονται τον τρόπο διοίκησης και τη φιλοσοφία των Servant Leaders, αυξάνοντας την απόδοσή τους.

Ίσως το μεγαλύτερο εμπόδιο στην υιοθέτηση της εν λόγω εργασιακής φιλοσοφίας είναι ο φόβος ότι η προσέγγιση και η ταύτιση με το σύνολο των εργαζομένων ελλοχεύει κίνδυνο απώλειας ελέγχου.

Η εξέλιξη δεν σταματά όμως. Ο Servant Leader είναι το μέλλον στις επιχειρήσεις.