Το νέο πολιτικό τοπίο και τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων

Οι τελευταίες μετρήσεις έχουν πλέον αποτυπώσει την εικόνα ενός νέου πολιτικού σκηνικού που περιγράφεται περίπου ως εξής: η Νέα Δημοκρατία διατηρεί το μεγάλο της προβάδισμα από τη δεύτερη θέση, ωστόσο υπολείπεται αρκετά από τα ποσοστά της αυτοδυναμίας, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τις επόμενες εκλογές, όποτε αυτές κι αν πραγματοποιηθούν. Η Πλεύση Ελευθερίας διεκδικεί πλέον ή καταφέρνει να καπαρώσει τη δεύτερη θέση κι έχει σταθεροποιηθεί σε διψήφια ποσοστά. Το ΠΑΣΟΚ δεν καρπώνεται πολιτικά από την υπόθεση των Τεμπών και εντέλει απομακρύνεται από την περιοχή του 20% που θα μπορούσε να το καταστήσει αναμφισβήτητο νο2 παίκτη του πολιτικού συστήματος. Και τέλος, τα αριστερά κόμματα στριμώχνονται στις περιοχές του μονοψήφιου ποσοστού, πιο κάτω από τα κόμματα στα δεξιά της Δεξιάς που έχουν μπετονάρει ένα κοινό ψηφοφόρων χωρίς πιθανότητα επιστροφής στη ΝΔ.

Το ερώτημα που απασχολεί την πολιτική πιάτσα είναι το εάν η Πλεύση Ελευθερίας «ήρθε για να μείνει», το εάν δηλαδή τα κέρδη είναι πρόσκαιρα λόγω της υπόθεσης των Τεμπών, ή το εάν η πορεία αυτά θα είναι δυναμική. Ενώ κανείς δεν μπορεί να το απαντήσει με σιγουριά, φαίνεται πως η διαμαρτυρία που προκύπτει από το δυστύχημα των Τεμπών μπορεί να κινητοποιήσει και κόσμο που είχε επιλέξει την αποχή στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις και να δώσει στη Ζωή Κωνσταντοπούλου ψήφους από εκλογείς που μέχρι τώρα θεωρούνταν εκτός πλαισίου ψηφοφόροι. Αν και κανείς δεν μπορεί στην παρούσα φάση να τους ποσοτικοποιήσει, φαίνεται πως μπορεί να λειτουργήσουν δυναμικά υπέρ του συγκεκριμένου κόμματος και να δημιουργήσουν ένα ευρύτερο ρεύμα στο δρόμο προς την κάλπη. Μάλιστα η απουσία κομματικών δομών και εσωκομματικής δημοκρατίας δεν φαίνεται να εκλαμβάνεται από τους ψηφοφόρους ως έλλειμμα πολιτικής – αντίθετα, για ένα κομμάτι της κοινωνίας που θεωρεί τους εαυτούς του περιθώριο, αυτή ακριβώς η ιδιαιτερότητα του κόμματος το κάνει και πιο ελκυστικό.

Για το ΠΑΣΟΚ, η υπόθεση των Τεμπών ήταν εξαρχής φανερό πως δεν μπορούσε να προσφέρει πολιτικά οφέλη από τη στιγμή που για τη συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων, το κόμμα που έχει κυβερνήσει για δεκαετίες τη χώρα έχει διαχρονικές ευθύνες για την κατάσταση των σιδηροδρόμων. Άρα η δημοσκοπική στασιμότητα του ΠΑΣΟΚ δεν είναι μόνο θέμα Ανδρουλάκη, όπως αρέσκονται ακόμη και βουλευτές του κόμματος να υποστηρίζουν στις ιδιωτικές τους συζητήσεις.

Η Νέα Δημοκρατία παραμένει σταθερά σε ένα ποσοστό κοντά σε αυτό που έλαβε στις ευρωεκλογές, το οποίο όμως απέχει αρκετά από τα ποσοστά αυτοδυναμίας των εκλογών του 2019 κι αυτών του 2023. Ένα από τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζει στην παρούσα φάση, πέραν της φυσιολογικής φθοράς της εξαετούς παραμονής της στην εξουσία, των υποθέσεων των Τεμπών και των υποκλοπών αλλά και του κύματος ακρίβειας που δυσκολεύει επιχειρήσεις και νοικοκυριά, είναι και η απουσία ενός ευδιάκριτου αντιπάλου. Έτσι η συσπείρωση των ψηφοφόρων της δυσκολεύει κι οδηγεί σε μεγαλύτερη χαλαρότητα και λάθη.

Για το ΣΥΡΙΖΑ, τη Νέα Αριστερά, το Μέρα 25 αλλά και το κόμμα του Στέφανου Κασσελάκη η προοπτική είναι δυσοίωνη, κυρίως λόγω απουσίας μιας ηγετικής προσωπικότητας που θα μπορούσε να δώσει μια προοπτική διακυβέρνησης ή έστω δημιουργίας μια συμμαχικής κυβέρνησης και δευτερευόντως λόγω της διχαστικής λογικής του χώρου όπου οι μισοί μισούν τους άλλους μισούς και αδυνατούν να βρουν ένα στοιχειώδες πλαίσιο προγραμματικής συνεργασίας.

Οι δημοσκόποι και οι ερευνητές της κοινής γνώμης επισημαίνουν πως η ρευστότητα του πολιτικού τοπίου θα συνεχιστεί, αφού η συγκυρία ευνοεί τον πολιτικό ακτιβισμό και τους αντισυστημικούς. Και όπως ομονοούν οι περισσότεροι, τα παθήματα του 2015 δεν φαίνεται πως έγιναν μαθήματα για την πλειοψηφία.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ:

• Το μεγάλο come back του Σάμι Φάις στο ταμπλό του ΧΑ
• Έρχονται επενδύσεις 140 εκατ. ευρώ για την παραγωγή ΑΠΕ – Το μήνυμα Παπαθανάση