Το νησί της Καραϊβικής που βγάζει το 25% του εισοδήματός του πουλώντας βίζες
- 05/12/2015, 15:58
- SHARE
Για μόλις 200.000 δολάρια αρχική τιμή, μπορείτε να αγοράσετε υπηκοότητα στο κράτος της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα στην Καραϊβική.
Η Αντίγκουα ξεκίνησε το πρόγραμμα «παροχής υπηκοότητας έναντι επένδυσης» το 2013 κι αυτό αποδείχθηκε τόσο δημοφιλές που πλέον ισοδυναμεί με 25% των κυβερνητικών εσόδων. Περίπου 500 άτομα έχουν ήδη αγοράσει την πρόσβασή τους σε αυτή τη χώρα των μόλις 90.000 κατοίκων, σύμφωνα με τοπικά μέσα ενημέρωσης.
Αυτή η επιτυχία ενθάρρυνε γειτονικά νησιωτικά κράτη να ακολουθήσουν το συγκεκριμένο παράδειγμα.
«Τα χαμηλότερα επενδυτικά κόστη στην Καραϊβική μπορούν να εξασφαλίσουν τη συνεχιζόμενη ροή υποψηφίων» έγραψε σε αναφορά του το Global Investor Immigration Council (GIIC) την προηγούμενη εβδομάδα.
«Συγκεκριμένα, τα προγράμματα στη Γρενάδα και τη Δομίνικα θα διογκώσουν την ελκυστικότητά τους, καθώς και οι δύο χώρες έχουν συμφωνήσει σε ταξιδιωτική πρόσβαση στην Ευρωπαϊκή Ένωση δίχως βίζα»
Η Αντίγκουα έχει πλέον προστεθεί σε μια λίστα χωρών που προφέρουν βίζες για επενδυτές, η οποία περιλαμβάνει τη Μάλτα, την Ουγγαρία, την Ελλάδα, την Κύπρο, την Αυστραλία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Και δεν είναι η μόνη χώρα που βγάζει πολύ ρευστό από την πώληση διαβατηρίων. Η Κύπρος έχει κερδίσει περίπου δύο δισεκατομμύρια ευρώ από ένα παρεμφερές πρόγραμμα, από τότε που ξεκίνησε το 2011, κυρίως από Ρώσους, όπως αναφέρει το GIIC. Αυτό το ποσό ισοδυναμεί με 20% του προγράμματος διάσωσης της Κύπρου το 2013.
Πάντως, μια σειρά χωρών έχουν ακυρώσει ή τροποποιήσει τα προγράμματά τους, συμπεριλαμβανομένων του Καναδά, του Χονγκ Κονγκ και της Ιρλανδίας, ύστερα από καταγγελίες για απάτη ή κατάχρηση.
Και το νησιωτικό κράτος του Ναούρου ακύρωσε το πρόγραμμα παροχής βίζας σε επενδυτές εξαιτίας της λήψης μέτρων εκ μέρους των ΗΠΑ ενάντια σε υπεράκτιους φορολογικούς παραδείσους.
Η Αντίγκουα λέει ότι χρησιμοποιεί το ρευστό για να δώσει ώθηση στον τουριστικό κλάδο και να επενδύσει σε υγεία και εκπαίδευση.
Όμως, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα προτιμούσε η χώρα να πληρώσει ένα μέρος του χρέους της με αυτά τα λεφτά.