Το όραμα του Netflix να πατήσει στο «κόκκινο χαλί»
Για πρώτη φορά, οι ταινίες του Netflix που ελπίζουν να διεκδικήσουν ένα βραβείο εμφανίζονται μαζικά στις κινηματογραφικές αίθουσες, προτού εμφανιστούν στη πλατφόρμα.
της Stacey Wilson Hunt
Όταν η ταινία της, Private Life, προβλήθηκε για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Sundance του 2018, η Tamara Jenkins λέει ότι βίωσε κάτι που δεν είχε βιώσει ποτέ στα 27 χρόνια της ως σκηνοθέτης.
«Άκουσα κάποιον πίσω μου να γελάει και να απολαμβάνει την ταινία», λέει η Jenkins, η οποία έγραψε και σκηνοθέτησε την ταινία που χρηματοδότησε το Netflix σχετικά μ’ ένα ζευγάρι στη Νέα Υόρκη που έρχεται αντιμέτωπο με τη στειρότητα. «Γυρνάω το κεφάλι μου και είναι ο Ted Sarandos. Αντιδρούσε σ’ αυτό που έβλεπε σαν εραστής των ταινιών. Ήταν εκπληκτικό να βλέπεις ένα στέλεχος να έχει μια τέτοια αντίδραση».
Ο Sarandos, επικεφαλής περιεχομένου του Netflix, αγάπησε το Private Life τόσο πολύ που προσέθεσε την ταινία στη λίστα του κολοσσού του streaming με τις μια ντουζίνα ταινίες που το κανάλι προωθεί κατά τη διάρκεια αυτής της μεγάλης σεζόν των βραβείων Όσκαρ.
Για πρώτη φορά στην 20ετή ιστορία του Netflix, οι ταινίες του που ελπίζουν να διεκδικήσουν ένα βραβείο εμφανίζονται μαζικά στις κινηματογραφικές αίθουσες, προτού εμφανιστούν στη πλατφόρμα συνεχούς ροής. Στις ταινίες αυτές συγκαταλέγονται οι Private Life, 22 July (του Paul Greengrass), Mowgli (του Andy Serkis), The Ballad of Buster Scruggs (των αδελφών Coen), Bird Box (με τη Sandra Bullock) και Roma (του Alfonso Cuarón).
Η ταινία του Cuarón, η κορυφαία από τις ταινίες του Netflix που διεκδικούν Όσκαρ, μπορεί να έχει εμφανιστεί σε αίθουσες σε 20 χώρες μέχρι να μπορέσουν να τη δούνε σε streaming οι πάνω από 130 εκατομμύρια συνδρομητές στις 14 Δεκεμβρίου.
Μια τέτοια μαζική προβολή ταινιών σε κινηματογραφικές αίθουσες αντιβαίνει στον μακρόχρονο κανόνα του Sarandos ενάντια στην προβολή ταινιών πριν από τις ημερομηνίες έναρξης της συνεχούς ροής τους.
Πρόκειται για μια ιστορία που, όπως λέει μια πηγή «από τα μέσα», έχει απογοητεύσει τους ιδιοκτήτες των αιθουσών που έχουν υπάρξει πρόθυμοι να προβάλλουν τις ταινίες του Netflix για το σινεφίλ κοινό. Έχει επίσης ανοίξει την πόρτα στους ανταγωνιστές του καναλιού για να εγκαθιδρύσουν τη δική τους παρουσία στα multiplex: η ταινία της Amazon, Manchester by the Sea, του 2016 είχε τρίμηνη παρουσία στους κινηματογράφους προτού προβληθεί διαδικτυακά και καταλήξει να είναι υποψήφια για Όσκαρ καλύτερης ταινίας και καλύτερου σκηνοθέτη, και βέβαια να πάρει τα πολυπόθητα αγαλματάκια για πρωτότυπο σενάριο και Α’ ανδρικό ρόλο.
«Το Netflix δίνει προτεραιότητα στο να κερδίσει Όσκαρ ως ώθηση στο brand της εταιρείας», λέει η Anne Thompson, βετεράνος δημοσιογράφος που είναι στην αρχισυνταξία του περιοδικού του κινηματογραφικού κλάδου IndieWire. Η ίδια επισημαίνει ότι η περαιτέρω έμφαση των Netflix στα βραβεία επικυρώθηκε όταν ο Sarandos προσέλαβε το περασμένο καλοκαίρι την πιο περιζήτητη υπεύθυνη στρατηγικής για εκστρατείες προώθησης ταινιών στα βραβεία Όσκαρ – τη Lisa Taback (La La Land, Moonlight) – σε όλο το Χόλυγουντ για να εργαστεί στο Netflix.
Μία πηγή με γνώση των εξελίξεων στο Χόλυγουντ, η οποία ήθελε να διατηρήσει την ανωνυμία της επικαλούμενη επιχειρηματικές διασυνδέσεις, εκτιμά ότι ο ετήσιος προϋπολογισμός της εταιρείας για τα βραβεία θα μπορούσε να φθάσει τα 20 εκατομμύρια δολάρια.
«Ο Ted κάνει για τις ταινίες ό,τι έκανε για την τηλεόραση», λέει η Thompson. «Και το Χόλυγουντ τρέχει φοβισμένο».
