Το σενάριο του αδύναμου Ερντογάν και τα οικονομικά αδιέξοδα της Άγκυρας
Του Αντώνη Τριφύλλη
Σε ένα παλιό τραγουδάκι υπάρχουν δυο στίχοι. Ας τους διαβάσουμε:
«Ποιος φόβος κλειδώνει τα φτερά σου… σπάσε τους φραγμούς…».
Αυτοί στίχοι θα μπορούσαν να αφιερωθούν στους ηττημένους των ελληνικών εκλογών για «παρηγορά στον άρρωστο ώσπου να βγει η ψυχή του». Δεν μιλάμε όμως για την Ελλάδα. Μιλάμε για την Τουρκία μιας και οι εκλογές προηγούνται των ελληνικών. Σύμφωνα με το POLITICO ο Ερντογάν προηγείται του Κιλιντσάρογλου με 4 μονάδες. Και λίγες λέει.
Ο φόβος στους ψηφοφόρους της συμμαχίας των έξι είναι και υπαρκτός και πραγματικός. Οι πιο θερμόαιμοι των οπαδών του «Σουλτάνου», τροφοδοτούμενοι και από κάποιες εφημερίδες και μέσα κοινωνικής δικτύωσης, απειλούν ή και προπηλακίζουν τους αντιφρονούντες.
Ο αρχηγός της αντιπολίτευσης προσπαθεί να εμψυχώσει τους ψηφοφόρους του συνεπικουρούμενος και από τους δημοφιλείς Δημάρχους Κωνσταντινούπολης και Άγκυρας. Αλλά η ανοιχτή υποστήριξη του τρίτου και ακραία εθνικιστικού κόμματος στον Ερντογάν, -μέχρι τις πρώτες εκλογές τηρούσε στάση ουδετερότητας- αλλάζει τα δεδομένα.
Θεωρώντας σχεδόν βέβαιο τον θρίαμβο του σημερινού Προέδρου, θα ήθελα να επισημάνω μερικές από τις συνέπειες που μπορεί να υπάρξουν, κυρίως στην εξωτερική πολιτική της χώρας.
Καθώς η οικονομική κατάσταση της Τουρκίας ήταν ήδη δύσκολη, μετά τους σεισμούς είναι τραγική. Πολλοί θεωρούν ότι η προσφυγή στο ΔΝΤ είναι αναπόφευκτη. Όσα «τσαλίμια» κι αν κάνει ο «Πασάς», η οικονομία είναι σε κατάρρευση – πληθωρισμός, δημόσιο χρέος κλπ. Βέβαια ο ίδιος αρνείται κατηγορηματικά να τελειώσει από εκεί που ξεκίνησε, αλλά δεν φαίνεται από πουθενά φως. Ρωσία, χώρες του κόλπου και μαύρο χρήμα δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες του.
Η πολεμική ρητορική κατά της Δύσης, και ειδικότερα των ΗΠΑ, που επανέλαβε στις εκλογές είναι ακατανόητη. Ίσως απλά τη χρησιμοποιεί για τον προεκλογικό του αγώνα, και μετά την νίκη του να την καταπιεί.
Σε σχέση με την Ελλάδα, για ακόμη μια φορά δικαιώνεται το πρόγραμμα εξοπλισμού της χώρας και η πολύτροπη διπλωματική μας παρουσία σε όλες τις Ηπείρους. Και να σκεφτείς ότι κάποιοι εδώ καταψήφισαν τις αμυντικές μας δαπάνες.
Η τουρκική αντιπολίτευση στον αγώνα της ξεπέρασε σε εθνικιστικές κορώνες ακόμη και τον ίδιο τον Ερντογάν. Τον κατηγόρησε για την πολιτική του στο Αιγαίο και υιοθέτησε πλήρως τις αναθεωρητικές στάσεις τού αντιπάλου της.
Έχοντας υπόψη όλα αυτά πιστεύω ότι με ψυχραιμία και εθνική συσπείρωση, η μετεκλογική Ελλάδα θα συνεχίσει την πολιτική της χωρίς ψευδαισθήσεις και εθνική ομοψυχία.
Θυμάμαι ότι πριν κάποια χρόνια γράψαμε με φίλους μια σειρά άρθρων που καλούσαμε τη Ρωσία και την Τουρκία να συμμετάσχουν στην ευημερία και στην Ειρήνη που εγγυάται η προσέγγιση των χωρών με τη Ευρώπη. Προφανώς κάναμε λάθος. Δεν λάβαμε υπόψη την ταυτοτική παράμετρο που τελικά κατισχύει τελικά στις χώρες απορρίπτοντας όποιες άλλες αξίες εκφράζει η Δύση.
Παρ’ όλα αυτά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Τουρκία είναι μια μεγάλη χώρα, με ισχυρή βιομηχανία και πρόσβαση στις τουρκόφωνες περιοχές της Ασίας. Και τελικά μας συμφέρει ένας αδύναμος Ερντογάν και μια Τουρκία με το όραμα των «τριών Ηπείρων και των πέντε θαλασσών». Ξέρουμε τι στοίχισε στην χώρα μας «αυτή η στάση», όπως θα έλεγε και ο Καβάφης.
Αντώνης Τριφύλλης, μέλος της διαΝΕΟσις, του ΕΛΙΑΜΕΠ, πρώην στέλεχος της Ε.Ε.
