Το σκεπτικό πίσω από την επιλογή Τασούλα
Ο Πρωθυπουργός ανακοίνωσε την Τετάρτη την πρόταση του για την Προεδρία της Δημοκρατίας κλείνοντας έτσι μια συζήτηση που ξεκίνησε εδώ και έξι περίπου μήνες, λίγο μετά τις ευρωεκλογές. Η επιλογή ήταν αναμενόμενη – σίγουρα πολύ πιο αναμενόμενη από αυτή της Κατερίνας Σακελλαρόπουλου ακριβώς πέντε χρόνια πριν (και μάλιστα την ίδια μέρα, στις 15 Γενάρη). Το όνομα Τασούλα είχε γραφτεί ήδη από το Πάσχα και φαίνεται πως μπορεί να υπήρχαν κι άλλες σκέψεις στο μυαλό του Μητσοτάκη, καμία όμως δεν κατάφερε να επιβληθεί ως προτιμότερη. Και οι λόγοι είναι πλέον ξεκάθαροι.
Καταρχάς η υποψηφιότητα Σακελλαροπούλου είχε καεί από την διαπιστωμένη άρνηση αρκετών βουλευτών της ΝΔ να την ψηφίσουν. Το δυστύχημα σε αυτή την περίπτωση είναι το γεγονός πως κανείς δεν ήταν σε θέση να υπολογίσει το πόσοι πραγματικά βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας θα αρνούνταν να ψηφίσουν Σακελλαροπούλου. Κι αυτό από μόνο του αποτελούσε πολύ σημαντικό πρόβλημα για τον Πρωθυπουργό. Και στο βωμό της συναίνεσης θα θυσίαζε την εσωκομματική νηνεμία σε μια κρίσιμη φάση της δεύτερης κυβερνητικής θητείας.
Έπειτα μια άλλη υποψηφιότητα, όπως αυτή του Ευάγγελου Βενιζέλου που φαίνεται πως υπήρχε στο μυαλό του Πρωθυπουργού, μπορεί να δημιουργούσε έξτρα προβλήματα λόγω του πολιτικού εκτοπίσματος αλλά και των πιθανών συγκρούσεων που θα μπορούσε να προκαλέσει η «συγκατοίκηση» των δυο. Ο κ. Βενιζέλος δεν είναι ένας πολιτικός που σιωπά, ούτε θα μπορούσε να παίξει το ρόλο ενός «αόρατου» Προέδρου.
Η επιλογή Τασούλα αν μη τι άλλο είναι σύμφωνη και με την δεξιά στροφή της Ευρώπης και συνολικά του δυτικού κόσμου σε μια περίοδο όπου η συνθετότητα των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι κοινωνίες στρέφουν όλο και περισσότερους ψηφοφόρους σε δεξιές ή ακροδεξιές επιλογές. Κι αν το 2020 η επιλογή Σακελλαρόπουλου αποτελούσε μια επιλογή συναίνεσης και υψηλού συμβολισμού, το 2025 η γεωπολιτική αβεβαιότητα – σύμφωνα με το Πρωθυπουργικό σκεπτικό – απαιτεί πιο στιβαρές πολιτικές επιλογές. Κι αυτό σηματοδοτεί η υποψηφιότητα Τασούλα.
Ο κ. Τασούλας διακρίνεται για την ευρυμάθεια, το χιούμορ αλλά και την αστική του ευγένεια. Ως Πρόεδρος της Βουλής άσκησε τα καθήκοντα του εξαιρετικά – δεν προκάλεσε ποτέ εντάσεις με την αντιπολίτευση. Το ίδιο αναμένεται να συμβεί και στην άσκηση των καθηκόντων του στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Είναι εν τελεί μια επιλογή που υπηρετεί το αφήγημα του Κυριάκου Μητσοτάκη στο δρόμο προς τις εκλογές του 2027. Άλλωστε, όταν σε ένα μήνα από σήμερα ολοκληρωθεί στη βουλή η ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου, η χώρα θα μπει σε μια άτυπη εκλογική ξηρασία, δίχως άλλη κάλπη μέχρι τις εθνικές εκλογές. Το ότι ο Μητσοτάκης εξασφαλίζει τη συσπείρωση των βουλευτών και της βάσης με την χθεσινή του επιλογή, είναι μια εξαιρετική αφετηρία για την επόμενη μάχη.
