Το «σωσίβιο» για να βγει η Ελλάδα στις αγορές

Έξοδο στις αγορές με την ομπρέλα της προληπτικής πιστωτικής γραμμής (ECCL) μετά το τέλος του προγράμματος «βλέπουν» οι δανειστές, με Ευρωπαϊκές πηγές να υποστηρίζουν πως η «καθαρή έξοδος», την οποία προανήγγειλε ο Πρωθυπουργός «κρύβει παγίδες».

Όπως αναφέρουν οι ίδιες πηγές, εάν η Ελλάδα επιχειρήσει να βγει στις αγορές με το τέλος του Μνημονίου, χωρίς την προστασία ενός προληπτικού μηχανισμού από τον ESM, ως «σωσίβιο», η ΕΚΤ θα είναι υποχρεωμένη να άρει το waiver, δηλαδή την κατ’ εξαίρεση αποδοχή των ελληνικών ομολόγων ως εχέγγυα για την παροχή ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες. Σήμερα, η ΕΚΤ αποδέχεται κατ’εξαίρεση τα ελληνικά ομόλογα, παρά τη διαβάθμισή τους από τους οίκους αξιολόγησης στην κατηγορία «σκουπίδια».

Εάν το 2018 η Ελλάδα δεν έχει αναβαθμιστεί σε επενδυτική κατηγορία από τους τρεις οίκους αξιολόγησης και, παρά ταύτα, επιχειρήσει να δανειστεί από τις αγορές χωρίς να βρίσκεται σε κάποιο πρόγραμμα, η ΕΚΤ θα σταματήσει να δανείζει τις ελληνικές τράπεζες με επιτόκια κοντά στο μηδέν (0,05%) και αυτές θα αναζητήσουν την ακριβή ρευστότητα του έκτακτου μηχανισμού της Τραπέζης της Ελλάδος (ELA), τα επιτόκια του οποίου ανέρχονται σε 1,55%. Μια τέτοια κίνηση θα στερούσε πολύτιμη ρευστότητα από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα και από την πραγματική οικονομία.

«Προσεκτικές κινήσεις» συνιστούν και πηγές της Τραπέζης της Ελλάδος σε ό,τι αφορά στο θέμα της εξόδου στις αγορές, καθώς, όπως επισημαίνουν, «δεν πρέπει τώρα να γίνουν λάθη». Οι ίδιες πηγές αναφέρουν πως «η Ελλάδα μπορεί να βγει στις αγορές δοκιμαστικά μέσα στο έτος», ωστόσο τοποθετούν χρονικά το σημείο για «μετά και την πληρωμή του ομολόγου της ΕΚΤ στις 20 Ιουλίου», απαντώντας έτσι στις πληροφορίες που θέλουν την κυβέρνηση να εξετάζει την έκδοση ομολόγου ακόμη και εντός της εβδομάδας.

Σύμφωνα με τους αξιωματούχους, «η Ελλάδα θα μπορούσε να ελπίζει σε καθαρή έξοδο, μόνο εφόσον είχαμε σερί αναβαθμίσεων της πιστοληπτικής της ικανότητας ή εάν δημιουργούσε ένα ισχυρό αποθεματικό ασφαλείας (buffer) στο πρότυπο της Κύπρου».

Ωστόσο, στην περίπτωση της Ελλάδας το μαξιλάρι ασφαλείας που απαιτείται να έχει δημιουργηθεί έως το 2018 είναι ιδιαίτερα μεγάλο κοντά στα 10-15 δισ. ευρώ, κάτι το οποίο θεωρείται ιδιαίτερα δύσκολο υπό τις εκτιμώμενες δημοσιονομικές συνθήκες.