Το τέλος (;) του ΣΥΡΙΖΑ και το restart της αντιπολίτευσης
Οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ και η εκπαραθύρωση του Στέφανου Κασσελάκη είναι μάλλον η τελευταία πράξη ενός δράματος που έχει ήδη ξεκινήσει από το 2019. Το 32% που έγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ μετά από τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης ήταν η τελευταία ευκαιρία που έδωσε το εκλογικό σώμα στο κόμμα του Αλέξη Τσίπρα να αλλάξει και να μεταμορφωθεί σε ένα πιο συμπαγές πολιτικό σώμα.
Η ευκαιρία αυτή δεν αξιοποιήθηκε ποτέ – η τετραετία κύλισε με αδράνεια με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα. Το 18% των τελευταίων εθνικών εκλογών ήταν το κύκνειο άσμα του Αλέξη Τσίπρα, που συνειδητοποίησε πως αν έπρεπε να δώσει μια ακόμη ευκαιρία στον εαυτό του στο μέλλον, θα έπρεπε άμεσα να πηδήξει από το πλοίο.
Οι τότε σύντροφοί του πίστευαν πως τους δόθηκε μια ευκαιρία να απογαλακτιστούν και να οδηγήσουν οι ίδιοι το κόμμα στη νέα εποχή. Ωστόσο, ούτε η εκλογή του ουρανοκατέβατου Στέφανου Κασσελάκη λειτούργησε για τους ίδιους σαν συνειδητοποίηση μιας σκληρής αλήθειας: ο ΣΥΡΙΖΑ είχε τελειώσει ως κόμμα εξουσίας και οι ψηφοφόροι είχαν απορρίψει τους ίδιους και τις μεθόδους τους.
Στην Ελλάδα του 2024 δεν ενδιαφέρεται κανένας για την κομματική καμαρίλα, για τα γκρουπούσκουλα και τις κινηματικές τους διεργασίες, πολύ απλά γιατί ο κόσμος έχει αλλάξει και η χώρα δεν βρίσκεται πια πίσω στο 2010. Πολύ παραπάνω που οι πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες είναι τελείως διαφορετικές.
Το σημερινό πολιτικό σκηνικό έχει διαμορφωθεί έτσι, διότι η αντιπολίτευση σκέφτεται ακόμη με τους όρους της μνημονιακής Ελλάδας. Βλέπει φαντάσματα νεοφιλελευθερισμού και περιγράφει μια χώρα που δεν υπάρχει. Ωστόσο η ελληνική κοινωνία έχει πολλά και σύνθετα ζητήματα να αντιμετωπίσει. Και τίποτε από ό,τι ακούγεται από την αντιπολίτευση δεν εδράζεται σε ένα στέρεο, εναλλακτικό κυβερνητικό αφήγημα, με ξεκάθαρη στόχευση και στελεχιακό δυναμικό έτοιμο να το υπηρετήσει.
Για αυτό και οι εξελίξεις του φθινοπώρου θα παίξουν τον πιο καθοριστικό ρόλο ενόψει της επόμενης τριετίας. Η εκλογή ηγεσίας σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ θα απαντήσουν στο ερώτημα του εάν η Κεντροαριστερά μπορεί να προσφέρει ένα τέτοιο σχέδιο. Η ανάγκη για ένα συνολικό restart στον χώρο, αφορά πρωτίστως τη χώρα, που θα λειτουργήσει πολύ πιο ισορροπημένα, εάν απέναντι σε μια κυβέρνηση υπάρχει μια κανονική αντιπολίτευση. Όλα τα υπόλοιπα είναι παραπολιτική, που όλους μας ιντριγκάρει, αλλά δεν μας πάει και πολύ μπροστά.
