Το τίμημα της πολιτικής υπεροχής
Μετά την τριήμερη συζήτηση στη βουλή που προκάλεσε η ψήφος δυσπιστίας που κατέθεσε η αντιπολίτευση, τα πολικά κόμματα μετράνε το πολιτικό τους αποτύπωμα: η κυβέρνηση συσπειρώθηκε πίσω από τη φορτισμένη ομιλία του Πρωθυπουργού που απέρριψε όλες τις αιτιάσεις περί επιχείρησης συγκάλυψης και θεωρεί πως με τη σημερινή της ανακοίνωση για το ύψος του κατώτατου μισθού αλλάζει την ατζέντα.
Ωστόσο η παραίτηση δυο βασικών στελεχών του επιτελικού κράτους και ισχυρών υπουργών στο μοντέλο του επιτελικού κράτους αμαύρωσε την εικόνα της και αποδεικνύει πως στον πυρήνα της υπάρχει μια σημαντική απορρύθμιση που έχει μεγάλη ανάγκη αντιμετώπισης. Στον ΣΥΡΙΖΑ είδαν ότι το ΠΑΣΟΚ έχει αντανακλαστικά και ότι οφείλουν να δίνουν πολιτικές μάχες μέσα στη βουλή, ενώ συνειδητοποιούν πως πρέπει να δίνουν μια παράλληλη μάχη, απέναντι στην κυβέρνηση κι απέναντι στον Νίκο Ανδρουλάκη που έχει ελεύθερο πεδίο κοινοβουλευτικής δράσης ελλείψει του Στέφανου Κασσελάκη.
Ενώ το ΠΑΣΟΚ μπορεί να θεωρεί πως βγήκε κερδισμένο αφού κατάφερε να δημιουργήσει ένα πολιτικό γεγονός και να προκαλέσει την παραίτηση δυο σημαντικών υπουργών και να προβάλει ως ένας βασικός αντιπολιτευτικός πόλος γύρω από τον οποίο μπορούν να κινηθούν και οι άλλοι.
Ωστόσο προκύπτει και κάτι βαθύτερο που αφορά το πώς η κυβέρνηση της ΝΔ αντιμετωπίζει την πολιτική της υπεροχή: υπάρχει ένα αίσθημα πολιτικής ηγεμονίας που αποτυπώνεται και στις μετρήσεις οι οποίες όμως σπάνια φωτίζουν τα υπόγεια ρεύματα θυμού – η συλλογική αγανάκτηση από το δυστύχημα των Τεμπών δεν έχει αποτυπωθεί εκλογικά, ενώ στον κόσμο περνάει μια αίσθηση πως η εξουσία προστατεύει διαχρονικά τον εαυτό της.
Τα στελέχη της ΝΔ δεν βλέπουν κάποιον ορατό αντίπαλο και λειτουργούν λες και θα διατηρούν την κοινωνική ανοχή επ’ αόριστον. Αυτό δεν είναι καλός σύμβουλος στην πολιτική, ενώ η σύγκρουση με μεγάλο εκδοτικό συγκρότημα αποδεικνύει πως μερικές φορές χάνεται και η ψυχραιμία στην ανάλυση των δρώντων. Ο ρόλος του Τύπου οφείλει να είναι ελεγκτικός, ανεξαρτήτως του εάν συνοδεύεται συχνά από υπερβολές ή υπαρκτές υστεροβουλίες.
Η χώρα εισέρχεται στην προεκλογική περίοδο των ευρωεκλογών με κλίμα πόλωσης και σκληρών συγκρούσεων, αλλά οφείλει να μην χάσει την πολιτική της σταθερότητα που είναι βασική προϋπόθεση διατήρησης των ρυθμών ανάπτυξης της οικονομίας. Άλλωστε δεν έχουμε καμία πολυτέλεια οπισθοδρόμησης έπειτα από τη χαμένη δεκαετία της κρίσης.
