Τόμας Βίζερ: Ελάφρυνση χρέους μόνο με νέους όρους

Πρόσθετη ρύθμιση του ελληνικού χρέους θα συνοδεύεται με επιπλέον όρους, αναφέρει ο απερχόμενος επικεφαλής του EuroWorking Group, Τόμας Βίζερ σε συνέντευξη που παραχώρησε στην «Καθημερινή της Κυριακής».

Σε αυτή παραδέχεται επίσης πως το δικό του προσωπικό λάθος ήταν ότι δεν κατάλαβε από το πρώτο πρόγραμμα πόσο αναγκαία ήταν μια αναδιάρθρωση χρέους. «Αν είχαμε μια αναδιάρθρωση χρέους και πιο συνεργάσιμους Έλληνες ομολόγους, τότε πολλά πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Έπρεπε δυστυχώς να μάθουμε με τον δύσκολο τρόπο».

Όπως επεσήμανε ο Αυστριακός αξιωματούχος, παρότι ακόμη δεν έχει συζητηθεί ποια θα είναι η σχέση μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών μετά τον Αύγουστο, οπότε και τελειώνει το πρόγραμμα, εάν συμφωνηθεί περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους μετά το τέλος του προγράμματος, τότε το λογικό είναι να υπάρξει κάποια περαιτέρω συμφωνία.

Ο Βίζερ αναφέρει πως το μεγαλύτερο λάθος που έκαναν οι Ευρωπαίοι ήταν ο ίδιος ο σχεδιασμός της τρόικας. «Έπρεπε να είχαμε σχεδιάσει κάτι διαφορετικό. Έχοντας τρεις οργανισμούς αναμεμειγμένους δημιουργήσαμε πολύ ανταγωνισμό ανάμεσά τους και ζήλιες. Το πιο αποτελεσματικό θα ήταν να υπάρχει ένας θεσμός, αλλά ποιος θα ήταν αυτός;», αναρωτιέται.

Σύμφωνα με τον επικεφαλής του EWG, ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα στην Ελλάδα, το οποίο παραμένει άλυτο παρά τα οκτώ χρόνια προγραμμάτων, είναι ότι οι ξένες επενδύσεις δεν είναι ευπρόσδεκτες: «Μόλις πρόσφατα η Ελλάδα έπαψε να αποτελεί τεράστιο ρίσκο επενδύσεις καθώς τα τελευταία χρόνια κανένας λογικός επενδυτής δεν θα επένδυε», τόνισε.

Ο Βίζερ εκτιμά ότι ένας βασικός λόγος που οι επενδυτές διστάζουν να δραστηριοποιηθούν στην Ελλάδα είναι το δικαστικό σύστημα. «Πόσο βέβαιος μπορεί να είναι ένας επενδυτής ότι θα έχει μια δίκαια και γρήγορη δίκη αν προκύψει κάποιο πρόβλημα; Βλέπουμε τεράστιες διαφορές στα επίπεδα επενδύσεων σε χώρες όπου υπάρχει γρήγορη και προβλέψιμη νομική διαδικασία έναντι άλλων όπου υπάρχει πιο αργή και λιγότερο προβλέψιμη διαδικασία», τονίζει.

Για τον ίδιο η ελληνική κρίση δεν ήταν δημοσιονομική, όπως υποστηρίζουν πολλοί. Η βασική αιτία εντοπίζεται στο πρόβλημα διοίκησης της χώρας. «Οι προσωπικές σχέσεις μετράνε περισσότερο από την ποιότητα και την αποτελεσματικότητα», λέει. Συγκεκριμένες ομάδες της κοινωνίας, από όλα τα κόμματα, «παίρνουν κομμάτια από την οικονομία», αναφέρει.

Όπως αναφέρει ο κ. Βίζερ, από τον Ιανουάριο του 2012 υπήρχε η έντονη αίσθηση ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να βγει από την ζώνη του ευρώ και για αυτό τον λόγο όλοι ήθελαν να είναι έτοιμοι για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Όπως αποκαλύπτει, ακόμα και μήνες μετά την εκλογή του Αντώνη Σαμαρά, το ενδεχόμενο για ελληνικής εξόδου από το ευρώ ήταν ακόμη έντονο, καθώς το Βερολίνο δεν είχε πειστεί αν θα ήταν καλύτερη για τη ευρωζώνη η παραμονή ή όχι της Ελλάδας. Όπως δηλώνει, καθοριστικό ρόλο έπαιξαν για ορισμένους οι αρνητικές επιπτώσεις ενός Grexit, όπου έγειραν την πλάστιγγα υπέρ της παραμονής.

Το σενάριο της ελληνικής εξόδου ανασύρθηκε τρία χρόνια αργότερα, καθώς, όπως δηλώνει ο κ. Βίζερ, οι διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ την άνοιξη του 2015 οδηγούσαν σε αδιέξοδο. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, η διαφορά ανάμεσα στο 2012 και το 2015 ήταν ότι το σχέδιο του 2015 επικεντρωνόταν περισσότερο στην Ελλάδα και λιγότερο στην Ευρωζώνη: «Το οικονομικό περιβάλλον ήταν πολύ βελτιωμένο και ως εκ τούτου οι επιπτώσεις εκτός Ελλάδας θα ήταν προφανώς λιγότερο έντονες».