Η τρίτη επιστροφή του ΝΕΟΝ
Αυτή την φορά ο χώρος που φιλοξένησε το ιστορικό καφενείο της Ομόνοιας θα λειτουργεί ως πολυχώρος εστίασης «Βενέτης 1948».
Πλατεία Ομονοίας: 0 χλμ. Το σημείο εκκίνησης για όλες τις αποστάσεις με επίκεντρο της πρωτεύουσα βρίσκεται εδώ και αρκετά χρόνια σε εμπορικό επίπεδο αρκετούς βαθμούς υπό το μηδέν. Στην γωνία Πλατείας Ομονοίας με τον πεζόδρομο της Δώρου, εκεί που για δεκαετίες φιλοξενούνταν τον ΝΕΟΝ, μπαίνουν οι τελευταίες πινελιές ώστε ο χώρος να ανοίξει ξανά τις πόρτες του την επόμενη εβδομάδα ως «Βενέτης 1948».
Πέρασαν ήδη δύο χρόνια που ο «Φούρνος Βενέτη» είχε δεσμεύσει τον χώρο και πλέον οι άνθρωποι του θεωρούν ότι ήρθε η κατάλληλη στιγμή, ώστε να λειτουργήσουν ένα πολυχώρο γεύσεων που θα παντρεύει την πρότερη μορφή του χώρου με το βασικό αντικείμενο τους, το ψωμί. Στόχος τους είναι να δημιουργήσουν έναν από τα μεγαλύτερα αρτοποιία στην Ευρώπη όπου θα ακολουθείται όλη η διαδικασία παρασκευής ψωμιού που στο τέλος θα ψήνεται σε παραδοσιακούς ξυλόφουρνους.
Διαβάστε ακόμη: Στα Χόντος Παλλάς μπαίνουν τα super market Μαρινόπουλος
Το Νέον άνοιξε τις πόρτες του για πρώτη φορά το 1920 από τους Περικλή Γκόσιο και Γιάννη Δούκα και η αρχική του ονομασία ήταν – όπως αναφέρεται στην περιγραφή του Δημήτριου Στεφάνου – «Νέον Βυζάντιον». Ήταν ένα από τα καφενεία της μαστοριάς, χώρος που σύχναζαν μπετατζήδες και σοβατζίδες και οι εργολάβοι επισκέπτονταν όταν ήθελαν να βρουν εργάτες για μία νέα οικοδομή ή για να πληρώσουν τα μεροκάματα της εβδομάδας.
Το καφενείο που βρισκόταν στο ισόγειο του ξενοδοχείου Κάρλτον, σύμφωνα πάντα με την περιγραφή του Δ. Στεφάνου, όπως αυτή φιλοξενήθηκε στο «Αθηναϊκό Ημερολόγιο του 2000», «είχε 100 τραπέζια, όλα μαρμάρινα και δούλευαν μέσα εννέα σερβιτόροι, ποτηριέρηδες και ταμπήδες (αυτοί που ψήνουν τους καφέδες) σε δύο βάρδιες. Η πελατεία του ήταν ετερόκλητη: εκτός από τους οικοδόμους σύχναζαν περαστικοί τουρίστες που τους προσήλκυε η διακόσμηση, επαρχιώτες που ανηφόριζαν από τους σταθμούς του ΣΕΚ και ΣΠΑΠ, αδειούχοι φαντάροι, σμηνίτες και ναύτες που ήθελαν να ζήσουν την ζωή της πρωτεύουσας, φίλαθλοι που έκαναν πριν και μετά από κάθε ματς πηγαδάκια μέσα και έξω από το καφενείο (έξω άνθιζε η μαύρη αγορά των εισιτηρίων όταν τα ματς ήταν ντέρμπυ), αγαπητικοί και πολλοί άλλοι».
Τον εργατικό τους χαρακτήρα διατήρησε έως και την δεκαετία του 1990 σε ότι αφορά τον εξωτερικό του χώρο, καθώς εκεί συγκεντρώνονταν οι ορδές των Αλβανών λίγο μετά το άνοιγμα των συνόρων οι οποίοι έψαχναν για μεροκάματα. Το consept όμως πλέον πίσω από την βιτρίνα είχε αλλάξει. Το καφενείον είχε δώσει την θέση του στο Καφεστιατόριον Νέον σε μια εποχή που η Ομόνοια ζούσε της τελευταίες αναλαμπές της.
Το 2001 θα αλλάξει χέρια και θα περάσει στον όμιλο Γρηγόρης Μικρογεύματα. Ήταν και η καλύτερη περίοδο από άποψη ανάπτυξης του concept καθώς είχε φτάσει να διαθέτει 5 καταστήματα. Η δημιουργία των Mall και νέων κέντρων στον χάρτη της πόλης έδωσε την χαριστική βολή στο πάλαι ποτέ πολύβοο κέντρο. Το κατάστημα της Ομονοίας το τελευταίο που είχε μείνει όταν πέρασε η μόδα της ελληνικής κουζίνας σε μορφή ταχυεστιατορείου (σ.σ. εκείνη την εποχή είχαν δημιουργηθεί και άλλες αλυσίδες π.χ. Πατριδογευσία, Δροσοπηγή) έκλεισε τελικά το 2005 – αφού πρώτα ένα μεγάλο του τμήμα είχε λειτουργήσει ως Γρηγόρης – και άνοιξε ξανά για μικρό διάστημα το 2010.
Το κατάστημα «Βενέτη 1948» που θα ξεκινήσει την λειτουργία του τις επόμενες ημέρες και φιλοδοξεί να δώσει ζωή ξανά στην πλατεία Ομονοίας θα φιλοξενεί στους χώρους του την έκθεση φωτογραφίας «Αθήνα 1865 – 1970» με υλικό από το φωτογραφικό αρχείο του Μουσείου Μπενάκη.
