Βαλεντίνα Κόρδη: Πώς οι managers θα βελτιώσουν την ψυχολογία τους, αυξάνοντας την παραγωγικότητα της ομάδας τους
Η επιτυχής διαχείριση μιας κρίσης είναι σαν μια παρτίδα σκάκι. Για να την κερδίσεις και να κατατροπώσεις τον «αντίπαλο», δεν χρειάζεται μόνο να έχεις υψηλού επιπέδου γνώσεις και γρήγορα αντανακλαστικά, αλλά και ανεβασμένη ψυχολογία. Αυτή είναι το «κλειδί» που θα σου δώσει το προβάδισμα και θα σου επιτρέψει να προχωρήσεις αποφασιστικά στα επόμενα βήματα.
Στη σφαίρα του επιχειρείν εκείνοι που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της «μάχης» και επωμίζονται το βάρος της διαχείρισης μιας κρίσιμης κατάστασης, με οικονομικές και κοινωνικές προεκτάσεις, είναι οι managers. Στην περίπτωση της Ελλάδας τα πράγματα είναι αρκετά περίπλοκα δεδομένου ότι προερχόμαστε από μια δεκαετή ύφεση και μπαίνουμε ξαφνικά, λόγω κορωνοϊού, σε μια πρωτοφανή, για τα παγκόσμια δεδομένα, επιδημιολογική κρίση που βάζει «χειρόφρενο» στην καθημερινότητά μας.
Ποιος ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσει ένα διευθυντικό στέλεχος προκειμένου να διαχειριστεί όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικά τις επιπτώσεις του κορωνοϊού;
Πώς θα διατηρήσει ακμαίο το ηθικό το δικό του και της ομάδας του προάγοντας τη δημιουργικότητα και την παραγωγή καινοτόμων ιδεών; Πώς διασφαλίζεται η ψυχική και συνάμα η σωματική υγεία σε συνθήκες εγκλεισμού και τηλεργασίας;
Η Βαλεντίνα Κόρδη, Mindset & High-Performance Executive & Business Coach, μιλά στο fortunegreece.com και μοιράζεται με το αναγνωστικό κοινό χρήσιμες συμβουλές που θα συμβάλουν στην ομαλή μετάβαση της επιχείρησής σας στην μετά-κορωνοϊό εποχή.
Κυρία Κόρδη, την τελευταία δεκαετία οι Έλληνες μάνατζερ κλήθηκαν να διοικήσουν τις επιχειρήσεις κάτω από αντίξοες οικονομικά συνθήκες και να λειτουργήσουν κάτω από ιδιαίτερα στρεσογόνες καταστάσεις. Τι διαφορετικό φέρνει ο κορωνοϊός; Ποιοι οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι;
Η κρίση του κορωνοϊού είναι πρωτίστως μία ανθρωπιστική κρίση, η οποία αγγίζει τους πάντες σε παγκόσμια κλίμακα, χωρίς εξαίρεση, και αφορά το υπέρτατο δημόσιο αγαθό της υγείας, το οποίο διακυβεύεται και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί πρώτα από όλα ως τέτοια κρίση. Οι μάνατζερ λοιπόν θα πρέπει να διοικήσουν τις επιχειρήσεις με συμπόνια και με αυθεντικό ενδιαφέρον για τους ανθρώπους τους μέσα από αποφάσεις και ενέργειες που θα δείχνουν ότι ενδιαφέρονται αυτοί να παραμείνουν ασφαλείς και υγιείς και ότι κάνουν το καλύτερο δυνατό, ώστε να διαφυλάξουν ταυτόχρονα, τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων τους και κατά συνέπεια την εξασφάλιση των θέσεων εργασίας τους.
Πριν από την διαχείριση της οικονομικής κρίσης που θα επιφέρει λοιπόν ο κορωνοϊός, θα πρέπει να γίνει μία σωστή πολύπλευρη διαχείριση των ανθρώπων, προκειμένου αυτοί να νιώσουν ασφάλεια και εμπιστοσύνη ότι η επιχείρηση για την οποία εργάζονται νοιάζεται για αυτούς και το αποδεικνύει μέσα από πράξεις, ώστε και οι ίδιοι να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό για να ξεπεραστεί η κρίση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Λένε πως «οι άνθρωποι δεν νοιάζονται για αυτά που λες, αν πρώτα δεν διαπιστώσουν ότι νοιάζεσαι γι’ αυτούς» και αν οι μάνατζερ δεν επιδείξουν πρωτίστως συμπόνια και φροντίδα για τις ομάδες τους, η διαχείριση της κρίσης θα είναι ακόμη πιο δύσκολη υπόθεση γι’ αυτούς, καθώς απαιτεί την συμβολή όλων.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος λοιπόν για έναν μάνατζερ είναι να στραφεί μόνο στην επόμενη ημέρα και στο πώς θα διαχειριστεί τις οικονομικές απώλειες και να παραβλέψει το σήμερα που εστιάζει περισσότερο στην ανθρωποκεντρική προσέγγιση της κρίσης. Με αυτόν τον τρόπο, θα προσπαθεί να εφαρμόσει στάση αντιμετώπισης κρίσεων του παρελθόντος, η οποία δεν θα συμβαδίζει με τα χαρακτηριστικά της κρίσης που διανύουμε τώρα και επομένως δεν θα έχει επιτυχημένα αποτελέσματα.
Δεδομένου ότι μιλάμε για ψυχολογία, καλός και ικανός μάνατζερ θεωρείται εκείνος που μπορεί να λάβει γρήγορες αποφάσεις, να πάρει ρίσκα και ταυτόχρονα να απορροφήσει τους κραδασμούς της ομάδας και να την εμπνεύσει. Ποιες είναι οι λεπτές γραμμές έτσι, ώστε να ενισχύσει το ηθικό της ομάδας, αλλά να διατηρήσει και το δικό του ακμαίο;
Σίγουρα ένας από τους ρόλους ενός καλού και ικανού μάνατζερ είναι να εμπνέει, να παρακινεί και να κρατά το ηθικό της ομάδας του ψηλά, ειδικά σε δύσκολες περιόδους. Αυτό επιτυγχάνεται δίνοντας ο ίδιος το παράδειγμα μέσα από την δική του στάση και συμπεριφορά. Όταν ο μάνατζερ είναι δίπλα στους ανθρώπους του. Τον βλέπουν να είναι παρόν, αισθάνονται την υποστήριξή του και βλέπουν ότι είναι αφοσιωμένος στην επίλυση οποιονδήποτε προκλήσεων και δυσκολιών και το κάνει με πίστη στις δικές του δυνάμεις και τις δυνάμεις της ομάδας του και δεν είναι απόμακρος.
Από την άλλη, ένας μάνατζερ πρέπει να έχει κατά νου ότι και ο ίδιος είναι άνθρωπος και όχι υπερήρωας. Σίγουρα πρέπει να είναι ικανός να ελέγχει τα συναισθήματά του και να επιδεικνύει συναισθηματική σταθερότητα, ώστε να καταφέρνει να μην αντιδρά παρορμητικά και κάτω από κατάσταση φόβου, αλλά με αυτοπεποίθηση και σθένος ακόμη και στις πιο δύσκολες καταστάσεις. Ωστόσο δεν πρέπει να υιοθετήσει την πεποίθηση ότι θα πρέπει να έχει απαντήσεις σε όλα τα προβλήματα, αλλιώς είναι ανεπαρκής.
Είναι ανθρώπινο και είναι εντάξει να μην έχει όλες τις απαντήσεις! Αν δεν συμφιλιωθεί με αυτό, τότε κινδυνεύει να χάσει την αυτοπεποίθησή του, να αμφιβάλλει για τις ικανότητές του και να ρίξει το δικό του ηθικό τελικά. Τότε είναι που θα μειώσει και την διαύγεια του μυαλού του να σκεφτεί ψύχραιμα, να πάρει σωστές αποφάσεις και να σταθεί στο ύψος του ως ηγέτης. Η λεπτή γραμμή λοιπόν βρίσκεται στο σημείο που αρχίζει και απαιτεί από τον εαυτό του να πρέπει και να μπορεί μόνος του να έχει όλες τις λύσεις για την ομάδα του ή την επιχείρηση ολόκληρη. Όταν μπαίνει σε αυτόν τον τρόπο σκέψης, καλό είναι να παίρνει μερικά λεπτά για να το εντοπίσει και να φροντίσει να μην περάσει την γραμμή, θυμίζοντας στον εαυτό του ότι είναι και αυτός άνθρωπος, του επιτρέπεται να μην έχει την λύση έτοιμη, ειδικά σε περιπτώσεις σαν αυτή με την κρίση του κορωνοϊού, όπου μέρα με την ημέρα τα δεδομένα αλλάζουν, να αλλά είναι πρόθυμος να την βρει και να πάρει τις αποφάσεις που χρειάζονται σε κάθε περίπτωση.
Παλαιότερα, τα μοντέλα διοίκησης επιχειρήσεων επέβαλαν σε περιόδους κρίσης οι σημαντικές αποφάσεις να λαμβάνονται κεκλεισμένων των θυρών, χωρίς αυτοί που βρίσκονται χαμηλότερα στην ιεραρχία να γνωρίζουν το πρόβλημα. Πόσο σημαντική είναι η επικοινωνία με όλα τα μέλη της επιχείρησης;
Πλέον, αυτά τα μοντέλα διοίκησης, είναι κοινώς αποδεκτό ότι δεν αποδίδουν. Ζούμε στην εποχή της πληροφορίας. Οπότε η ανοιχτή, έγκαιρη, συχνή και αυθεντική επικοινωνία με όλα τα μέλη της επιχείρησης είναι επιτακτική. Ακόμη και στην συγκεκριμένη περίοδο κρίσης του κορωνοϊού, όπου οι μάνατζερ μπορεί να μην έχουν την δυνατότητα να παραβρεθούν με την φυσική τους παρουσία στα γραφεία των συνεργατών τους ή τις αίθουσες συσκέψεων για να επικοινωνήσουν τις πληροφορίες που απαιτείται προκειμένου αυτοί να έχουν μία ρεαλιστική εικόνα του τί συμβαίνει και τι καλούνται να κάνουν, θα πρέπει να γίνεται χρήση των διαθέσιμων εργαλείων επικοινωνίας προκειμένου να είναι η πρώτη, η σωστή και η αξιόπιστη πηγή επικοινωνίας με τους υπαλλήλους τους, έτσι ώστε να μην πανικοβληθούν ή να μην πάρουν αντικρουόμενες ή λανθασμένες πληροφορίες.
Ποια φαντάζεστε ότι θα είναι τα κατάλοιπα που θα αφήσει στις επιχειρήσεις και τους εργαζομένους ο κορωνοϊός όταν επανέλθουμε στην κανονικότητα;
H κανονικότητα στην οποία θα επανέλθουμε, θα είναι πιθανόν διαφορετική από αυτή που είχαμε συνηθίσει και ενδεχομένως να αποτελέσει την αρχή ενός θεμελιώδους μετασχηματισμού τόσο για τις επιχειρήσεις, όσο και για τους εργαζόμενους. Πολλές επιχειρήσεις θα στραφούν στην παραγωγή διαφορετικών προϊόντων και υπηρεσιών που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες της μετα-κορωνοϊού εποχής και θα επενδύσουν στην ανάπτυξη κοινωνικής ευθύνης, καθώς οι καταναλωτές πλέον θα συνδέονται περισσότερο με εκείνες τις επιχειρήσεις που δείχνουν κοινωνική ευαισθησία και έχουν μία ανθρωποκεντρική προσέγγιση στην λειτουργία τους.
Νέοι τρόποι εργασίας όπως αυτή της εξ’ αποστάσεως ήρθαν για να μείνουν κατά μεγάλο ποσοστό και οι εργαζόμενοι που θα είναι περιζήτητοι θα είναι αυτοί που θα μπορούν να επιδείξουν ευελιξία και ανθεκτικότητα και που θα έχουν την διάθεση να μάθουν και να προσαρμόζονται στις αλλαγές. Ωστόσο, και από την πλευρά τους οι επιχειρήσεις θα αναγνωρίσουν πλέον την αξία της υποστήριξης των ανθρώπων τους στην ανάπτυξη των κατάλληλων soft skills, όπως αυτού της συναισθηματικής νοημοσύνης ή της ανάπτυξης ενός resilient mindset για να μπορούν να ανταπεξέλθουν στις νέες συνθήκες και θα επενδύουν περισσότερο σε αντίστοιχα προγράμματα, όπως για παράδειγμα σε ατομικές συνεδρίες coaching για τα στελέχη τους.
Ποιες οι συμβουλές που θα δίνατε σε κάποιον προκειμένου να διαχειριστεί τους φόβους και τις ανησυχίες του, εστιάζοντας σε θετικές σκέψεις που προάγουν τη δημιουργικότητα;
Αυτήν τη στιγμή είναι εύκολο να νιώσει κανείς ότι δεν έχει τον έλεγχο της κατάστασης και ως συνέπεια να εγκλωβιστεί στην απραξία και την απογοήτευση. Αυτό που θα συμβούλευα κάποιον είναι να εστιάσει σε αυτά που μπορεί να ελέγξει μέσα στην καθημερινότητά του ή στην επιχείρησή του. Ποια είναι αυτά που μπορεί να συνεχίσει να κάνει ακόμη και σε κατάσταση lockdown; Ή τι νέες δυνατότητες υπάρχουν με τα νέα δεδομένα; Να στραφεί λοιπόν στις δυνατότητες και τις προοπτικές και όχι στους περιορισμούς ή στο τι δεν μπορεί να κάνει. Επίσης, η πραγματικότητα είναι πως αυτή την περίοδο τουλάχιστον, η θέσπιση μακροπρόθεσμων πλάνων και στόχων μοιάζει αδύνατη. Γι’ αυτό είναι σημαντικό κάποιος να εστιάζει σε βραχυπρόθεσμους ρεαλιστικούς στόχους πάνω στους οποίους θα δουλεύει αυτήν την περίοδο και θα του δίνουν την χαρά της επίτευξης αλλά και της προόδου που χρειάζεται για να διατηρεί την αισιοδοξία του.
Ποια χαρακτηριστικά θα συνθέτουν το προφίλ του ηγέτη του μέλλοντος;
Τον ηγέτη του μέλλοντος πρέπει να τον διακρίνουν, κατά τη γνώμη μου τα εξής χαρακτηριστικά: Ενσυναίσθηση, ανθεκτικότητα, ευελιξία, ρεαλιστικός οπτιμισμός, εφευρετικότητα και η νοοτροπία ανάπτυξης (growth mindset).
