Βενιζέλος: Η κυβέρνηση συνεχίζει «πανηγυρικά» και απόλυτα την πολιτική του 2012
Την εκτίμηση ότι η χώρα θα μπορούσε να είχε βγει από τα μνημόνια το 2015 έκανε στη Βουλή ο πρώην υπουργός Οικονομικών.
Έντονη κριτική στην κυβέρνηση άσκησε από το βήμα της Βουλής ο βουλευτής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και πρώην υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος, δίνοντας τα… εύσημα στην ηγεσία για την «πανηγυρική πράξη απόλυτης, εκ των υστέρων, υιοθέτησης και συνέχισης της πολιτικής του 2012».
Ο κ. Βενιζέλος αναφέρθηκε συγκεκριμένα στη διαδικασία ανταλλαγής των ομολόγων που εκδόθηκαν το 2012, όταν -όπως είπε ο τότε υπουργός Οικονομικών- «κουρεύτηκε ονομαστικά το ελληνικό δημόσιο χρέος κατά 129 δισ. ευρώ, τελικώς, με την ανταλλαγή ομολόγων, και στη συνέχεια μειώθηκε και περαιτέρω σε όρους παρούσης αξίας, μέσα από τις εξαιρετικά ευνοϊκές συνθήκες του δανεισμού, του δευτέρου προγράμματος του 2012».
Παρεμβαίνοντας σήμερα στην Ολομέλεια, ο κ. Βενιζέλος εξέφρασε την μεγάλη του χαρά «που η κυβέρνηση αποφάσισε να συνεχίσει αυτήν την πολιτική, αξιοποιεί τα ομόλογα του 2012, τα λεγόμενα post PSI, ομόλογα τα οποία κράτησαν ως γέφυρα επικοινωνίας την Ελλάδα μέσα στις αγορές και τη δυνατότητα να επανέλθει στις αγορές μετά το τέλος του προγράμματος στήριξης, τον Αύγουστο του 2018».
«Χαίρομαι γιατί έτσι έχουμε μία πανηγυρική πράξη απόλυτης, εκ των υστέρων, υιοθέτησης και συνέχισης της πολιτικής του 2012», είπε χαρακτηριστικά ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, επισημαίνοντας ταυτοχρόνως ότι εάν αυτό είχε γίνει από τον Ιανουάριο του 2015 και δεν είχαμε τη ρήξη και τη δευτερογενή κρίση, προ πολλού θα είχαμε βγει από την πίεση των μνημονίων και θα είχαμε περάσει στη μεταμνημονιακή εποχή με την προληπτική πιστωτική γραμμή που είχε συμφωνηθεί και αποφασισθεί από το Eurogroup το Νοέμβριο του 2014.
Ο κ. Βενιζέλος επέστησε, ωστόσο, την προσοχή «να μην θυσιάσουμε την αναπτυξιακή προοπτική της χώρας, στο βωμό μίας επικοινωνιακού χαρακτήρα αφήγησης περί καθαρής εξόδου από το μνημόνιο τον Αύγουστο του 2018».
Τέλος, αφού εξέφρασε την ικανοποίησή του «γι’ αυτήν την εκ των υστέρων καθυστερημένη υιοθέτηση και προσχώρηση», ζήτησε να εγκαταλειφθεί η μονοκομματική και στείρα αυτή επικοινωνιακή προσέγγιση σε σχέση με τη «δήθεν προοπτική καθαρής εξόδου που θυσιάζει τελικά την αναπτυξιακή προοπτική στον βωμό ενός προπαγανδιστικού μηχανισμού», και να γίνει αντιληπτό ότι υπάρχει μία εθνική στρατηγική, στην οποία -όπως τόνισε- «αφιερώσαμε την προσπάθειά μας και την αγωνία μας μέχρι το 2015″».
