Βρετανικές Εκλογές: Το Who-is-Who των Μέι και Κόρμπιν

Η Τερέζα Μέι αιφνιδίασε άπαντες ανακοινώνοντας πρόωρες εκλογές για τη Μεγάλη Βρετανία στις. Η ίδια, εξελέγη πρωθυπουργός με εσωκομματική διαδικασία, μετά την παραίτηση του Ντέιβιντ Κάμερον λόγω της επικράτησης του «Ναι» στο δημοψήφισμα για την αποχώρηση ή όχι του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Έναν χρόνο μετά, οι Βρετανοί καλούνται εκ νέου στις κάλπες, αυτήν τη φορά για να επιλέξουν τη νέα κυβέρνηση, σε μια από τις πιο κρίσιμες περιόδους στη σύγχρονη ιστορία της χώρας, μιας και όποιος αναλάβει το «τιμόνι» της χώρας, θα είναι και ο πρωταγωνιστής των διαπραγματεύσεων με την ΕΕ και της ευρύτερης διαδικασίας για το Brexit.

Οι αρχηγοί των δυο δημοφιλέστερων κομμάτων είναι η Τερέζα Μέι για τους Συντηρητικούς και ο Τζέρεμι Κόρμπιν για τους Εργατικούς. Η πρώτη δημοσκόπηση που διενεργήθηκε για λογαριασμό της εφημερίδας The Guardian, αμέσως μετά την προκήρυξη των εκλογών, δίνει προβάδισμα 21 ποσοστιαίων μονάδων στην Μέι έναντι του Κόρμπιν. Ποια είναι όμως τα προφίλ των δυο βασικών υποψηφίων;

Τερέζα Μέι

Η Μέι, γεννήθηκε σε μια παραθαλάσσια περιοχή στο Ανατολικό Σάσεξ, στον Βρετανικό Νότο, που ονομάζεται Ίστμπουρν. Είχε πατέρα πάστορα, με πολύ καλή φήμη και φτωχική καταγωγή- μάλιστα οι γιαγιάδες της, εργάζονταν ως υπηρετικό προσωπικό σε επαύλεις στο Λονδίνο.  Αποφοίτησε το 1977 από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και το τμήμα Γεωγραφίας και έχασε τους γονείς της μέσα σε λίγους μήνες τις χρονιές 1981- 1982. Ωστόσο, πολύ γρήγορα παντρεύτηκε, τον Σεπτέμβριο του 1986,  τον Φίλιπ Μέι από τον οποίο διατήρησε και το επώνυμό της, καθώς το δικό της είναι Μπρέιζερ.

Για έξι χρόνια, έως το 1983 εργάστηκε στην Τράπεζα της Αγγλίας και έπειτα, έως το 1997, ως οικονομική σύμβουλος και σύμβουλος διεθνών υποθέσεων στον Σύνδεσμο Υπηρεσιών Εκκαθάρισης Πληρωμών.

Η ενασχόλησή της με την πολιτική είχε αρχίσει σε μικρή ηλικία, ως μέλος του Συντηρητικού κόμματος, μέχρι που το ’97 εκλέχθηκε στην περιφέρεια του Μέιντενχεντ στο Δυτικό Λονδίνο και από τότε επανεκλέγη σε πέντε συνεχόμενες αναμετρήσεις με μεγάλα ποσοστά.

Διετέλεσε ως  υπουργός εσωτερικών, από το 2010 έως το 2016, θέση που στην Αγγλία είναι εξίσου σημαντική με εκείνη του υπουργού Οικονομικών  και εξωτερικών. Έχει ασχοληθεί με θέματα όπως η ισότητα, το μεταναστευτικό και προσφυγικό, ενώ θεωρείται ότι έχει φιλελεύθερες πολιτικά απόψεις, κάτι που αποδείχθηκε όταν τάχθηκε υπέρ του γάμου τον ομοφυλοφίλων.

Η ίδια έχει παραδεχθεί ότι η θρησκευτική παράδοση είναι βαθιά ριζωμένη μέσα της και συχνά θα τη δει κανείς στην Κυριακάτικη λειτουργία. Θεωρείται πολύ πειθαρχημένη- ως και «control freak» για κάποιους, αλλά λέγεται ότι έχει έντονη την αίσθηση του χιούμορ, λατρεύει την πεζοπορία, την μαγειρική και τα φανταχτερά παπούτσια που είναι το σήμα κατατεθέν της (η προκάτοχος του αξιώματος, Μάργκαρετ Θάτσερ, είχε φετίχ με τις τσάντες).

 

Δεν έχει καταφέρει να αποκτήσει παιδιά, αλλά εν μέρει για αυτόν το λόγο κατάφερε να διαδεχθεί τον Κάμερον. Όταν ο τελευταίος αποσύρθηκε, η Μέι μαζί με την Άντρεα Λίντσον διεκδηκούσαν τη θέση του όμως η Λίντσον, έκανε το μεγάλο λάθος να χρησιμοποιήσει το επιχείρημα ότι μια γυναίκα που είναι μητέρα, είναι πολύ καταλληλότερη για το αξίωμα από κάποια που δεν είναι. Μετά από την δημόσια κατακραυγή εκείνη απέσυρε την υποψηφιότητά της και η Μέι ορίστηκε πρωθυπουργός.

Στις δημοσκοπήσεις, τα ποσοστά της δημοφιλίας της ήταν αρχικά εξαιρετικά υψηλά με την ίδια να υπόσχεται πως μπορεί το κόμμα της να ήταν κατά του Brexit αλλά λαβάνοντας σοβαρα υπόψη την επιλογή του Βρετανικού λαού, είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει αποφασιστικά το θέμα και ο βασικότερος λόγος για τον οποίο ζήτησε εκλογές είναι η ισχυροποίηση της κυβέρνησής της στο Κοινοβούλιο.

Όντως, πολλοί την παρομοιάζουν με την Σιδηρά Κυρία ενώ και σημαντικό ρόλο στην απόφαση να αναμετρηθεί στις εκλογές, η 61χρονη Μέι, έπαιξε η αποδυναμωμένη θέση των Εργατικών και η κατακρημνισμένη εικόνα του Κόρμπιν που αντιμετωπίζει εδώ και καιρό προβλήματα και στο εσωτερικό του κόμματος.

Ωστόσο, το μπαράζ των τρομοκρατικών επιθέσεων σε Λονδίνο και Μάντσεστερ έχουν αποδυναμώσει την αρχική της δημοσκοπική εικόνα και πλέον τη θέλουν να απέχει με διαφορά μόλις πέντε μονάδων από τους Εργατικούς.

Τζέρεμι Κόρμπιν

Ο Τζέρεμι Κόρμπιν, έχει μια μακρά ιστορία στην πολιτική, οι ρίζες της οποίας κρατούν από το μακρινό 1983, οπότε και εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής. Ακτιβιστής και υπέρμαχος της παγκόσμιας ειρήνης υπήρξε μέλος της εκστρατείας αλληλεγγύης του Παλαιστινιακού λαού, μέλος της Διεθνούς Αμνηστίας και του συνασπισμού «Stop the War Coalition), ενώ έχει δώσει μάχες για τον πυρηνικό αφοπλισμό, εναντιώθηκε στους πολέμους του Ιράκ, του Αφγανιστάν, της Παλαιστίνης, έχει υπερασπιστεί τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων και έχει πολεμήσει για το θέμα της μη επιβολής διδάκτρων στην εκπαίδευση και για τις επανακρατικοποιήσεις δημόσιων οργανισμών και υπηρεσιών όπως π.χ. των σιδηροδρόμων.

Γεννημένος στο Τσίπερμαν του Γουίλτσάϊρ, από μητέρα μαθηματικό και πατέρα ηλεκτρονικό μηχανικό, παράτησε τις σπουδές του στο Πολυτεχνείο του Λονδίνου και αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στην πολιτική. Έχει κάνει τρείς γάμους, με τον πρώτο να κρατά μόλις πέντε χρόνια και τον τελευταίο με την Λόρα Αλβάρεζ να τελέσθηκε πριν από τέσσερα χρόνια, στα 64 του, και έχει αποκτήσει τρία παιδιά.  Υιοθέτησε εξαρχής ριζοσπαστική ρητορική και έχει χαρακτηριστεί ακρο-αριστερός από τους πολιτικούς του αντιπάλους.

 

Έχει εναντιωθεί σθεναρά στις πολιτικές λιτότητας (από τη θέση του βουλευτή της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε ασκήσει δριμεία κριτική στη Θάτσερ για τους ίδιους λόγους), αλλά δεν υπήρξε ποτέ ανάμεσα στο «πρωτοκλασάτα» ονόματα του κόμματος καθώς η πολιτική συνύπαρξη ακόμα και με συναδέλφους του στο ίδιο το κόμμα ήταν δύσκολη, μέχρι που τον Σεπτέμβριο του 2015, ήρθε το «πλήρωμα του χρόνου» για τον Κόρμπιν που συγκέντρωσε την πλειοψηφία στις εκλογές των Εργατικών.

Ο Τζέρεμι Κόρμπιν, ο «αγαπημένος της βάσης», αντιμετωπίζει τελευταία την «ανταρσία» από το Εργατικό Κόμμα, καθώς κατηγορείται από το εσωτερικό ότι δεν υπερασπίστηκε με σθένος το Bremain, και ας δήλωνε ότι δεν πρόκειται να επιτρέψει στην κυβέρνηση του Συντηρητικού Κόμματος να πλήξει δικαιώματα, να περικόψει κοινωνικές παροχές και προστασίες, κατά τη διαδικασία που θα οδηγήσει στο Brexit.

Του ζητήθηκε να παραιτηθεί με δυο από τους βουλεύτες του να καταθέτουν πρόταση μομφής, ο ίδιος είχε δηλώσει “ισόβια ευρωσκεπτικιστής” αλλά η απάντηση ήρθε από μεγάλη πτέρυγα του κόμματός του που υποστηρίζει ότι είναι « ο μόνος πολιτικός που μπορεί να ενώσει μια διχασμένη χώρα, γιατί εκφράζει και τις δύο πλευρές». Οι πολίτες δεν φαίνεται να έχουν την ίδια άποψη, καθώς σε παλαιότερη δημοσκόπηση οι ψηφοφόροι του είχαν δηλώσει ότι δεν είχαν καταλάβει ποιά πλευρά στηρίζει (την αποχώρηση ή μη από την ΕΕ;), εκείνος φρόντισε να “καθαιρίσει” τα στελέχη που απειλούσαν την ενότητα του κόμματός του ενώ επαναλάμβανε διαρκώς ότι δεν θα αποχωρήσει από την ηγεσία των Εργατικών. Μάλιστα, ερωτηθείς εάν θα την διεκδικούσε εκ νέου είχε απάντησει «Ναι, εδώ είμαι».

Χαιρέτησε την απόφαση της Μέι να προχωρήσει σε εκλογές και στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, υπό την σκιά των τρομοκρατικών επιθέσεων, τα ποσοστά του φαίνονται ενισχυμένα.