Βusiness α λα κινεζικά
Όταν η επιχειρηματικότητα περνά από κλειστές κλίκες.
To κλαμπ είναι ολιγομελές, ισχυρό και κλειστό σαν στρείδι. Ονομάζεται CEC (China Entrepreneur Club) και μέλη του είναι 46 από τους πιο ισχυρούς επιχειρηματικούς ηγέτες της Κίνας.
Όλοι τους είναι φυσικά δισεκατομμυριούχοι, μεταξύ αυτών ο Γκούο Γκουανγκτσάνγκ -γνωστός και ως «ο Κινέζος Γουόρεν Μπάφετ»- ο μεγιστάνας των ακινήτων Γουάνγκ Τζιανλίν, ο «άρχοντας» του Alibaba, Τζακ Μα και ο Λιού Τσουατζσί, νυν πρόεδρος του CEC και της Lenovo.
Σε αντίθεση λοιπόν με ότι ισχύει λίγο-πολύ στον δυτικό κόσμο, οι 46 αυτοί Ασιάτες «κροίσοι»συναντώνται τακτικά σε γραφεία, σε πάρτι και σε δείπνα, πηγαίνουν μαζί ταξίδια, αλληλοβοηθούνται όποτε, όπου και όπως χρειαστεί. Κοντολογίς μέσω του CEC λειτουργούν ως μία κλειστή «αδελφότητα», ή -όπως αυτοί προτιμούν να το αποκαλούν- κάνουν… «γουανξί».
Η συνήθης μεταφραστική απόδοση είναι «σχέσεις» και «διασυνδέσεις». Όμως δύσκολα μπορεί κανείς να αποδώσει το πραγματικό νόημα αυτής της λέξης, που περικλείει όλο το πνεύμα της κινεζικής επιχειρηματικής κουλτούρας.
«Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που μέλη μας αντιμετώπισαν προβλήματα ή δυσκολίες και επιστρατεύτηκε όλο το κλαμπ για να τον ή την στηρίξει», λέει στο BBC ο Τσαρλς Τσάο, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της μιντιακής Sina Corporation. Οι χάρες είναι βέβαια πάντα αμφίδρομες και πολλές φορές αμφιλεγόμενες, αν και το μότο στο κλαμπ είναι ότι όλα θα πρέπει να γίνονται με καθαρό και νομότυπο τρόπο.
Όπως και να έχει -παρατηρεί ο Μπαολίν Τσχού, διευθύνων σύμβουλος Bond Education Group και μέλος του CEC- αυτός φαίνεται να είναι ο μοναδικός τρόπος για να κάνει κανείς business στην Κίνα. «Όσο ισχυρός, όσο έξυπνος κι αν είναι ένας επιχειρηματίας, εάν δεν είναι μέλος αυτής της κοινότητας, εάν δεν έχει φίλους να τον στηρίξουν, δεν θα τα καταφέρει μόνος για πολύ».
Παρ’ όλα αυτά, καθώς η κινεζική αγορά παγκοσμιοποιείται, ο τρόπος του εγχώριου επιχειρείν δείχνει κι αυτός σταδιακά να αλλάζει. Τα παραδείγματα είναι πολλά, κυρίως στις τάξεις των νέων επιχειρηματιών, όπως είναι ο Έρικ Γιάνγκ, συνιδρυτής και CEO της TutorGroup, μίας εκπαιδευτικής ιστοσελίδας.
Προτίμησε λέει να φτιάξει μία διαδικτυακή startup ακριβώς για να ξεφύγει -όσο μπορεί- από αυτές τις νόρμες. «Το ωραίο με το ίντερνετ είναι ότι έρχεσαι σε επαφή με πάρα πολύ κόσμο, χωρίς να χρειάζεται να ξέρεις και τα ονόματά τους», επισημαίνει. «Ακόμη κι έτσι, μπορείς να τους πουλάς τα προϊόντα σου και να τους προσφέρεις υπηρεσίες».
Μακροπρόθεσμα μπορεί πράγματι να είναι αυτή η προοπτική στην Κίνα. Προς το παρόν ωστόσο η κατάσταση στον ασιατικό «γίγαντα» παραμένει πιο περίπλοκη, επισημαίνει με γλαφυρό τρόπο ο Χουάνγκ Νουμπό, μέλος του CEC ως πρόεδρος του επενδυτικού ομίλου Zhongkun με έδρα το Πεκίνο.
«Σε αυτό το ενυδρείο» λέει, δείχνοντας την εντυπωσιακή κατασκευή που δεσπόζει στο γραφείο του, «υπήρχαν κάποτε τρεις καρχαρίες. Σήμερα όμως έχει μείνει μόνον ένας: αυτός που κατασπάραξε τους άλλους δύο». «Δεν είναι αδύνατο να υπάρχει συνεργασία μεταξύ των επιχειρηματιών», καταλήγει. «Απαιτεί ωστόσο μεγάλη επιδεξιότητα». Προφανώς και γερά… «δόντια»!
