WSJ: Μόνο με περισσότερο ελληνικό δράμα θα αποφευχθεί η δραχμή

Mε τίτλο «μόνο με περισσότερο δράμα η Ελλάδα θα αποφύγει τη δραχμή», ο αρθρογράφος της Wall Street Journal, Marcus Walker, επισημαίνει ότι η Ελλάδα και η υπόλοιπη ευρωζώνη πέρασαν τον Φεβρουάριο «μαλώνοντας» για τη διαδικασία που θα κρατήσει τη χώρα εν ζωή.

Θα περάσουν την άνοιξη μαλώνοντας για ένα πιο δύσκολο ζήτημα: ποιες οικονομικές πολιτικές μπορούν να κατευνάσουν τόσο τους πιστωτές όσο και τους πολίτες; Όπως επισημαίνει ο Marcus Walker, η συμφωνία αυτής της εβδομάδας ήταν πολύ δύσκολο να επιτευχθεί. Η επόμενη θα είναι ακόμη πιο δύσκολη διότι τα ανακοινωθέντα θα πρέπει να μετατραπούν τώρα σε πολιτικές αποφάσεις.

Μέρος της δυσπιστίας που υπάρχει μεταξύ Ελλάδας και των –με ηγέτη τη Γερμανία- πιστωτών της, προέρχεται από μια ιδεολογική κόντρα σχετικά με το τι έχει πάει στραβά στην μικρή χώρα τα τελευταία πέντε χρόνια.

Το Βερολίνο αποδίδει την οικονομική κατάρρευση που ακολούθησε την διάσωση της Ελλάδας το 2010, στις δημοσιονομικές και άλλες αμαρτίες που είχαν προηγηθεί. Η νέα κυβέρνηση της Ελλάδας ισχυρίζεται ότι η διάσωση μετέτρεψε την χρηματοπιστωτική κρίση σε μια πλήρη ύφεση. Αυτές οι αντικρουόμενες ερμηνείες συνοδεύονται από αντίθετες πολιτικές συνταγές.

Το να βρεθεί κοινό σημείο θα είναι το κλειδί για να παραμείνει η Ελλάδα στο ευρώ.

Η αναζήτηση πρέπει να επιβιώσει τρία στάδια για να μην καταλήξει το νέο δράμα της Ελλάδας στη δραχμή.

Η πρώτη πράξη αφορούσε το εάν η Αθήνα θα μπορούσε να αποδεχθεί τους κανόνες του παιχνιδιού κρατικής διάσωσης της ευρωζώνης, που σχεδιάστηκε από τη Γερμανία για να εξασφαλίσει ότι οι φορολογούμενοί της θα χρηματοδοτούσαν άλλα κράτη του ευρώ, μόνο με αντάλλαγμα σκληρές οικονομικές μεταρρυθμίσεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές τον Ιανουάριο με την υπόσχεση να δώσει τέλος στην πενταετή ταπείνωση της Ελλάδας υπό τους ξένους τεχνοκράτες. Τον Φεβρουάριο, ο ΣΥΡΙΖΑ ανακάλυψε πως ο μόνος τρόπος να αποφύγει μια άμεση τραπεζική κρίση και capital controls, ήταν να αποδεχθεί τη «μωρολογία των αξιολογήσεων, των μεταρρυθμίσεων και της αποδέσμευσης των δανείων», αναφέρει ο Marcus Walker.

Η δεύτερη πράξη θα είναι να συμφωνήσουν και να εφαρμόσουν τα οικονομικά μέτρα μέχρι το καλοκαίρι που θα ξεκλειδώσουν της απολύτως αναγκαία χρηματοδότηση και να ολοκληρωθεί το τρέχον πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας.

Ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκης, θα πρέπει να μετατρέψει το πρόγραμμα πολιτικής που έστειλε στις Βρυξέλλες στις 23 Φεβρουαρίου επικεντρωμένο στις φιλοδοξίες για την καταπολέμηση της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής και την ανακούφιση των περισσότερο πληγέντων- σε πιο συγκεκριμένα μέτρα που θα ικανοποιήσουν τις προτεραιότητες των πιστωτών: να αφήσουν την Ελλάδα με μια ευέλικτη και ανταγωνιστική οικονομία που θα μπορεί να εξυπηρετήσει το τεράστιο δημόσιο χρέος της.

Η ανάγκη της Αθήνας για χρηματοδότηση προκειμένου να εξυπηρετήσει το χρέος της, και η επιθυμία των Ελλήνων να παραμείνει στο ευρώ, σημαίνει ότι οι πιστωτές θα συνεχίσουν να κρατούν αυτοί τα ατού. Ο Αλ. Τσίπρας θα πρέπει να «πουλήσει» κάποιες οδυνηρές παραχωρήσεις στους υποστηρικτές και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ορισμένοι εκ των οποίων ήδη έχουν ξεκινήσει να βγάζουν αντάρτικες φωνές προτού καν ξεκινήσουν οι μεγάλες μάχες για την οικονομική πολιτική. Ο κύριος λόγος για την αισιοδοξία παραμένει ότι κανένας δεν θέλει η Ελλάδα να χρεοκοπήσει και να βγει από το ευρώ.

«Πιθανώς θα γίνουμε μάρτυρες μιας ακόμη συμφωνίας της τελευταίας στιγμής μετά από τέσσερις μήνες», δηλώνει ο Christian Odendahl, επικεφαλής οικονομολόγος του think tank CER.

Η τρίτη πράξη, με την προϋπόθεση ότι θα υπάρξει μια συμφωνία που να ολοκληρώνει το τρέχον πρόγραμμα διάσωσης, θα είναι να συμφωνηθεί ένα follow-up πρόγραμμα που θα επιτρέπει στην Ελλάδα να καλύψει τις αποπληρωμές του χρέους το καλοκαίρι και μετά, μέχρι να μπορέσει να επιστρέψει στις αγορές ομολόγων.

Για να πάρει τα λεφτά ωστόσο, η Ελλάδα θα πρέπει να επιλύσει την ασάφεια συμφωνώντας σε συγκεκριμένα μέτρα με τους θεσμούς. Το ΔΝΤ εδώ και καιρό είναι ο αυστηρότερος επιθεωρητής της Ελλάδας, κάτι που είναι και ο λόγος για τον οποίο η Γερμανίδα Angela Merkel το έφερε στην κρίση χρέους  της ευρωζώνης: δεν εμπιστεύεται τους ευρωπαϊκούς θεσμούς να κρατούν το μαστίγιο στις ευρωπαϊκές χώρες που χρειάζονται πολιτικά επώδυνες μεταρρυθμίσεις.

«Απαιτείται η έγκριση από το ΔΝΤ για τα μεταρρυθμιστικά μέτρα της Ελλάδας, όχι απλώς για να εκταμιευθούν οι δόσεις του Ταμείου, αλλά και για να συναινέσει η Γερμανία στην απελευθέρωση των ευρωπαϊκών κεφαλαίων, δίνοντας στο ταμείο ένα ισχυρό βέτο σε όλα τα δάνεια της Ελλάδας», αναφέρει ο Walker της WSJ.

Για αυτό, συνεχίζει ο ίδιος, η πιο σημαντική από τις επιστολές που αντηλλάγησαν στη διάρκεια του Φεβρουαρίου, ίσως αποδειχθεί ότι ήταν αυτή της επικεφαλής του ΔΝΤ Christine Lagarde προς τους υπουργούς Οικονομικών της ευρωζώνης την Δευτέρα.

Σε αυτό, η Lagarde προειδοποιούσε ότι το πρόγραμμα της Ελλάδας είναι διχασμένο για τις μεταρρυθμίσεις που το ΔΝΤ θεωρεί περισσότερο απαραίτητες για την χώρα, συμπεριλαμβανομένων των συντάξεων, των ιδιωτικοποιήσεων, του φόρου επί των πωλήσεων και το ρυθμιστικό περιβάλλον για τις επιχειρήσεις, αλλά και για την αγορά εργασίας.
«Οι δύο κύριοι τομείς τριβής θα είναι η αγορά εργασίας και οι συντάξεις», δηλώνει ο Γ. Παγουλάτος, καθηγητής ευρωπαϊκής πολιτικής και οικονομίας στο Πανεπιστήμιο της Αθήνα. «Δεν θα είναι ομαλό».

Η μεγαλύτερη νίκη της Ελλάδας στις διαπραγματεύσεις μέχρι τώρα, ήταν που κέρδισε την ευκαιρία να αντικαταστήσει τα προτιμώμενα μέτρα του ΔΝΤ με δικές της πολιτικές, τονίζει ο Walker. Αλλά για να ακολουθήσει η Ελλάδα το δικό της μονοπάτι, πρέπει να πείσει το ΔΝΤ ότι οι πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος ώστε να επιτευχθεί ο ευρύτερος στόχος του προγράμματος διάσωσης, το να καταστεί η ελληνική οικονομία ανταγωνιστική εντός το ευρώ. «Το Ταμείο και το Βερολίνο είναι επιφυλακτικοί».