WSJ: O Τσίπρας ρισκάρει την καταστροφή της Ελλάδας

Συνεχίζεται το μπαράζ δημοσιευμάτων για την Ελλάδα και την τακτική της νέας ελληνικής κυβέρνησης. Αυτή τη φορά ο Simon Nixon της Wall Street Journal αναφέρει πως ο Aλέξης Τσίπρας ρισκάρει να οδηγήσει την Ελλάδα στην καταστροφή – κι έχει ελάχιστες μέρες για να γλιτώσει τη χώρα από τον γκρεμό.

Η στρατηγική του Τσίπρα να αλλάξει τους όρους της νομισματικής ένωσης είναι καταδικασμένη να αποτύχει, εκτιμά ο Nixon. Μια τέτοια ένωση μπορεί να λειτουργήσει μόνο βάσει νόμων. Ακόμα κι αν οι πολιτικοί της Ευρώπης ήταν έτοιμοι για συμφωνίες, άλλοι θεσμοί θα είχαν πολύ μικρότερα περιθώρια κινήσεων, συμπληρώνει. Ένα παράδειγμα είναι το ΔΝΤ, το οποίο ήδη έχει χαλαρώσει πολλές αρχές του, αλλά σίγουρα δεν μπορεί να εκταμιεύσει χρήματα χωρίς μία αξιόπιστη μελέτη για τη βιωσιμότητα του χρέους. Κι αν το ΔΝΤ αρνηθεί να δανείσει, ποια βουλή στην ευρωζώνη θα ψηφίσει να δώσει χρήματα;

«Με την πτώση στα φορολογικά έσοδα η κυβέρνηση μπορεί να βρεθεί σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα χωρίς χρήματα. Κανείς δεν ξέρει ακριβώς πότε καθώς η ίδια δεν επιτρέπει πρόσβαση στα στοιχεία για τους Ευρωπαίους αξιωματούχους – και κάποιοι υποπτεύονται ότι ούτε ο ίδιος ο Γιάνης Βαρουφάκης έχει ακριβή εικόνα» αναφέρει ο αρθρογράφος.

Η αξιοπιστία του στους κύκλους της ευρωζώνης έχει όμως πληγεί τόσο πολύ, συμπληρώνει ο αρθρογράφος, που σχεδόν κανείς δεν πιστεύει αυτά που λέει. Η λίστα που στάλθηκε από τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών σε συνέχεια της συμφωνίας της 20ής Φεβρουαρίου έχει προκαλέσει σε πολλούς θυμηδία.

Η πιο χαρακτηριστική πρόταση της λίστας ήταν να χρησιμοποιηθούν τουρίστες ως «μυστικοί πράκτορες» για την ανακάλυψη απάτης στον ΦΠΑ. Κι αυτό από μια ελληνική κυβέρνηση που ετοιμαζόταν τρία χρόνια για να αναλάβει την εξουσία με άμεση προτεραιότητα να καταπολεμήσει τη φοροδιαφυγή από τους ολιγάρχες. Η λίστα αντικατοπτρίζει μια κυβέρνηση έξω από τα νερά της και χωρίς ιδέες.

«Η μόνη ιδέα που φαίνεται να έχει είναι να εξαναγκάσει την ευρωζώνη να της δώσει λεφτά άνευ όρων, προσπαθώντας μάλιστα, αφού υπογράψει συμφωνίες, να τις αναιρέσει μέσω ερμηνείας των κειμένων στη βάση της «δημιουργικής αμφισημίας». Έτσι, καθώς το χρονόμετρο μετρά αντίστροφα για μια ελληνική χρεοκοπία, η Αθήνα βασίζεται στο ότι είτε η ΕΚΤ είτε το Eurogroup στο τέλος θα υποχωρήσουν» αναφέρει ο Nixon.

Όπως εκτιμά ο αρθρογράφος, οι κίνδυνοι από την παραβίαση των κανόνων της ευρωζώνης για να βοηθηθεί η Ελλάδα μπορεί να είναι μεγαλύτεροι από αυτούς εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη. Το 2012 ο κίνδυνος μετάδοσης από έξοδο της Ελλάδας ήταν προφανής, αλλά αυτή τη στιγμή η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία συγκαταλέγονται στις πιο γρήγορα αναπτυσσόμενες οικονομίες της Ευρώπης, με πτωτική τάση στην ανεργία, με αυξανόμενα κεφάλαια από το εξωτερικό και με ρεκόρ χαμηλών επιτοκίων στα κρατικά τους ομόλογα, κυρίως λόγω του προγράμματος αγοράς ομολόγων από την ΕΚΤ.

Πάντως, προσθέτει ο Nixon, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις πολιτικές συνέπειες στην Ευρώπη από πιθανή κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας. Κανείς δε θέλει να δει μια ολοκληρωτική ανθρωπιστική κρίση μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

«Μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ συνεπάγεται τεράστιες προκλήσεις και γι’ αυτό ηγετικοί κύκλοι της ευρωζώνης εμμένουν στην ελπίδα ότι η Αθήνα θα σεβαστεί τελικά τους κανόνες της ευρωζώνης και θα παραμείνει στη νομισματική ένωση. Όμως η απόφαση αυτή δεν είναι στα χέρια τους. Αν η Ελλάδα πρόκειται να παραμείνει στην ευρωζώνη, θα πρέπει να συμβεί ένα από τα δύο: ή ο κ. Τρίπρας θα πρέπει να αποκηρύξει πολλές από τις προεκλογικές του υποσχέσεις, ή η Ελλάδα να αποκηρύξει τον κ. Τσίπρα. Αυτή τη στιγμή, κανένα από τα δύο δε φαίνεται πιθανό…» καταλήγει ο αρθογράφος.