Ξαναζούμε το ράλι της δεκαετίας του 1990; Ας μην κάνουμε συγκρίσεις
Tο έναυσμα για το ράλι στις μετοχές που ξεκίνησε αφότου η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ τελείωσε τον κύκλο αυξήσεών της τον Ιανουάριο του 1995 δόθηκε από τον Άλαν Γκρίνσπαν όταν ο τότε πρόεδρος της κεντρικής τράπεζας εξήρε τη βελτιωμένη παραγωγικότητα στις επιχειρήσεις.
Η Fed βρίσκεται και πάλι κοντά στο pivot, δηλαδή στην αλλαγή κατεύθυνσης σε ό,τι αφορά τη νομισματική πολιτική, και, για άλλη μια φορά, οι προβλέψεις για την παραγωγικότητα οδηγούν τις μετοχές υψηλότερα – αυτή τη φορά από τη διάδοση της τεχνητής νοημοσύνης. Δεν αποτελεί έκπληξη, οι συγκρίσεις με το ράλι της δεκαετίας του 1990 είναι παντού.
Σε αυτό το πλαίσιο πολλή συζήτηση γίνεται για το πού βρισκόμαστε σε σύγκριση με το χρονοδιάγραμμα εκείνης της δεκαετίας. Κάποιοι προβαίνουν σε επιθετικούς, bullish ισχυρισμούς, ότι δήθεν βρισκόμαστε στα πρώτα στάδια του ράλι, υποσχόμενοι ότι η τεχνητή νοημοσύνη θα ωθήσει τα κέρδη σε πολύ υψηλότερα επίπεδα.
Άλλοι προειδοποιούν ότι βρισκόμαστε βαθιά σε μια φούσκα. Τα δεδομένα δεν υποστηρίζουν καμία από αυτές τις ακραίες απόψεις.
Δύο φάσεις
Η ανοδική πορεία της δεκαετίας του 1990 είχε δύο φάσεις: μια σταθερή άνοδο από τις αρχές του 1995 έως τα μέσα του 1998, μέσω της οποίας οι αποδόσεις σε όλους τους κλάδους εξισορροπήθηκαν, ακολουθούμενη από ένα εκρηκτικό ράλι, από τα τέλη του 1998 έως τις αρχές του 2000. Τα σημερινά στάνταρ απόδοσης και οι αποτιμήσεις φέρνουν στον νου τη δεύτερη φάση, τη φούσκα. Οι μετοχές που θεωρούνται αμυντικές υστερούν. Όσοι εκτίθενται περισσότερο σε κυκλικές στροφές στην οικονομία, ιδιαίτερα στον τομέα της τεχνολογίας, είναι νικητές.
Οι 10 μεγαλύτερες μετοχές της Wall Street αντιπροσώπευαν το 34% της απόδοσης του S&P 500 κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους, ποσοστό υψηλότερο από οποιαδήποτε άλλη στιγμή της δεκαετίας του 1990.
Η κυκλικά προσαρμοσμένη αναλογία τιμής προς κέρδη του S&P 500 (34x) βρίσκεται στο 96ο εκατοστημόριο της κατανομής του περασμένου αιώνα, όχι πολύ μακριά από το 44 φορές, ή στο 99ο εκατοστημόριο, που ήταν τον Μάρτιο του 2000.
Ωστόσο, η ποιότητα των εταιρειών είναι πιο διαφορετική. Σήμερα, οι υψηλοί πολλαπλασιαστές έχουν να κάνουν με ομίλους που αποφέρουν υψηλότερα πραγματοποιηθέντα έσοδα μέσω σταθερών μερισμάτων και εξαγορών. Σε αντίθεση με τη δεκαετία του 1990, τόσο η αστάθεια των μετοχών όσο και η σχετική ζήτηση για καθοδική προστασία μέσω option είναι χαμηλές, σηματοδοτώντας εμπιστοσύνη στα κέρδη και τις ελεύθερες ταμειακές ροές. Επίσης, οι επενδυτές δεν είναι αδιακρίτως ευφορικοί.
Οι μετοχές εταιρειών μικρότερης κεφαλαιοποίησης έχουν δει ελάχιστη χαρά μέχρι στιγμής, ενώ βάσει επιδόσεων έχουν ξεπεράσει αντίστοιχες εταιρείες στα τελευταία στάδια του ράλι της δεκαετίας του 1990. Οι IPO στις ΗΠΑ μετά την Covid είναι 133 ετησίως, σε σύγκριση με τις 475 ετησίως μεταξύ 1995 και 2000. Επομένως, είναι απίθανο να υπάρχει φούσκα.
Σε αυτό το πλαίσιο, πολλοί επενδυτές μπορεί να θεωρούν ότι η αγορά έχει ξεκάθαρο διάδρομο για μια πολυετή περίοδο υπερφυσικών αποδόσεων. Διαφωνούμε. Οι επενδυτές ελπίζουν πως η έκρηξη της τεχνητής νοημοσύνης θα προσφέρει μεγάλη αύξηση της παραγωγικότητας, διαμορφώνοντας μια αγορά ως ένα ευφορικό περιβάλλον υψηλής ανάπτυξης και χαμηλού πληθωρισμού.
Ωστόσο, η αύξηση της παραγωγικότητας στις ΗΠΑ έχει ετήσιο ποσοστό κάτω του 1% μετά την Covid σε σύγκριση με 2,4% κατά την πενταετία έως το πρώτο τρίμηνο του 2000. Φυσικά, είναι πιθανό μια σημαντική αύξηση της παραγωγικότητας να βρίσκεται προ των πυλών.
Από την άλλη, εάν οι εταιρείες τεχνολογίας ήταν ομοιόμορφα ανοδικές σε ό,τι αφορά τη μελλοντική ζήτηση, θα περιμέναμε να δούμε ισχυρή αύξηση των επενδύσεων. Τα στοιχεία είναι ακαταμάχητα. Οι κεφαλαιουχικές δαπάνες για λογισμικό αυξήθηκαν κατά 21% ετησίως μεταξύ του πρώτου τριμήνου του 1995 και της ίδιας περιόδου του 2000.
Στη μετά την Covid περίοδο αυξήθηκαν με λίγο λιγότερο από αυτόν τον ρυθμό. Με 2% ετησίως, το κεφάλαιο έρευνας και ανάπτυξης αυξάνεται περίπου στο τέταρτο του ρυθμού του τέλους της δεκαετίας του 1990.
Σαφώς, ορισμένες τεχνολογικε΄ς εταιρείες πραγματοποιούν μεγάλες επενδύσεις, αλλά αυτό δεν έχει μετακινήσει τη βελόνα σε συνολικό επίπεδο. Ούτε βλέπουμε μεγάλη αισιοδοξία για μελλοντικές προθέσεις capex, παραγγελίες για υπολογιστές και ηλεκτρονικά προϊόντα.
Μακριά από την τεχνολογία, το ευρύτερο πλαίσιο είναι επίσης διαφορετικό. Στους περισσότερους δείκτες, η οικονομία βρίσκεται στο τέλος του κύκλου. Η παγκοσμιοποίηση βρίσκεται σε υποχώρηση σήμερα, ενώ τη δεκαετία του 1990 την είδαν στο αποκορύφωμά της. Το παγκόσμιο εμπόριο αυξήθηκε 2,5-3 φορές ταχύτερα από την παγκόσμια ανάπτυξη τότε, αυξάνοντας τα παγκόσμια κέρδη και τα κέρδη των ΗΠΑ.
Η Κίνα εισερχόταν σε φάση της ισχυρότερης ανάπτυξής της στο γύρισμα της χιλιετίας. Σήμερα ψάχνει για ένα μοντέλο ανάπτυξης. Σε περίπτωση που οι μεγαλύτερες μετοχές στις ΗΠΑ αποτύχουν να αποδώσουν κέρδη, η παγκόσμια οικονομία έχει μικρή δύναμη να επαναφέρει τον κύκλο. Είναι αλήθεια ότι, παρά κάποιες ομοιότητες, η σημερινή δεν είναι μια φούσκα τύπου 1990. Ομοίως, δεν έχουμε τις προϋποθέσεις που να υποστηρίζουν μια διαρκή ανοδική πορεία στις μετοχές. Το ασφάλιστρο κινδύνου – οι αποδόσεις που αναζητούν οι επενδυτές σε μετοχές έναντι ομολόγων – ήταν μόνο δύο φορές χαμηλότερο τα τελευταία 100 χρόνια: λίγο πριν από τη Μεγάλη Ύφεση και γύρω από τη φούσκα του Nasdaq.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ:
