Yπερπληθωρισμός εν όψει;
Θα αλλάξει η άνοδος τιμών στον αναπτυσσόμενο κόσμο τελικά τις αγορές συναλλάγματος;
«Αποταμιεύσατε. Αγοράσατε ακίνητη περιουσία. Επενδύσατε σε ελβετικά φράγκα». Όλα αυτά για να ξορκίσετε τον εφιάλτη του πληθωρισμού. Και ξαφνικά, στις αρχές του Αυγούστου, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ανακοίνωσε ότι τα επιτόκια θα παραμείνουν για τα επόμενα χρόνια σε χαμηλά επίπεδα-ρεκόρ.
«Σύμφωνα με πολλές Κασσάνδες, αυτό σημαίνει ότι αργά ή γρήγορα θα βρεθούμε μπροστά σε ένα δεύτερο 1923», γράφει σε ένα εξαιτερικά ενδιαφέρον άρθρο του ο Φρανκ Στόκερ στην Die Welt. Μια εποχή υπερπληθωρισμού, με λίγα λόγια, όπου η αξία του χρήματος θα αρχίσει πολύ γρήγορα να φθίνει.
Ωστόσο, η αιτία δεν θα πρέπει να αναζητηθεί κατ’ ανάγκη στην πολιτική των Κεντρικών Τραπεζών, γράφει η γερμανική εφημερίδα. Ο λόγος βρίσκεται αλλού, επισημαίνει, δείχνοντας προς την Ασία…
Αυτόν τον κίνδυνο τον είχαν σκιαγραφήσει ξεκάθαρα από το 2010 Ελβετοί οικονομολόγοι, σε μία μελέτη για τη συμπίεση των τιμών. Το συμπέρασμα;
Κάθε φορά που η Κίνα παίρνει 1% μερίδιο στην ευρωπαϊκή αγορά, οι τιμές παραγωγής μειώνονται κατά 5%. Ο αντίκτυπος στη γερμανική οικονομία -την «ατμομηχανή» της Ευρώπης- ήταν η μείωση του ρυθμού πληθωρισμού περίπου 0,7 ποσοστιαίες μονάδες ετησίως, καθ’ όλη την περίοδο μεταξύ 1995 και 2006.
Όμως, «αυτή η φάση τώρα τελειώνει», εκτιμά ο Άλφρεντ Ροελί, επικεφαλής επενδυτικής στρατηγικής στην Pictet, από τις μεγαλύτερες ιδιωτικές τράπεζες της Ελβετίας. Κι αυτό γιατί τελείωσαν οι αποπληθωριστικές επιπτώσεις από την ανάπτυξη του ασιατικού γίγαντα. Ο λόγος; Το γεγονός ότι μισθοί στην Κίνα αυξάνονται σταθερά τα τελευταία χρόνια, καθώς ο αριθμός των εγχώριων εργατικών χεριών μειώνεται με επίσης σταθερούς ρυθμούς.
Πρόκειται για το «τίμημα» της πολιτικής του ενός παιδιού, που εισήχθη σχεδόν πριν από 35 χρόνια στην Κίνα και τώρα έχει ως πρακτικό αποτέλεμα τη μεταφορά της παραγωγής -κυρίως σε τομείς εντάσεως εργασίας, όπως η βιομηχανία της κλωστοϋφαντουργίας- σε άλλες χώρες, με χαμηλότερο εργατικό κόστος, όπως το Μπαγκλαντές, το Βιετνάμ και την Καμπότζη. Ωστόσο, το κενό είναι δύσκολο να αναπληρωθεί. Συνδυαστικά, ο πληθυσμός των τριών αυτών χωρών φθάνει περίπου τα 250 εκατατομμύρια, την ώρα που στην Κίνα αγγίζει τα 1,3 δισ. ανθρώπους.
Βέβαια, «ο πληθωρισμός δεν είναι γραμμικός», επισημαίνει ο Φρανκ Στόκερ -οι τιμές δεν αυξάνονται παράλληλα με τις εξελίξεις στην προσφορά και στη ζήτηση. Όμως, «μόλις αλλάξουν οι προσδοκίες, ο πληθωρισμός εκρήγνυται και εν αναμονή αυτού οι τιμές ανεβαίνουν», παρατηρεί ο Ροελί.
«Πρόκειται για ένα φαινόμενο ντόμινο, που με τη σειρά του πυροδοτεί ένα φαύλο κύκλο αύξησης των τιμών: αυξάνω τις τιμές, επειδή το κάνουν όλοι οι άλλοι», γράφει η Die Welt. «Θα μπορούσε να συμβεί σε 3, 5, ακόμη και σε 10 χρόνια. Εάν τα ποσοστά του πληθωρισμού θα είναι 4, 6 ή 8% κανείς δεν το γνωρίζει. Όμως ένα πράγμα είναι σίγουρο: θα έχει σοβαρές συνέπειες στις χρηματαγορές».
«Όλοι θα πρέπει να μάθουν πώς να χειρίζονται τον νέο κόσμο των επενδύσεων. Το ίδιο ισχύει και για τους μικρο-αποταμιευτές και τους ιδιώτες επενδυτές. Ομόλογα μεγάλης διάρκειας -κρατικά κι εταιρικά- θα αποδειχθούν χαμένα χρήματα. Για τις εταιρείες θα είναι σε γενικές γραμμές πιο δύσκολο να διατηρούν κεφάλαια, θα πρέπει να πληρώνουν υψηλότερα επιτόκια και υψηλότερους μισθούς και τα κέρδη θα συρρικνωθούν μαζί με τις τιμές των μετοχών τους».
Ποιος λοιπόν μπορεί να βγει κερδισμένος; «Τελικά», καταλήγει η γερμανική εφημερίδα, «ο χρυσός και τα ακίνητα θα μπορούσε να είναι και πάλι νικητές, ακόμη και αν οι λόγοι θα είναι πολύ διαφορετικοί από ό, τι προβλέπουν οι περισσότεροι προφήτες του πληθωρισμού».
Διαβάστε ακόμη: Πιο «απαισιόδοξη» η ΕΚΤ για την ανάπτυξη στην Ευρωζώνη
