Η µεγαλύτερη εταιρεία της Ελλάδας αλλάζει

Ο στόχος να αποτελέσει η Ελλάδα κύριο ενεργειακό «παίκτη» στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο περνάει µέσα από εξελίξεις γεωπολιτικές, οικονοµικές, αλλά και επιχειρηµατικές. Μετά την επιβεβαίωση της ύπαρξης σηµαντικών ποσοτήτων υδρογονανθράκων στην κυπριακή και την ισραηλινή ΑΟΖ, καθώς και τις ενδείξεις για ενεργειακά κοιτάσµατα νότια της Κρήτης, όπως και στο Ιόνιο, το όραµα για την ανάδειξη της χώρας µας ως ενεργειακού κόµβου γίνεται πλέον πιο ρεαλιστικό.

Ζητούµενο παραµένει ο σωστός εθνικός σχεδιασµός ώστε η αγορά να αποκοµίσει σηµαντικά οφέλη µέσω της προσέλκυσης του διεθνούς επενδυτικού ενδιαφέροντος, το οποίο θα οδηγήσει στη δηµιουργία θέσεων εργασίας ικανών να δώσουν σηµαντική αναπτυξιακή ανάσα στη δοκιµαζόµενη οικονοµία µας. Ταυτόχρονα, έτσι θα ενισχυθεί η γεωπολιτική θέση της Ελλάδας, τη στιγµή που για τη Δύση το ζήτηµα της ασφάλειας αναδεικνύεται σε µείζονα προτεραιότητα.

Στο πλαίσιο αυτό, εάν ένας Όµιλος διεκδικεί να γίνει η ναυαρχίδα της ενεργειακής ανασυγκρότησης της χώρας, αυτός δεν µπορεί να µην είναι τα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛΠΕ). Αυτό είχα στο πίσω µέρος του µυαλού µου όταν επισκέφθηκα τα γραφεία της διοίκησης της εταιρείας στο Μαρούσι για να συναντηθώ µε τον διευθύνοντα σύµβουλο της ΕΛΠΕ, Γρηγόρη Στεργιούλη. Είχε προηγηθεί η επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στις ΗΠΑ για να συναντήσει τον Αµερικανό πρόεδρο Donald Trump, µε τα ενεργειακά ζητήµατα να είναι ψηλά στην ατζέντα. Επίσης, το ενδιαφέρον του αµερικανικού κολοσσού ExxonMobil, της µεγαλύτερης εταιρείας πετρελαίου παγκοσµίως, να αποκτήσει «έδρα» στην Ελλάδα, όπως εκφράστηκε από υψηλόβαθµα στελέχη του σε µεγάλο ενεργειακό συνέδριο στην Αλεξανδρούπολη τον περασµένο Σεπτέµβριο.

Και όχι τυχαία, καθώς µαζί µε τα ΕΛΠΕ και τη γαλλική Total έχουν ήδη υποβάλει αίτηση ενδιαφέροντος ώστε να ερευνηθεί για υδρογονάνθρακες µια ιδιαίτερα µεγάλη θαλάσσια περιοχή κοντά στην Κρήτη. «Ξέρετε, δεν είναι καθόλου εύκολο να πείσει κανείς εταιρείες όπως η Exxon και η Total ότι ο χώρος που ενδιαφέρει εµάς ως ΕΛΠΕ πρέπει να είναι προτιµητέος σε σχέση µε άλλες περιοχές όπου µπορούν να γίνουν γεωτρήσεις. Το πετύχαµε όµως, καθώς είµαστε τεχνικά άρτια προετοιµασµένοι, ενώ η εταιρεία µας έχει το κύρος που απαιτείται για τέτοιου είδους συνεργασίες. H επιστηµονική τεκµηρίωση της ύπαρξης πιθανών κοιτασµάτων, η σταθερότητα της χώρας και η οικονοµική ισχύς των ΕΛΠΕ ήταν οι τρεις βασικές προϋποθέσεις» αναφέρει ο Γρηγόρης Στεργιούλης στο Fortune. Το τελευταίο µόνο δεδοµένο δεν ήταν όταν ανέλαβε τη διοίκηση του Οµίλου µαζί µε τον πρόεδρο των ΕΛΠΕ, Στάθη Τσοτσορό, τον Μάιο του 2015.

Τα προβλήµατα, που είχαν συσσωρευτεί και αφορούσαν ζητήµατα από την παραγωγή και τη λειτουργία των διυλιστηρίων µέχρι οργανωτικές αδυναµίες και ελλείµµατα ανθρωποδύναµης και πείρας, βάραιναν σηµαντικά τα Όµιλο, ενώ ακολούθησαν τα capital controls, τον Ιούνιο του 2015, προκαλώντας χρηµατοοικονοµική ασφυξία και προσκόµµατα στην προµήθεια πρώτων υλών. Η νέα διοίκηση έπρεπε να κινηθεί γρήγορα, έχοντας παράλληλα να διαψεύσει την αρνητική παράδοση που ακολουθεί εταιρείες στην Ελλάδα στις οποίες συµπράττουν το Δηµόσιο (κατέχει το 35,5% των µετοχών) και ο ιδιωτικός τοµέας (στα ΕΛΠΕ µεγαλοµέτοχος είναι ο Όµιλος Λάτση µε 45,5%).

Πώς έφτασε, όµως, η εταιρεία να ξεπεράσει την κρίση και να πετύχει ιστορικά ρεκόρ κερδοφορίας µόλις έναν χρόνο µετά;

Εξωστρέφεια και µεγάλες συµφωνίες

Το τέλος του 2016 σε τίποτα δεν θύµιζε την εικόνα που είχε διαµορφωθεί έναν χρόνο πριν. Τα ΕΛΠΕ ανακοινώνουν ιστορικό ρεκόρ κερδών, παραγωγής και εξαγωγών. Ενδεικτικά, τα καθαρά κέρδη διαµορφώθηκαν σε 329 εκατ. ευρώ, έναντι καθαρών κερδών 45 εκατ. ευρώ το 2015 και ζηµιών 369 εκατ. ευρώ το 2014, ενώ τα κέρδη EBITDA (προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων) ανήλθαν σε 836 εκατ. ευρώ.

«Στην ανάλυση που πρέπει να κάνει η διοίκηση µιας εταιρείας είναι να ξεχωρίσει τις ανελαστικές από τις ελαστικές παρεµβάσεις. Για παράδειγµα, δεν µπορούµε να επηρεάσουµε την τιµή του αργού πετρελαίου ούτε την ισοτιµία ευρώ – δολαρίου. Ούτε ίσως και τα διεθνή περιθώρια που βασίζονται στη διαφορά τιµής πρώτων υλών και προϊόντων. Ωστόσο µπορούµε να επηρεάσουµε το µείγµα των αργών προϊόντων που αφορά την τροφοδοσία της εταιρείας, τη διαθεσιµότητα των µονάδων παραγωγής, τις συµβάσεις πώλησης των προϊόντων µας, τις δανειακές υποχρεώσεις µας» αναφέρει ο CEO της ΕΛΠΕ.

Επί των ηµερών του θα ολοκληρωθεί το έργο εκσυγχρονισµού του Οµίλου, ύψους τριών δισ. ευρώ, σε χαλεπούς καιρούς για την ελληνική οικονοµία. Το «κλειδί», όπως τονίζει στο Fortune, για τη θεαµατική βελτίωση των οικονοµικών αποτελεσµάτων των ΕΛΠΕ βρίσκεται στη διαφοροποίηση και στον πλουραλισµό στην προµήθεια αργών και πρώτων υλών. Ο Όµιλος θα κινηθεί γρήγορα και θα συνάψει σηµαντικές συµφωνίες όπως αυτή µε το Ιράν, αµέσως µετά την άρση των κυρώσεων εις βάρος της χώρας, ώστε να προµηθευτεί αργό πετρέλαιο.

«Συµφωνίες όπως αυτές µε το Ιράν είναι ιδιαίτερα σηµαντικές για τα οικονοµικά του Οµίλου. Είµαστε οι πρώτοι που πετύχαµε µια τέτοια συµφωνία σε όλη την Ευρώπη, ενώ διευθετήσαµε το θέµα των υποχρεώσεών µας από το παρελθόν. Παράλληλα, αρχίσαµε διεργασίες για συµφωνίες µε το Ιράκ, τη Ρωσία και την Αίγυπτο. Έτσι υπογράψαµε µε τη ρωσική Rosneft, την κρατική εταιρεία πετρελαίου του Ιράκ, τη SOMO, και πρόσφατα µε την αντίστοιχη κρατική εταιρεία της Αιγύπτου, την EGPC. Μπορούµε πλέον να προσαρµοστούµε ευκολότερα στις ανάγκες της αγοράς και να συνάπτουµε µακροπρόθεσµες συµφωνίες για την προµήθεια πρώτων υλών, και αυτό φαίνεται στα αποτελέσµατα» προσθέτει.

Συγχρόνως η διοίκηση των ΕΛΠΕ προχωράει τη χρηµατοοικονοµική εξυγίανση του Οµίλου, προσπαθώντας να ανταγωνιστεί διυλιστήρια της ευρύτερης περιοχής, όπως της Τουρκίας, του Λιβάνου και της Μέσης Ανατολής, µε τον ανταγωνισµό να είναι σκληρός, καθώς αυτά δεν αντιµετωπίζουν περιορισµούς που προκύπτουν από τα πρωτόκολλα της Ε.Ε. για το περιβάλλον και την ασφάλεια. Ο Όµιλος θα καταφέρει να ρίξει το κόστος δανεισµού, από το 8,5%, που ήταν το επιτόκιο το 2015, σε επίπεδα κοντά στο 3%, παίρνοντας σηµαντική ανάσα ρευστότητας. «Στα ΕΛΠΕ, η διοίκηση προκύπτει από συναπόφαση του δηµόσιου και του ιδιωτικού τοµέα. Όταν αναλάβαµε, οι φήµες έλεγαν ότι η στρατηγική µας θα υπόκειται πιο πολύ στα της διαχείρισης του Ελληνικού Δηµοσίου, έναντι των ιδιωτικών επιχειρήσεων. Δεν συνέβη όµως αυτό, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Πλέον απολαµβάνουµε επιτόκια της τάξης του 3%, κάτι που µας βοήθησε στην αποπληρωµή δανείων του παρελθόντος και µας προσέφερε καλύτερες  χρηµατοοικονοµικές ροές. Τα ΕΛΠΕ χαίρουν πρωτοφανούς εµπιστοσύνης από τους προµηθευτές τους, κάτι που ενισχύει τις πιστωτικές µας γραµµές και είναι αποτέλεσµα του εξαγωγικού προσανατολισµού που υιοθετήσαµε άµεσα και στρατηγικά, καθώς η εγχώρια κατανάλωση µειώνεται».

Ο ενεργειακός µετασχηµατισµός και η µεγάλη πρόκληση

Στρέφοντας τη συζήτηση στα ενεργειακά, ο Γρηγόρης Στεργιούλης αναφέρει ότι ο µεγάλος στόχος των ΕΛΠΕ είναι να αποτελέσουν την ισχυρότερη εταιρεία της περιοχής σε όλα τα ενεργειακά προϊόντα, όπως είναι το φυσικό αέριο, ο ηλεκτρισµός, οι ανανεώσιµες πηγές και, φυσικά, τα υγρά καύσιµα. Με απλά λόγια, η µετατροπή του Οµίλου από «Ελληνικά Πετρέλαια» σε «Ελληνική Ενέργεια» ή, καλύτερα, σε παγκόσµια ενέργεια, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά. Σε µια χρονική περίοδο µεγάλων και ραγδαίων αλλαγών, µε νέα ζητήµατα, όπως η ενεργειακή ασφάλεια, να µπαίνουν στο τραπέζι, ο Γρηγόρης Στεργιούλης επισηµαίνει ότι οι µεγάλες εταιρείες οφείλουν να αλλάξουν την ενεργειακή στρατηγική βάσει της οποίας δραστηριοποιούνται.

«Στο θέµα της ενέργειας και της καινοτοµίας υπάρχει ένα παγκόσµιο αιτούµενο που λέγεται ‘‘συν-Καινοτοµία’’ − ή, αλλιώς, ‘‘co-Innovation’’. Είναι αυτή η ώσµωση των νέων τεχνολογιών που αγκαλιάζει κάθε επιχειρηµατικό κλάδο πλέον. Εάν στον δικό µας κλάδο λάβουµε υπόψη τις προβλέψεις για σηµαντική µείωση της συµµετοχής του άνθρακα στο ενεργειακό µείγµα των κρατών-µελών της Ε.Ε. και την ισχυροποίηση της συνεισφοράς από Ανανεώσιµες Πηγές Ενέργειας(ΑΠΕ), ως απόρροια των ολοένα και πιο αυστηρών στόχων που υιοθετούνται σε ευρωπαϊκό επίπεδο για τη µείωση των εκποµπών αερίων του θερµοκηπίου, καταλαβαίνουµε ότι οι εταιρείες που θέλουν να παίξουν ρόλο στο µέλλον οφείλουν να αλλάξουν το ενεργειακό µείγµα το οποίο διαχειρίζονται. Τα ΕΛΠΕ είναι πρωτοπόρα στο κοµµάτι αυτό, καθώς από καιρό έχουµε τοποθετηθεί σε άλλα προϊόντα, πλην των υγρών καυσίµων, τα οποία αποφέρουν το 70% των εσόδων µας, όπως ο ηλεκτρισµός, το φυσικό αέριο και οι ΑΠΕ. Αυτό είναι το βασικό χαρακτηριστικό των µεγάλων ενεργειακών οµίλων του κόσµου και στην κατεύθυνση αυτή έχουµε εκπονήσει το Πενταετές Επιχειρηµατικό Σχέδιο 2017 – 2021. Συνδιαµορφώνουµε το ενεργειακό περιβάλλον, δεν έχουµε το δικαίωµα να έχουµε διαφορετικό πλάνο».

Έχοντας πάνω από 32 χρόνια πείρα στην αγορά του πετρελαίου, ο Γρηγόρης Στεργιούλης δεν φαίνεται να ενστερνίζεται απόψεις και αναλύσεις που θέλουν τη γρήγορη αντικατάσταση του πετρελαίου ως βασικού ενεργειακού πόρου. Φέρνοντας ως παράδειγµα την ηλεκτροκίνηση, δηλώνει ότι η αναµενόµενη µείωση της ζήτησης προϊόντων πετρελαίου υπολείπεται σηµαντικά της αντίστοιχης που θα προκύψει από τη βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης των µηχανών εσωτερικής καύσης µέσα στα επόµενα 20 έτη. «Μόνο η Ευρώπη έχει 270 εκατ. αυτοκίνητα, αλλά έχει παράλληλα και 550 εκατ. κινητήρες εσωτερικής καύσης. Εποµένως, η αντικατάστασή τους αφορά ένα τεράστιο νούµερο και δύσκολα κάποιος θα µπορέσει αυτό να το αλλάξει» συµπληρώνει.

Ο CEO των ΕΛΠΕ θεωρεί πως πλέον το βασικό διακύβευµα δεν είναι ποια µορφή ενέργειας θα επικρατήσει, αλλά πώς θα διαµορφωθεί η συνολική αλυσίδα στον τοµέα. «H ενέργεια απέκτησε τον τελευταίο καιρό την πραγµατική σηµασία της. Επηρεάζει ουσιαστικά τα κόστη των προϊόντων κατανάλωσης και της πρωτογενούς παραγωγής. Όταν λέµε ‘‘ενέργεια’’, κανένας πλέον δεν ρωτάει τι είδους. Για να παραφράσω την αποστροφή του λόγου του Βρετανού πρωθυπουργού Ουίνστον Τσόρτσιλ, ότι “ενεργειακή ασφάλεια σηµαίνει πολλαπλότητα τροφοδοσίας”, σήµερα σηµαίνει πολλαπλότητα πηγών ενέργειας. Αυτός πρέπει να είναι και ο ρόλος των ΕΛΠΕ στην παγκόσµια σκακιέρα».

Οι υδρογονάνθρακες και η ελληνική οικονοµία

Γυρίζοντας τη συζήτηση στα πιο άµεσα σχέδια των ΕΛΠΕ, το ενδιαφέρον περιστρέφεται γύρω από τις γεωτρήσεις. Τα τελευταία δύσκολα χρόνια της κρίσης, τα σενάρια για τον «µαύρο χρυσό» που βρίσκεται στις ελληνικές θάλασσες πήραν µορφή χιονοστιβάδας. Αναλύσεις και εκτιµήσεις για τρισ. ευρώ που θα έσωζαν την ελληνική οικονοµία κατέκλυσαν το Διαδίκτυο και, γενικότερα τα µίντια, χωρίς να υπάρχει κάποια τεκµηρίωση. Στην πραγµατικότητα, την ώρα που Αίγυπτος, Ισραήλ, Κύπρος και Λίβανος ανακοίνωναν την ύπαρξη µεγάλων κοιτασµάτων, η µοναδική χώρα που απουσίαζε από τις εξελίξεις ήταν η Ελλάδα.

Αυτό φαίνεται να αλλάζει, µε τις θριαµβολογίες να περιττεύουν και αδιάσειστα επιστηµονικά δεδοµένα να τίθενται στο τραπέζι των διαπραγµατεύσεων. Οι εξελίξεις είναι σηµαντικές. Στον κλάδο Έρευνας και Παραγωγής συνεχίζονται οι προγραµµατισµένες έρευνες των ΕΛΠΕ στον Πατραϊκό Κόλπο, υπεγράφησαν οι συµβάσεις µίσθωσης για τις χερσαίες περιοχές «Άρτα – Πρέβεζα» και «ΒΔ Πελοπόννησος» και πριν από λίγες ηµέρες η σύµβαση µίσθωσης ανάµεσα στο Ελληνικό Δηµόσιο και την κοινοπραξία TOTAL (operator), EDISON και ΕΛΠΕ για την «Περιοχή 2» ΒΔ της Κέρκυρας. Επιπλέον, τα ΕΛΠΕ, συµµετέχοντας σε από κοινού επιχειρηµατικό σχήµα µε τις ExxonMobil και Total, εκδήλωσαν ενδιαφέρον για ερευνητικές εργασίες σε θαλάσσιες περιοχές δυτικά και νοτιοδυτικά της Κρήτης και αναµένεται η προκήρυξη σχετικού διαγωνισµού από το ΥΠΕΝ.

«Το Ιόνιο αποτελεί το πρώτο πεδίο δραστηριότητας όπου πραγµατοποιήθηκαν έρευνες οι οποίες είχαν ενδιαφέρον, και στο οποίο φυσικές συνθήκες όπως το βάθος εξόρυξης είναι ευνοϊκές. Έχουµε ως στόχο να προχωρήσουµε στις αρχές του 2019 στην πρώτη µας γεώτρηση από κοινού µε την Edison στον Πατραϊκό. Μάλιστα, οι οµάδες εργασίας είναι κοντά στη σύναψη των τελικών συµφωνιών. Σε λίγο καιρό όλη η Ελλάδα θα κρέµεται στα κανάλια για να παρακολουθήσει αυτήν τη γεώτρηση. Χαίροµαι που, σε αντίθεση µε όσα είχαν συµβεί στο παρελθόν, όλες οι πλευρές αποφάσισαν να κρατήσουν χαµηλούς τόνους, όπως είχα ζητήσει από τον πρωθυπουργό όσο οι διαπραγµατεύσεις  ήταν σε εξέλιξη» αναφέρει ο Γρηγόρης Στεργιούλης.

Σχολιάζοντας τα δηµοσιεύµατα και τις υψηλές προσδοκίες τόσο για το ελληνικό πετρέλαιο όσο και για τον ενεργειακό ρόλο της χώρας τα επόµενα χρόνια, δηλώνει µεν αισιόδοξος, αλλά παράλληλα προειδοποιεί ότι πρέπει να µείνουµε προσγειωµένοι, να κάνουµε µικρά και ουσιαστικά βήµατα, και να σχεδιάζουµε έργα που θα έχουν τη σωστή ανάλυση κόστους – οφέλους.

Εξίσου σηµαντική µε την ανεύρεση πετρελαίου θεωρεί τις συνεργασίες µε διεθνείς οµίλους, ώστε να δηµιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας υψηλής αξίας, οι οποίες θα πείσουν τους Έλληνες επιστήµονες να µείνουν στη χώρα αλλά και όσους έφυγαν να επιστρέψουν. Οπαδός της οικονοµίας εντάσεως γνώσης, ο Γρηγόρης Στεργιούλης δηλώνει ότι στην Ελλάδα υπάρχουν φωτεινά µυαλά και τεχνογνωσία.

Όσον αφορά τις µεταρρυθµίσεις που χρειάζονται για τη µετάβαση στο νέο µοντέλο ανάπτυξης της χώρας, υποστηρίζει ότι δεν πρέπει να συνδέονται µε απολύσεις και µειώσεις µισθών, αλλά να έχουν ως άξονα την προσαρµογή στις ανάγκες της αγοράς, την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνατοτήτων των επιχειρήσεων και την αξιοποίηση των ευκαιριών οι οποίες παρουσιάζονται. «Στην Ελλάδα υπάρχει αντικείµενο.

Πρέπει να ρουφήξουµε την παγκόσµια γνώση. Αυτό που µας λείπει είναι η ανταγωνιστικότητα. Είχαµε µείνει για χρόνια κλεισµένοι στα σύνορά µας, ευνοώντας ένα καθεστώς προστατευτισµού στην οικονοµία. Εµείς ως ΕΛΠΕ ανοίξαµε τα δικά µας σύνορά και είδαµε αποτελέσµατα. Μπορούµε να είµαστε ανταγωνιστικοί και το κάνουµε. Οι επενδυτές δεν έχουν άλλη επιλογή από το να έρθουν στην Ελλάδα, καθώς δεν θα βρουν εύκολα αλλού τόσο αξιόλογο ανθρώπινο δυναµικό. Ανθρώπους που διψούν για βελτίωση του επιπέδου της ζωής τους και παράλληλα κοσµοπολίτες. Ο Σωκράτης είχε πει ‘‘είµαι κάτοικος των Αθηνών και πολίτης του κόσµου’’. Είναι κάτι που το πιστεύω. Ας το κάνουµε πράξη, λοιπόν» αναφέρει.

Κλείνοντας του ζητάµε ένα σχόλιο για την πρώτη θέση, για ακόµη µία χρονιά, στη φετινή µας λίστα µε τις 100 µεγαλύτερες εταιρείες στην Ελλάδα. Απαντάει: «Ως ΕΛΠΕ δεν έχουµε άλλο δρόµο από το να είµαστε η πρώτη εταιρεία στην Ελλάδα. Γιατί ο δεύτερος είναι ο πρώτος των χαµένων».

Ο ΟΜΙΛΟΣ ΤΩΝ ΕΛΠΕ ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ

Τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ιδρύθηκαν το 1998 και αποτελούν έναν από τους κορυφαίους Οµίλους στον τοµέα της ενέργειας στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, µε δραστηριότητες σε 6 χώρες.

Ο τοµέας διύλισης αποτελεί την κύρια δραστηριότητα των ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ (ΕΛΠΕ), αντιπροσωπεύοντας περίπου το 75% του ενεργητικού τους. Ο όµιλος διαθέτει τα τρία από τα τέσσερα διυλιστήρια που λειτουργούν στην Ελλάδα, σε Ασπρόπυργο, Ελευσίνα και Θεσσαλονίκη, µε συνολική δυναµικότητα 340 kbpd, κατέχοντας περίπου το 65% της ελληνικής αγοράς στον τοµέα του χονδρικού εµπορίου πετρελαιοειδών, ενώ κατέχει ηγετική θέση στην εγχώρια εµπορία, µέσω της θυγατρικής του ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΥΣΙΜΑ ΟΡΥΚΤΕΛΑΙΑ ΑΒΕΕ, (ΕΚΟ ΑΒΕΕ), η οποία δραστηριοποιείται στη λιανική εµπορία µέσω δικτύου περίπου 1.740 πρατηρίων, καθώς και στις πωλήσεις υγραερίου, βιοµηχανικών, αεροπορικών, ναυτιλιακών καυσίµων και λιπαντικών.

 

Επίσης, συµµετέχει ως διαχειριστής µε 50% µαζί µε την ιταλική Edison στην παραχώρηση του Δυτικού Πατραϊκού Κόλπου και έχει δικαιώµατα έρευνας και παραγωγής υδρογονανθράκων (25%) στην παραχώρηση του Θρακικού Πελάγους µαζί µε την καναδική Calfrac (75%).  Δραστηριοποιείται δε στους τοµείς ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου. Μέσω της ELPEDISON, κοινοπραξία µε την ιταλική EDISON, λειτουργεί δύο µονάδες συνδυασµένου κύκλου στη Θεσσαλονίκη και τη Θίσβη Βοιωτίας, συνολικής ισχύος 810 MW.

Επιπλέον, τα ΕΛΠΕ δραστηριοποιούνται στον κλάδο των ανανεώσιµων πηγών ενέργειας, µε χαρτοφυλάκιο άνω των 200 MW, σε διάφορα στάδια ανάπτυξης.

* Το άρθρο δημοσιεύεται στο νέο τεύχος του Fortune με τις 100 μεγαλύτερες εταιρείες στην Ελλάδα που κυκλοφορεί

** Δείτε περισσότερα για τα ΕΛΠΕ στο Fortune 100 Specials