Η Μαρία Φραγκουδάκη φέρνει την τέχνη στον Τουρισμό
Η καλλιτέχνης μιλά για τα πολυτελή διαμερίσματα με το ξενοδοχειακό service που φιλοξενούν δικούς της πίνακες ζωγραφικής.
Μεγάλωσε σε μια οικογένεια το όνομα της οποίας ήταν συνδεδεμένο με το κρασί και το Real Estate. Η ίδια όμως επέλεξε, αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές της στο εξωτερικό, να ακολουθήσει επαγγελματικά αυτό που αγαπά περισσότερο. Για κάποιους η Τέχνη είναι απλώς αυτό που τέρπει τις αισθήσεις, για άλλους όμως, πέρα από μέσο έκφρασης, είναι και τρόπος ζωής. Η 33χρονη Μαρία , εγγονή του Γιάννη Καλλιγά που παρήγε το ομώνυμο κρασί, είναι η Ελληνίδα ζωγράφος που μυεί τους τουρίστες στον μαγικό κόσμο της Τέχνης, αφού στα οικογενειακά πολυτελή διαμερίσματα, των οποίων έχει αναλάβει τη διοίκηση, φιλοξενούνται μερικά από τα έργα της.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Σε ηλικία 18 ετών εγκαταλείπει την Ελλάδα και μεταβαίνει στο Λονδίνο όπου σπουδάζει Χημεία και Φαρμακολογία, ενώ για μεγάλο χρονικό διάστημα εργάζεται στη Roche. Τα ενδιαφέροντά της, ωστόσο, εξακολουθούσαν να περιφέρονται γύρω από τη ζωγραφική και προσανατολίζεται επαγγελματικά σε αυτή. «Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ζωγράφιζα. Ήταν όμως μόνο τρόπος έκφρασης. Δεν είχα σκεφτεί να το μοιραστώ. Οι φίλοι μου ήταν εκείνοι που με παρότρυναν να κάνω έκθεση. Έτσι λοιπόν τα χρήματα που είχα μαζέψει δουλεύοντας στο Λονδίνο τα αξιοποίησα πηγαίνοντας στην Αμερική».
Η πρώτη ατομική έκθεση γίνεται στη γκαλερί Σκουφά το 2011, στην οποία η Μαρία πουλά όλους τους πίνακές της. Τα χρήματα επενδύονται και πάλι στην Αμερική για σπουδές. Ακολουθούν ομαδικές και ατομικές εκθέσεις σε μουσεία, art fairs και γκαλερί στη Νέα Υόρκη, το Σικάγο, το Λονδίνο, το Μαϊάμι, τη Βασιλεία και σε πολλές πόλεις στην Ελλάδα, όπως το Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο της Αίγινας, το διεθνές καλλιτεχνικό art fair SCOPE στο Μαϊάμι και στην Βασιλεία.
«Δεν ήξερα την αμερικανική αγορά και έπρεπε να τη μάθω σε σύντομο χρονικό διάστημα. Έκανα αίτηση και παρακολουθούσα ταυτόχρονα σεμινάρια σε τρία αμερικανικά πανεπιστήμια. Η Νέα Υόρκη είναι όντως όπως την περιγράφουν. Είναι μια πόλη που σε παρασέρνει και βλέπεις ότι παρουσιάζονται διαρκώς ευκαιρίες, αρκεί να έχεις ανοιχτές τις “κεραίες” σου. Οι Αμερικάνοι είναι ανταγωνιστικοί, αλλά βοηθούν και προτείνουν πρόσωπα σε τρίτους γιατί έτσι είναι στην κουλτούρα τους».
Από το κρασί και το Real Estate στον Τουρισμό
Και ενώ έχει αρχίσει να βρίσκει τα βήματά της στη χώρα των μεγάλων ευκαιριών, τα σχέδιά της και πάλι αλλάζουν. Πριν από δύο χρόνια η μητέρα της βλέποντας ότι τα πράγματα στην αγορά του real estate παρέμεναν «παγωμένα», αποφασίζει να αλλάξει την χρήση ενός ακινήτου που διατηρούσε στον Άλιμο και να το μετατρέψει σε πολυτελείς κατοικίες. Το «ντεμπούτο» στην τουριστική αγορά είναι γεγονός, αλλά αυτό που λείπει είναι ένας νέος άνθρωπος για να αναλάβει τη διαχείριση. Τις τελευταίες δύο εβδομάδες η Μαρία έχει έρθει στην Ελλάδα αναλαμβάνοντας την επικοινωνία και την προώθηση των πολυτελών διαμερισμάτων στην περιοχή του Αλίμου.
«Η βάση μου είναι πλέον η Ελλάδα. Το ξενοδοχείο είναι μια καινούρια ενασχόληση για εμένα, αφού δραστηριοποιούμαι επαγγελματικά ως ζωγράφος. Στόχος μας είναι να κάνουμε τον επισκέπτη να αισθάνεται σαν να βρίσκεται στο σπίτι του, να χαλαρώνει όπως χαλαρώνει στη βεράντα του και όχι να νιώθει ότι κοιμάται απλώς σε ένα δωμάτιο».
Τα πολυτελή διαμερίσματα Scale Suites με ξενοδοχειακό service έκτασης 100 – 120 τ.μ. προσελκύουν τουρίστες από όλο τον κόσμο, κυρίως όμως Αμερικάνους. Η Μαρία επισημαίνει δε πως, χωρίς marketing και διαφημιστική προώθηση, η πληρότητα άγγιξε το 70%, με αρκετούς ξένους πελάτες που λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων έπρεπε να μείνουν Ελλάδα,να επιλέγουν τα συγκεκριμένα διαμερίσματα όχι για λίγες ημέρες, αλλά για ολόκληρους μήνες. Επιπρόσθετα, όλοι οι πίνακες που κοσμούν τα δωμάτια είναι εμπνευσμένοι από την Ελλάδα. Αντλούν τη θεματική τους από τον περιβάλλοντα χώρα και τη θέα που «βλέπει» το εκάστοτε δωμάτιο. «Σε κάθε δωμάτιο υπάρχουν 3 με 4 πίνακές μου, αλλά στο ξενοδοχείο φιλοξενούνται και έργα άλλων καλλιτεχνών. Θέλω να φέρω την Τέχνη στην καθημερινότητα αυτού που μένει στα διαμερίσματά μας. Στα άμεσα σχέδιά μας είναι να ανοίξουμε εστιατόριο και να διαμορφώσουμε το roof garden».
Για την τρέχουσα χρονιά η οικογένεια Φραγκουδάκη στοχεύει σε πληρότητα 90%. Το κόστος των δωματίων ανάλογα με τη σεζόν και την κατηγορία κυμαίνεται μεταξύ 150 και 300 ευρώ, ενώ το κόστος επένδυσης για να τεθούν σε λειτουργία τα διαμερίσματα ήταν της τάξης των 300.000 ευρώ, 50% εκ του οποίου χρηματοδοτήθηκε από το ΕΣΠΑ.
Προτιμώ να πατώ σε δύο «βάρκες»
Ο «ομφάλιος λόρος» με την Αμερική δεν πρόκειται να κοπεί, με την Μαρία να τονίζει πως αγαπάει την Ελλάδα, αλλά προτιμά να πατάει σε δύο βάρκες. Στη διάρκεια ενός έτους δημιουργεί έξι πίνακες και δηλώνει υπέρμαχος του «process art» υποστηρίζοντας πως το υλικό είναι αυτό που δίνει ταυτότητα στο έργο και όχι το χρώμα. Πούπουλα, μονωτικές ταινίες, χρησιμοποιημένα λάστιχα, ακρυλικά προϊόντα και διαλύτες, είναι μερικά από τα υλικά στα οποία δίνεται ξανά ζωή μέσω της τέχνης. “Είναι γλυπτοί πίνακες και όχι πίνακες που έχουν παραχθεί με πινέλο. Συνήθως οι πελάτες μου τους αγοράζουν για το σπίτι τους, αλλά υπάρχουν και κάποιοι που τους βάζουν στο γραφείο τους. Δεν θεωρώ την τέχνη διακόσμηση.
Στην Ελλάδα υπάρχουν αρκετοί φιλότεχνοι και νέοι καλλιτέχνες. Ειδικά τώρα με την κρίση ο κόσμος στρέφεται σε αυτήν για να βρει διέξοδο. Έπειτα γίνονται πολλά δρώμενα δωρεάν που εύκολα προσβάσιμα για τον κόσμο”.
Τι και αν η Αμερική βρίσκεται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την Ελλάδα, οι οικονομικές εξελίξεις στη χώρα μας δεν παύουν να βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Η Μαρία επισημαίνει πως οι εξελίξεις στην Ελλάδα παρουσιάζονται αρνητικά στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, ωστόσο, οι Αμερικάνοι δείχνουν πρόθυμοι να ενημερωθούν αναφορικά με το πώς οι Έλληνες βιώνουν την κρίση στην καθημερινότητά τους. «Όταν η συζήτηση έρχεται στην Ελλάδα συνήθως λένε “τι κρίμα που αυτά συμβαίνουν σε μια τόσο όμορφη χώρα”. Υπάρχει θαυμασμός για την Ελλάδα και πάντα καταλήγουν στο τι μπορεί να γίνει για να αντιστραφεί η κατάσταση».
