10 περιπτώσεις χωρών που αποκλείστηκαν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1948 ήταν οι πρώτοι που είδαν χειμερινές και καλοκαιρινές διοργανώσεις στην Ελβετία και το Λονδίνο, αντίστοιχα, και οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες που διεξήχθησαν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Γερμανία και η Ιαπωνία αποκλείστηκαν από τους διαγωνισμούς το 1948, καθώς θεωρούνταν υπεύθυνες για υποκίνηση πολέμου.

Μία από τις πιο προβεβλημένες περιπτώσεις αποκλεισμού μιας χώρας από τους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι αναμφίβολα αυτή της Νότιας Αφρικής. Καταγγέλλοντας το Απαρτχάιντ -ένα σύστημα θεσμοθετημένου ρατσισμού που επέτρεψε στη μειονότητα των λευκών πληθυσμών της χώρας να έχει πλήρη κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό έλεγχο για περισσότερα από σαράντα χρόνια – η ΔΟΕ απαγόρευσε στη Νότια Αφρική να συμμετέχει σε περισσότερες από δώδεκα καλοκαιρινούς και χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες.

Από το 1964 έως το 1988, η Νότια Αφρική αποκλείστηκε από τους Αγώνες, σηματοδοτώντας μια σχεδόν εικοσαετή απουσία.

Στους Αγώνες του Μονάχου το 1972 η ΔΟΕ απέκλεισε την τελευταία στιγμή τη Ροδεσία, γνωστή σήμερα ως Ζιμπάμπουε.

Μόλις τέσσερις ημέρες πριν από την προγραμματισμένη έναρξη των θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 1972, η ΔΟΕ απέσυρε την πρόσκλησή της στη Ροδεσία μετά από πολιτική πίεση από την Κένυα, την Αιθιοπία και άλλα αφρικανικά έθνη που θεωρούσαν τη Ροδεσία παράνομο καθεστώς. Ως αποτέλεσμα, οι 44 αθλητές που είχε στείλει η Ροδεσία στο Μόναχο είχαν τη δυνατότητα να ζήσουν τους Αγώνες μόνο από τις εξέδρες. Η Ροδεσία δεν θα επέστρεφε στους Ολυμπιακούς Αγώνες μέχρι το 1980, όταν η χώρα υιοθέτησε τη νέα της ταυτότητα ως Ζιμπάμπουε.

Αν και δεν αποκλείστηκαν, οι Ηνωμένες Πολιτείες και ο Καναδάς μποϊκόταραν τους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1980 στη Μόσχα αρνούμενοι να συμμετάσχουν, με την αιτιολογία ότι πρέπει να πέσει φως στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την εισβολή των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν.

Ενώ η ιδέα δεν υιοθετήθηκε από άλλες κυβερνήσεις-μέλη του ΝΑΤΟ, η υποστήριξη για το προτεινόμενο μποϊκοτάζ από τον Αντρέι Ζαχάρωφ —έναν Σοβιετικό πυρηνικό επιστήμονα και διαφωνούντα— το βοήθησε να αποκτήσει δημοτικότητα. Η έκκληση του Ζαχάρωφ υποστηρίχθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες τον Ιανουάριο του 1980, με την κυβέρνηση Κάρτερ να μποϊκοτάρει τους Αγώνες της Μόσχας ως μέρος των συνεπειών εάν η Σοβιετική Ένωση δεν εγκατέλειπε το Αφγανιστάν μέχρι τον Φεβρουάριο του ίδιου έτους, με τον Τζο Κλαρκ, Πρωθυπουργό του Καναδά εκείνη την εποχή, να τον υποστηρίζει.

Μια άλλη απαγόρευση υψηλού προφίλ έγινε στους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1984 στο Λος Άντζελες. Σε άμεση απάντηση στο μποϊκοτάζ των Αγώνων της Μόσχας το 1980 από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά, δεκατέσσερις χώρες του Ανατολικού Μπλοκ με επικεφαλής τη Σοβιετική Ένωση και την Ανατολική Γερμανία αποσύρθηκαν από τους Αγώνες του Λος Άντζελες σε ένδειξη διαμαρτυρίας.

Ως αποτέλεσμα, η Ρουμανία και η Γιουγκοσλαβία ήταν τα μόνα σοσιαλιστικά ευρωπαϊκά κράτη που συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες εκείνης της χρονιάς. Παρά το μποϊκοτάζ, 140 χώρες παρακολούθησαν τους Αγώνες, ρεκόρ προσέλευσης εκείνη την εποχή, με τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Ρουμανία και τη Δυτική Γερμανία να μοιράζονται το βάθρο για τα περισσότερα μετάλλια.

Διακόσιες χώρες θα είχαν συμμετάσχει στους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000 στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας, αν δεν είχε αποκλειστεί το Αφγανιστάν. Ως το μόνο έθνος-μέλος της ΔΟΕ που δεν συμμετείχε στους Αγώνες της Νέας Χιλιετίας, το Αφγανιστάν αποκλείστηκε λόγω της ολοκληρωτικής κυριαρχίας των Ταλιμπάν. Επιπλέον, από το 1996 έως το 2001, το Αφγανιστάν καταπίεζε τις γυναίκες και απαγόρευσε τον αθλητισμό.

Η υποτιθέμενη εμπλοκή του Γενικού Γραμματέα της Ινδικής Ολυμπιακής Ένωσης, Lalit Bhanot, στους Αγώνες της Κοινοπολιτείας του 2010 είχε σοβαρές επιπτώσεις για την Ινδία στους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2014 στο Σότσι.

Με το όνομα του Bhanot να συνδέεται με τους ισχυρισμούς για διαφθορά, μη ασφαλή κατασκευή και έλλειψη ασφάλειας στους Αγώνες της Κοινοπολιτείας του 2010, η ΔΟΕ απαγόρευσε στην Ινδία να αγωνιστεί στο Σότσι το 2014. Τούτου λεχθέντος, τρεις Ινδοί αθλητές είχαν ακόμη το δικαίωμα να αγωνιστούν ως Ανεξάρτητοι Ολυμπιακοί Συμμετέχοντες, με την Ολυμπιακή σημαία να παίρνει τη θέση της σημαίας της Ινδίας στις τελετές έναρξης. Ωστόσο, η σημαία της Ινδίας θα κυμάτιζε στις τελετές λήξης, καθώς η απαγόρευση άρθηκε εν μέρει μέσω των Αγώνων όταν η Ινδική Ολυμπιακή Ένωση εξέλεξε νέο πρόεδρο.

Μετά την επιστροφή του Κουβέιτ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 2012, η χώρα έλαβε και πάλι αποκλεισμό από τη ΔΟΕ στους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016 στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας. Οι αθλητές του Κουβέιτ μπορούσαν να αγωνιστούν μόνο ως ανεξάρτητοι εκείνη τη χρονιά λόγω πολιτικών παρεμβάσεων στην Ολυμπιακή Επιτροπή της χώρας.

Ίσως η πιο διαβόητη περίπτωση αποκλεισμού μιας χώρας από τους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι όταν Ρώσοι κρατικοί αξιωματούχοι πιάστηκαν να παρέχουν στους αθλητές τους αναβολικά. Σχεδόν κάθε μεγάλη αθλητική διοργάνωση έκτοτε έχει απαγορεύσει στη Ρωσική Ομοσπονδία να συμμετέχει λόγω παραβίασης της νομοθεσίας κατά του ντόπινγκ, με τη σημαντικότερη τιμωρία να προέρχεται από τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Η ΔΟΕ αφαίρεσε από τη Ρωσία 43 Ολυμπιακά μετάλλια και απαγόρευσε στη χώρα να αγωνίζεται από τότε που κυκλοφόρησε το σκάνδαλο το 2016. Οι Ρώσοι αθλητές αγωνίζονται πλέον υπό την Ολυμπιακή σημαία, η οποία τους αναγνώρισε ως Ολυμπιακούς αθλητές από τη Ρωσία το 2018 και αθλητές της Ρωσικής Ολυμπιακής Επιτροπής το 2021 και το 2022.