Από τα κρουασάν μέχρι τα μακαρόνια: Αυτή είναι η πρώτη “πατρίδα” 10 πασίγνωστων προϊόντων
Κάθε μέρα απολαμβάνουμε μια μεγάλη μεγάλη ποικιλία από καφέδες και τσάγια, νόστιμα βουτυράτα αρτοσκευάσματα, αλλά και σοκολατένιες λιχουδιές. Ο κόσμος στον οποίο ζούμε μάς δίνει πρόσβαση σε μια αφθονία αγαθών, γεγονός που καθιστά εύκολο να ξεχνάμε ότι υπήρξε μια εποχή που αυτά τα πράγματα δεν υπήρχαν.
Πώς προέκυψαν; Ποιος τα ανακάλυψε ή τα δημιούργησε; Μερικά από τα αγαπημένα μας προϊόντα προέρχονται από απροσδόκητα μέρη και στην παρακάτω λίστα θα μάθουμε τις ρίζες τους.
Πηγή: The Listverse
10. Το γιαούρτι δεν είναι ελληνικό
Στο εξωτερικό το γιαούρτι χαρακτηρίζεται πολύ συχνά ως “ελληνικό”. Ωστόσο, το προϊόν δεν έχει τις ρίζες του στην Ελλάδα. Η προέλευσή του εντοπίζεται στη Μεσοποταμία και χρονολογείται γύρω στο 5000 π.Χ. Ωστόσο, μόλις στις αρχές του 20ου αιώνα ένας Βούλγαρος φοιτητής ιατρικής, ο Στάμεν Γκριγκόροφ, απομόνωσε τα βακτήρια που προκαλούν τη διαδικασία ζύμωσης του γάλακτος που δίνει στο γιαούρτι τη χαρακτηριστική ξινή γεύση του. Τιμώντας τις ρίζες του, το βακτήριο ονομάστηκε Lactobacillus bulgarius. Το όνομα “ελληνικό γιαούρτι” είναι αποτέλεσμα μιας εκστρατείας μάρκετινγκ στις Ηνωμένες Πολιτείες—η οποία αποδείχτηκε πολύ επιτυχημένη.
9. Ο καφές δεν προέρχεται από την Βραζιλία
Μελέτες δείχνουν ότι, παγκοσμίως, πάνω από 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι πίνουν καφέ καθημερινά. Ακόμη και στο Ηνωμένο Βασίλειο, τη χώρα των ένθερμων καταναλωτών τσαγιού, οι εκθέσεις της βιομηχανίας αποκαλύπτουν ότι τα καφενεία πωλούν περίπου 98 εκατομμύρια φλιτζάνια καφέ την ημέρα. Παρόλο που πολλές διαφημίσεις δίνουν έμφαση στο άρωμα και τη γεύση του βραζιλιάνικου καφέ, το ρόφημα δεν προέρχεται από εκεί. Απλά η Βραζιλία είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός καφέ στον κόσμο. Το αγαπημένο ρόφημα ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά στην Αιθιοπία. Η ιστορία λέει ότι ένας ηγούμενος παρατήρησε τις κατσίκες του να τρώνε τους καρπούς των φυτών καφέ και μετά να εμφανίζουν μεγάλη ζωτικότητα και ενέργεια. Αφού το ανέφερε στους άλλους μοναχούς, αποφάσισαν να δοκιμάσουν και οι ίδιοι τους καρπούς. Η φήμη τους ταξίδεψε παγκοσμίως και οι Άραβες ήταν οι πρώτοι που έβαλαν τον καφέ στην καθημερινότητά τους.
8. Τα κρουασάν δεν είναι γαλλικά
Όταν ακούμε τη λέξη «κρουασάν», συνήθως το μέρος που μας έρχεται αμέσως στο μυαλό είναι η Γαλλία – η χώρα της ζαχαροπλαστικής. Όμως η αλήθεια είναι ότι τα κρουασάν προέρχονται από την Αυστρία, συγκεκριμένα από τη Βιέννη, και αρχικά ήταν γνωστά ως kipfel, μια λέξη που σημαίνει ημισέληνος στα γερμανικά. Το kipfel αναφέρεται για πρώτη φορά σε ένα ποίημα του 13ου αιώνα και το κείμενο υποδηλώνει ότι το αρτοσκεύασμα σερβιρίστηκε στον βασιλιά Λεοπόλδο για τα Χριστούγεννα. Ωστόσο, αυτή δεν είναι η πιο δημοφιλής ιστορία προέλευσης του διάσημου γλυκού σε σχήμα φεγγαριού. Ένας από τους διάσημους αυστριακούς θρύλους αποκαλύπτει ότι προέκυψε ως εορταστικό πιάτο για την αυστριακή νίκη επί της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το 1683. Ήταν γεμάτο με αμύγδαλα και βούτυρο, και το σχήμα του μισού φεγγαριού είχε σκοπό να μιμηθεί την ημισέληνο στην τουρκική σημαία.
7. Η σοκολάτα δεν προέρχεται από την Ελβετία
Πιθανότατα όλοι γνωρίζουμε ότι η σοκολάτα παρασκευάζεται από κόκκους κακάο που αναπτύσσονται σε κακαόδέντρα. Οι πρώτοι άνθρωποι που συγκέντρωσαν τον καρπό τδέντρων αυτών πιστεύεται ότι ήταν οι φυλές των Ολμέκων από το νότιο Μεξικό. Ωστόσο, οι Μάγια ήταν οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν τη σοκολάτα με παρόμοιο τρόπο με εμάς σήμερα. Έφτιαχναν ένα απολαυστικό ρόφημα, πρόσθεταν τσίλι και μερικές φορές κορν φλάουρ για να πήξει ή μέλι για να γλυκάνει. Το ποτό πιστεύεται ότι καταναλώνονταν καθημερινά και το απολάμβαναν τόσο για τη λαχταριστή του γεύση όσο και για την καφεΐνη του. Αργότερα, οι Ισπανοί έφεραν τη σοκολάτα στην Ευρώπη και διαδόθηκε γρήγορα σε όλη την ήπειρο. Με την πάροδο του χρόνου, εφευρέθηκαν περισσότερες χρήσεις του προϊόντος και οδήγησαν σε μυριάδες ποτά και επιδόρπια.
6. Οι τηγανίτες δεν είναι γαλλικές ή αμερικανικές
Οι τηγανίτες είναι ένα δημοφιλές πιάτο σε πολλές χώρες: υπάρχουν οι χοντρές αφράτες αμερικανικές τηγανίτες που απολαμβάνει κανείς με σιρόπι σφενδάμου και μπέικον, ή εναλλακτικά, οι υπέροχες λεπτές μεγάλες γαλλικές κρέπες. Στην Αγγλία από την άλλη, υπάρχει τον Φεβρουάριο η Ημέρα της τηγανίτας, που επίσημα ονομάζεται “Χοντρή Τρίτη” (Fat Tuesday ή Mardi Gras). Οι τηγανίτες ωστόσο δεν προέρχονται από κανένα από τα παραπάνω μέρη. Η πρώτη καταγεγραμμένη αναφορά σε τηγανίτες βρίσκεται στα γραπτά ενός Έλληνα ποιητή, που χρονολογείται από το 600 π.Χ, αν και οι ιστορικοί πιστεύουν ότι υπήρχαν πολύ νωρίτερα από αυτό.
5. Η μηλόπιτα δεν προέρχεται από την Αμερική
Ένα από τα πιο δημοφιλή αμερικανικά πιάτα είναι στην πραγματικότητα βρετανικής προέλευσης. Το γλυκό προέρχεται από την Αγγλία, αλλά η συνταγή πιστεύεται ότι έχει επηρεαστεί από τη γαλλική, την ολλανδική και την οθωμανική κουζίνα. Μια από τις πρώτες γραπτές συνταγές βρίσκεται στο βιβλίο μαγειρικής Forme of Curry από τον Samuel Pegge και το κείμενο χρονολογείται από τον 14ο αιώνα. Το γλυκό έφτασε στις Ηνωμένες Πολιτείες και εμφανίστηκε στο πρώτο αμερικανικό βιβλίο μαγειρικής, American Cookery από την Amelia Simmons, που δημοσιεύτηκε το 1796.
4. Το κυριλλικό αλφάβητο δεν είναι ρωσικό
Το κυριλλικό αλφάβητο συνδέεται σε μεγάλο βαθμό με τον ρωσικό πολιτισμό, κάτι που δεν προκαλεί έκπληξη αφού η Σοβιετική Ένωση κατέλαβε το μεγαλύτερο μέρος της Ανατολικής Ευρώπης και πολλές από τις σύγχρονες χώρες της περιοχής μιλούν γλώσσες πολύ στενά συνδεδεμένες με τα ρωσικά και χρησιμοποιούν το ίδιο, ή τουλάχιστον ένα πολύ παρόμοιο, αλφάβητο. Ωστόσο, οι δημιουργοί του είναι δύο αδέρφια — ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος, που γεννήθηκαν στην Πρώτη Βουλγαρική Αυτοκρατορία. Η γραφή διαδόθηκε από τους μαθητές και τους οπαδούς τους.
3. Τα ζυμαρικά δεν προέρχονται από την Ιταλία
Τα ζυμαρικά έχουν γίνει σχεδόν συνώνυμα με το ιταλικό φαγητό. Ωστόσο, το προϊόν στην πραγματικότητα δεν προέρχεται από εκεί. Σύμφωνα με μια θεωρία ο Μάρκο Πόλο έφερε μια πρώιμη εκδοχή των ζυμαρικών στην Ιταλία από την Κίνα. Ωστόσο, οι αναφορές αποκαλύπτουν ότι το προϊόν που έφερε ο Marco Polo δεν ήταν ακριβώς ζυμαρικά αλλά ένα διαφορετικό κινέζικο πιάτο. Φαίνεται ότι τα ζυμαρικά εισήχθησαν στην Ιταλία από τους Άραβες. Υπάρχει γραπτή αναφορά ότι παράγονταν και αποξηραίνονταν στην περιοχή γύρω από τη Λιβύη γύρω στον 5ο αιώνα.
2. Το μπισκοτάκι της τύχης δεν προέρχεται από την Κίνα
Tα μικρά μπισκότα είναι στην πραγματικότητα από την Ιαπωνία. Μια πτυχιούχος λαογραφίας και ιστορίας από το Πανεπιστήμιο Kanagawa ήταν αποφασισμένη να αποκαλύψει την προέλευση του αγαπημένου σνακ και τη δεκαετία του 1990 κατάφερε να εντοπίσει ένα οικογενειακό αρτοποιείο έξω από το Κιότο που πουλούσε ένα σνακ που απίστευτα παρόμοιο με το μπισκοτάκι της τύχης. Εκεί ανακάλυψε φωτογραφίες του σνακ από το 1870. Το μπισκοτάκι ονομαζόταν «tsujiura senbei» ή «κράκερ της τύχης» και μεταφέρθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες από Ιάπωνες μετανάστες στις αρχές του 19ου αιώνα. Ωστόσο, αντί για ζύμη με άρωμα βανίλιας, το αυθεντικό ιαπωνικό μπισκότο τύχης ήταν με μαύρο σουσάμι και miso. Το σχήμα του ωστόσο παρέμεινε το ίδιο, όπως και το μήνυμα που βρίσκουμε μέσα.
1. Η γκάιντα δεν προέρχεται από τη Σκωτία
Το εθνικό μουσικό όργανο της Σκωτίας έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Αίγυπτο. Οι πρώτες εκδοχές της γκάιντας έμοιαζαν αρκετά με αυτό που γνωρίζουμε σήμερα. Ωστόσο, φαινόταν ότι το όργανο ήταν λίγο πιο… ενοχλητικό. Ο σάκος κατασκευαζόταν κυρίως από δέρμα σκύλου και όχι από δέρμα προβάτου και οι σωλήνες ήταν κατασκευασμένοι από κόκαλο και όχι από ξύλο. Οι καταγραφές για τη χρήση του οργάνου στην Αίγυπτο χρονολογούνται στο 400 π.Χ. από τους αυλητές της Θήβας. Αργότερα, οι γκάιντες ήταν δημοφιλείς στην Αρχαία Ρώμη και έτσι πιθανότατα έφτασαν στην Ευρώπη, ωστόσο, η Σκωτία καθιέρωσε το μουσικό όργανο και το έκανε αυτό που ξέρουμε σήμερα. Η γκάιντα είναι επίσης το εθνικό όργανο και μιας άλλης ευρωπαϊκής χώρας—της Βουλγαρίας.
