Eπαγγελματικά σπορ τόσο περίεργα που δεν θα πιστεύετε ότι υπάρχουν

Η διελκυστίνδα είναι ένα από τα αραχαιότερα και πιο αναγνωρίσιμα παιχνίδια στον πλανήτη. Από την Αίγυπτο, την Κίνα και την Ελλάδα, οι αθλητές ανταγωνίζονται μεταξύ τους σε ένα παιχνίδι που δοκιμάζει την ομαδική συνεργασία και τη δύναμη. Σε διεθνές επίπεδο, η διεθνής ομοσπονδία διελκυστίνδας κυβερνά το άθλημα, το οποίο έχει εμφανιστεί ακόμη και στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οι κανόνες αυτού του παράξενου παιχνιδιού περιλαμβάνουν δύο ομάδες που πρέπει να έχουν οκτώ μέλη που συνεργάζονται για να τραβήξουν το σχοινί. Για τους παίκτες, ο στόχος είναι να τραβήξουν την άλλη ομάδα προς την κεντρική γραμμή. Αν και το άθλημα φαίνεται αρκετά απλό, είναι πολύπλοκο, καθώς οι ομάδες χρειάζονται ρυθμό και ομαδική εργασία για να νικήσουν.

Το κροκέ, ακόμη και το όνομά του ακούγεται περίεργο, πρόκειται για ένα άθλημα που κάποτε εμφανιζόταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες ως ένα από τα αθλήματα με τη μεγαλύτερη συμμετοχή, και ήταν το πρώτο υπαίθριο άθλημα που ασπάστηκε την ισότητα των φύλων. Ενώ το κροκέ είναι περισσότερο γνωστό ως παιχνίδι κατάλληλο για μπάρμπεκιου και οικογενειακές συγκεντρώσεις, είναι ένα άθλημα με μεγάλο κοινό, επαγγελματικές ενώσεις και συλλόγους. Οι περισσότεροι παίκτες κροκέ ξεκινούν ως ερασιτέχνες σε τοπικά τουρνουά που φιλοξενούνται από συλλόγους και χτίζουν τις δεξιότητές τους και την αναγνώρισή τους.

Τα ποδήλατα που κατασκευάζονται για δύο είναι σπάνια στους δρόμους, αλλά ανεβάζουν τους αγώνες ποδηλασίας σε ένα εντελώς νέο επίπεδο. Ως άθλημα που περιλαμβάνει δύο δρομείς, οι διαδοχικοί αγώνες είναι συναρπαστικοί για παρακολούθηση.

Το πόλο, γνωστό και ως «παιχνίδι των βασιλιάδων» και «άθλημα πλουσίων», είναι περίεργο, καθώς ξεκίνησε ως ένα παιχνίδι που εκπαίδευε νομάδες για πόλεμο. Η λογική ήταν ότι εάν οι αναβάτες μπορούσαν να ελέγξουν ένα άλογο ενώ κυνηγούσαν μια μπάλα και να παίξουν ως μέρος μιας ομάδας, τότε θα μπορούσαν να έχουν μεγάλη απόδοση στη μάχη. Η σύγχρονη εκδοχή του πολεμικού παιχνιδιού επινοήθηκε εκ νέου από Βρετανούς αξιωματικούς στην Ινδία που έλκονταν από την ομορφιά του αθλήματος. Στο πόλο, ο κύριος στόχος είναι να κερδίσετε περισσότερους πόντους από τον αντίπαλο.

Η σόλο συγχρονισμένη κολύμβηση είναι ένα από τα πιο περίεργα αθλήματα παγκοσμίως και χρειάστηκαν τρεις Ολυμπιακοί Αγώνες για να καταλάβει ο κόσμος ότι ένας χορευτής δεν μπορούσε να συγχρονιστεί μόνος του! Σε αυτό το άθλημα, ο αθλητής εκτελεί ένα είδος μπαλέτου νερού ενώ συγχρονίζεται με τη μουσική. Το άθλημα που προορίζεται, κυρίως, για αθλήτριες θεωρούνταν μοναχικό αφού οι αθλήτριες κινούνταν μόνες του ενώ οι κριτές και το κοινό παρακολουθούσαν. Τελικά η σόλο συγχρονισμένη κολύμβηση συμπεριλαμβάνει ντουέτα και ομάδες οκτώ ατόμων. Σε αυτή τη νέα μορφή, είναι εύκολο να παρακολουθηθεί ο συγχρονισμός μεταξύ των χορευτών. Πρωταρχικός στόχος του αθλήματος είναι η ικανοποίηση των κριτών εκτελώντας τις τεχνικές και τις freestyle κινήσεις.

Το καμπαντί, ένα άθλημα επαφής που δημιουργήθηκε από ιθαγενείς Ινδούς πολλούς αιώνες πριν, είναι ένα από τα πιο παράξενα αθλήματα στον κόσμο. Το καμπαντί, το οποίο έγινε επαγγελματικό το 2014, περιγράφεται συχνά ως ένα παιχνίδι «υψηλών οκτανίων». Το γήπεδο χωρίζεται σε δύο μισά, και οι επιθετικοί επιτίθενται στους αμυντικούς της άλλης πλευράς ενώ φωνάζουν “καμπαντί». Οι κανόνες προβλέπουν ότι ο παίκτης δεν πρέπει να πάρει ανάσα ή να σπάσει το άσμα, και αφού επιτεθεί σε έναν αμυντικό, κερδίζονται πόντοι αν επιστρέψει στη δική του πλευρά του γηπέδου. Αν και πολλοί μπορεί να θεωρούν το καμπαντί ως ένα περίεργο άθλημα, είναι ένα από τα δημοφιλέστερα της Ινδίας. Δεδομένου ότι οι αθλητές μπορούν να το παίξουν σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους, το καμπαντί γίνεται σιγά-σιγά δημοφιλές και ίσως, σε λίγα χρόνια, να μην είναι πια παράξενο.

Σε αυτό το περίεργο άθλημα, οι αναβάτες και τα άλογά τους επιδεικνύουν την ικανότητά τους στο να εκτελούν μια σειρά προγραμματισμένων κινήσεων για τους κριτές και το κοινό που αξιολογούν την ακρίβεια και τη δημιουργικότητα. Ως άθλημα, η ιππική δεξιοτεχνία δοκιμάζει τις ικανότητες των αναβατών να εκπαιδεύουν τα άλογά τους  ώστε να αποδίδουν φυσικά ενώ ο αναβάτης εκπληρώνει διάφορες προκλήσεις. Λοιπόν, γιατί είναι περίεργο; Τα άλογα αναμένεται να εμφανιστούν στις εκδηλώσεις ως καλλιτέχνες, καθιστώντας τα αληθινά αστέρια του σόου. Ενώ οι αναβάτες είναι υπεύθυνοι για την εκπαίδευση και την καθοδήγηση των ζώων, οι αγώνες ιππικής εκγύμνασης εμφανίζουν την απόδοση του αλόγου σε διαφορετικά επίπεδα ή δοκιμασίες.

Το αγωνιστικό περπάτημα αποτελεί μέρος των Ολυμπιακών Αγώνων από το 1904. Ξεκίνησε ως χόμπι στη βικτωριανή εποχή, και όταν μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες, ήταν ένα άθλημα  για εσωτερικούς χώρους. Για τους λάτρεις των σπορ, το αγωνιστικό περπάτημα ήταν ένα από τα πιο συναρπαστικά αθλήματα, καθώς απαιτούσε πολλά από τους συμμετέχοντες. Πρώτον, οι αθλητές πρέπει πάντα να έχουν το ένα πόδι σε επαφή με το έδαφος και αν αυτό δεν είναι ορατό με γυμνό μάτι, τους επιβάλλεται ποινή. Ένας άλλος παράξενος κανόνας είναι ότι ο αθλητής δεν πρέπει ποτέ να λυγίζει τα γόνατά του κατά τη διάρκεια ενός αγώνα, καθώς πρόκειται για παράβαση που αξιολογούν οι κριτές. Εάν ένας αθλητής λάβει τρεις προειδοποιήσεις, αποκλείεται αυτόματα από τον αγώνα.

Το “χαστούκι στο πρόσωπο” δεν απαιτεί εισαγωγή και, αν είμαστε ειλικρινείς, δεν ακούγεται τόσο εξευγενισμένο. Ωστόσο, στη Ρωσία, είναι ένα άθλημα που προσελκύει μεγάλα πλήθη. Κάθε παίκτης περιμένει το χαστούκι από τον άλλο παίκτη και μπορεί να μετακινηθεί μόνο αφού τελειώσει τη σειρά του. Στο “Πρωτάθλημα χαστουκιών” ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι ένας παίκτης να παραδοθεί να αποκλειστεί ή να λιποθυμήσει.

Πηγή Φωτογραφίας: YouTube