Οι δέκα μεγαλύτεροι παγκόσμιοι γεωπολιτικοί κίνδυνοι για το 2019

Υπάρχει μια μακροχρόνια άποψη στην Ουάσινγκτον και το Πεκίνο ότι ο καλύτερος τρόπος για να διευθετήσουν τον ανταγωνισμό τους ήταν να κρατήσουν τη σχέση τους όσο πιο φιλική γίνεται, για όσο περισσότερο καιρό γίνεται. Αυτό άλλαξε πλέον, ειδικά στις ΗΠΑ, η οποία υιοθετεί μια ανοιχτά συγκρουσιακή προσέγγιση υπό τον πρόεδρο Donald Trump εν μέσω ενός πολύμηνου εμπορικού πολέμου μεταξύ των δύο μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου.

Η φετινή χρονιά αναμένεται να αποτελεί σημείο καμπής για τον ανταγωνισμό στον κυβερνοχώρο. Για πρώτη φορά, οι ΗΠΑ θα καταβάλλουν σοβαρές προσπάθειες για να εγκαθιδρύσουν ένα βαθύ χάσμα με τις άλλες χώρες, με το να προβάλουν την ισχύ τους στον κυβερνοχώρο με πολύ πιο δυναμικούς τρόπους. Αυτή η επίδειξη δύναμης θα μπορούσε, όμως, να τους γυρίσει μπούμερανγκ.

Όταν θα πραγματοποιηθούν οι Ευρωεκλογές τον Μάιο, ευρωσκεπτικιστές τόσο από την Αριστερά όσο και από τη Δεξιά αναμένεται να κερδίσουν περισσότερες θέσεις από ποτέ. Στο παρελθόν, περιθωριακά κόμματα κέρδισαν υποστήριξη με το να κατηγορούν τις Βρυξέλλες για εγχώρια προβλήματα. Πλέον, όμως, κερδίζουν θέσεις με το να υπόσχονται να αγνοήσουν τη νομοθεσία της ΕΕ. Αυτή η άνευ προηγουμένου επιρροή των εν λόγω κομμάτων αναμένεται να περιορίσει τη δυνατότητα της Ευρώπης να λειτουργήσει.

Αυτή θα είναι μια χαοτική χρονιά για την αμερικανική εγχώρια πολιτική. Αν και φαίνεται απίθανο να υποβληθεί πρόταση μομφής στον Trump και να αναγκαστεί να παραιτηθεί, η πολιτική αστάθεια στις ΗΠΑ θα είναι εξαιρετικά υψηλή.

Η Eurasia προβλέπει μείωση στο οικονομικό και ανθρώπινο κεφάλαιο που θα βοηθήσει στην τεχνολογική πρόοδο. Τρεις παράγοντες αναμένεται να ωθήσουν σε αυτή την κατάσταση: ανησυχίες σχετικά με την ασφάλεια που θα ωθήσουν τις χώρες να μειώσουν την έκθεσή τους σε ξένους προμηθευτές, ανησυχίες σχετικά με την ιδιωτικότητα που θα ωθήσουν τις κυβερνήσεις να ρυθμίσουν αυστηρότερα το πώς χειρίζονται τα δεδομένα των πολιτών και οικονομικές ανησυχίες που θα ωθήσουν τις χώρες να θέσουν εμπόδια έτσι ώστε να προστατεύσουν αναδυόμενους τεχνολογικούς «πρωταθλητές».

Η εκλογή του Trump ήταν ένα χτύπημα στη δέσμευση δεκαετιών από την πλευρά της Ουάσινγκτον να προστατεύει μια παγκόσμια τάξη της οποίας ηγούνται οι ΗΠΑ. Μάλιστα, ο Trump έχει βρει κάποιους ηγέτες που έχουν τις ίδιες απόψεις, με μερικούς μάλιστα να επιδιώκουν μέχρι και να οδηγήσουν το σύστημα σε κατάρρευση. Αυτοί οι ηγέτες θα έχουν μια ολοένα και πιο διασπαστική επίδραση στην παγκόσμια τάξη.

Ο νέος πρόεδρος της χώρας, Andres Manuel Lopez Obrador, ξεκινά τη θητεία του με ένα βαθμό δύναμης και ελέγχου πάνω σε ένα πολιτικό σύστημα που δεν είχε υπάρξει στο Μεξικό από τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Το να κάνει ο πρόεδρος τη χώρα «σπουδαία ξανά» σημαίνει να την πάει πίσω, στη δεκαετίες του 1960 και 1970 με περισσότερα έξοδα, μεγαλύτερη παρεμβατικότητα της κυβέρνησης και χαμηλότερης ποιότητας πολιτικές.

Ο πρόεδρος Vladimir Putin βλέπει την Ουκρανία ως ζωτικής σημασίας για τη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας. Οι στενές ιστορικές, πολιτικές και πολιτιστικές τους σχέσεις έχουν υποστηρίξει τις ενέργειες της Ρωσίας πολύ πριν από την ουκρανική επανάσταση του 2013-2014. Αλλά αυτό θα θέσει ένα πρόβλημα στις προεδρικές εκλογές του Μαρτίου και την οποία θα ακολουθήσει μια κοινοβουλευτική ψηφοφορία, στην οποία η ρωσική ανάμειξη- είτε για να υποστηρίξει είτε για να υπονομεύσει συγκεκριμένους υποψηφίους- είναι σίγουρη.

Η Νιγηρία βιώνει τις πιο έντονες εκλογικές διαμάχες μετά την μετάβαση της χώρας στη δημοκρατία το 1999. Ένας υποψήφιος είναι ο πρόεδρος Muhammadu Buhari, ένας ηλικιωμένος και εξασθενημένος ηγέτης, ο οποίος υπολείπεται ενέργειας, δημιουργικότητας και πολιτικής συνείδησης για να επιλύσει τα πιο σημαντικά προβλήματα της Νιγηρίας. Ο άλλος υποψήφιος είναι ο πρώην αντιπρόεδρος Atiku Abubakar, που εδώ και καιρό μαστίζεται από κατηγορίες περί διαφθοράς, τις οποίες όμως ο ίδιος αρνείται.