Έχετε άγχος πριν από τα επαγγελματικά meetings; Ειδικοί δίνουν συμβολές για το πώς θα το ξεπεράσετε
Το άγχος είναι γνωστό ότι εμφανίζεται στις πιο ακατάλληλες στιγμές. Η αντίδραση “μάχη ή φυγή” στο σώμα μας, που κάποτε ήταν απαραίτητη για την επιβίωση, εξακολουθεί να υπάρχει, αλλά εκδηλώνεται με ενοχλητικούς, καθημερινούς τρόπους.
Και τα καθημερινά meetings δεν αποτελούν εξαίρεση.
Η Έμιλι Ντάρχαμ, σύμβουλος καριέρας, δημιουργός περιεχομένου και οικοδέσποινα του podcast “The Straight Shooter Recruiter”, δήλωσε στο Business Insider ότι αμέτρητοι πελάτες της έχουν παραδεχτεί ότι αισθάνονται νευρικοί πριν από συνεντεύξεις και δημόσιες ομιλίες. Πολλοί επίσης εκφράζουν ότι νιώθουν το ίδιο πριν από μια επαγγελματική συνάντηση.
Η Ντάρχαμ είπε ότι η ίδια είχε την ίδια ακριβώς εμπειρία.
“Είχα συνταγογραφημένο αποσμητικό χεριών,” είπε, εξηγώντας ότι το χρειαζόταν γιατί οι παλάμες της ήταν πολύ ιδρωμένες όταν έμπαινε σε ένα δωμάτιο συναντήσεων.
“Το εμπόδιο δεν είναι οι ικανότητές σου, δεν είναι η εμπειρία σου, δεν είναι τα υλικά που έχεις ετοιμάσει,” είπε. “Είναι η αυτοπεποίθηση που έχεις όταν εμφανίζεσαι και πιστεύεις ότι οι άνθρωποι θέλουν να ακούσουν τι έχεις να πεις.”
Ο χειρότερος κριτής μας
Το άγχος στη δουλειά δεν είναι κάτι νέο, αλλά η επιστροφή στο γραφείο μετά από μια μακρά περίοδο εργασίας από το σπίτι μπορεί να δημιουργήσει πρόσθετη αγωνία σε κάποιους.
Για τη Gen Z, είναι ένα πολύ οικείο συναίσθημα, με σχεδόν τους μισούς να λένε ότι αισθάνονταν άγχος και πίεση σχεδόν όλο το χρόνο σε μια έρευνα της Deloitte πέρυσι. Ορισμένοι έχουν ακόμη και “άγχος μενού.”
Το άγχος κατά τη διάρκεια συναντήσεων μπορεί να εκδηλωθεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, αλλά συχνά προέρχεται από το «σύνδρομο απατεώνα» ή παρόμοια συναισθήματα, σύμφωνα με τα οποία δεν πιστεύεις ότι αξίζεις να είσαι στην αίθουσα.
Έτσι, αντίθετα, μικραίνεις ή λες στον εαυτό σου, “Ίσως πρέπει να είμαι ήσυχος όταν είμαι εδώ,” είπε η Ντάρχαμ.
Είναι μια ασυμφωνία μεταξύ του πώς συμπεριφερόμαστε στον εαυτό μας και του πώς συμπεριφερόμαστε στους άλλους, πρόσθεσε. Ενώ μπορεί να αυτοκριτικάρουμε τον εαυτό μας για το ότι στραβοπατάμε με τις λέξεις μας ή λέμε κάτι λάθος, πιθανώς δεν θα παρατηρήσουμε κάτι τέτοιο στους συναδέλφους μας.
“Έχεις αυτή τη θεμελιώδη πίστη ότι πρέπει να αποδείξεις την αξία σου για να γίνεις πραγματικά αποδεκτός, και αυτό δεν είναι υγιές, δεν είναι αληθές,” είπε η Ντάρχαμ. “Αυτή είναι μια πίεση που βάζεις στον εαυτό σου για να εμφανιστείς με έναν συγκεκριμένο τρόπο.”
Αυτό επηρεάζει ιδιαίτερα τις γυναίκες και τις διάφορες διασταυρώσεις ταυτότητας, δήλωσε η Ντάρχαμ, κάτι που μπορεί να τις πάει πίσω στην καριέρα τους. Δεν είναι κάτι που συχνά συζητούν ομάδες που δεν έχουν περιθωριοποιηθεί, όπως οι λευκοί άνδρες, πρόσθεσε.
“Έχουν εκπαιδευτεί με την πίστη ότι η φωνή τους μετράει πάντα,” είπε.
Σε σύγκριση, όταν οι μαύρες γυναίκες εκφράζουν τη γνώμη τους, μπορούν να χαρακτηριστούν “επιθετικές” ή “θυμωμένες,” είπε.
“Δεν δημιουργείται ένας χώρος όπου οι έγχρωμες γυναίκες νιώθουν άνετα να υπερασπιστούν τη γνώμη τους ή να θέσουν αυτές τις ερωτήσεις,” είπε η Ντάρχαμ.
Ορισμένοι έχουν επίσης το φόβο του να είναι ορατοί — πιο συγκεκριμένα, το φόβο του να φανούν αποτυχημένοι. Είναι η ανησυχία ότι θα πεις κάτι λάθος ή ότι θα κάνεις μια ερώτηση που οι άλλοι θεωρούν χαζή ή με προφανή απάντηση.
Αυτό σημαίνει ότι ποτέ δεν έχουν την ευκαιρία να αποδείξουν ότι κάνουν λάθος.
“Τότε λες, δεν έπρεπε να είχα πει τίποτα, είμαι τόσο ηλίθιος,” είπε η Ντάρχαμ. “Και απλά ενισχύεις αυτόν τον κύκλο που έχεις δημιουργήσει για τον εαυτό σου.”
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ TOP 10:
Δημιουργώντας μια νέα συνήθεια
Ένα μέρος του να σπάσεις αυτόν τον αρνητικό κύκλο είναι να συνειδητοποιήσεις ότι οι άνθρωποι μπορεί να μην σου δίνουν την προσοχή που νομίζεις.
Η Ντάρχαμ είπε ότι μια καλή αρχή είναι να δώσεις στον εαυτό σου “άδεια να πεις κάτι λάθος” και να “κάνεις λάθη,” γιατί σύντομα θα παρατηρήσεις ότι “οι άνθρωποι δεν προσέχουν εσένα όσο προσέχουν τον εαυτό τους.”
Πρέπει επίσης να θυμάσαι ότι είναι οι άνθρωποι που εκφράζονται που τείνουν να προχωρούν στη ζωή, είπε η Ντάρχαμ.
Διάφορες μελέτες έχουν συμπεράνει ότι η αυτοπεποίθηση μπορεί να συγχέεται με την ευφυΐα στον χώρο εργασίας, και ένας καθηγητής του Harvard Business School συνιστά ακόμη και “πόζες δύναμης” που ενισχύουν αυτά τα συναισθήματα αυτοπεποίθησης.
Η Ντάρχαμ υποστηρίζει ότι είναι απόφαση να ξυπνάς κάθε μέρα και να επικαλείσαι την αυτοπεποίθηση μέχρι να την νιώσεις πραγματικά.
Είπε ότι ένας τρόπος να αναπτύξεις αυτή την ικανότητα είναι να βάζεις τον εαυτό σου τακτικά σε άβολες καταστάσεις και να έχεις “μικρές στιγμές θάρρους στην καθημερινή σου ζωή.”
Αυτό θα μπορούσε να είναι κάτι τόσο μικρό όσο το να πλησιάσεις κάποιον στο μετρό και να του κάνεις ένα κομπλιμέντο για τα παπούτσια του. Ή να κοιτάξεις σε μια αίθουσα συναντήσεων και να ξεκινήσεις μια συζήτηση με έναν συνάδελφο.
“Ακόμα κι αν ψελλίζεις, ακόμα κι αν δεν το λες τέλεια όπως το ήθελες, σε βγάζει από το κεφάλι σου και σε βάζει σε δράση,” είπε η Ντάρχαμ. “Απλά πρέπει να σπάσεις αυτόν τον κύκλο μέρα με τη μέρα, ακόμα κι αν απλώς γίνεις 1% καλύτερος κάθε μέρα.”
Το να κάνεις κομπλιμέντα στους ανθρώπους μπορεί να ενισχύσει την αυτοπεποίθηση, είπε η Ντάρχαμ, γιατί μας κάνει να νιώθουμε ότι έχουμε την εξουσία να κάνουμε τους άλλους να νιώθουν καλά.
“Αυτό είναι πραγματικά ωραίο για τον εγκέφαλό μας,” είπε.
Όμως το «σύνδρομο απατεώνα» και η θεμελιώδης πίστη ότι δεν ανήκεις στην αίθουσα δεν είναι κάτι που μπορούν να λύσουν απλά κόλπα — τότε ίσως είναι καλή ιδέα να δεις έναν θεραπευτή.
Ωστόσο, σύμφωνα με την Ντάρχαμ, αυτοί που απλώς αγωνίζονται να κάνουν την πρώτη κίνηση σε μια συνάντηση πρέπει να θυμούνται ότι είναι απίθανο να μπλέκονται σε προβλήματα.
“Δεν χρειάζεται να ανησυχείς ότι θα πεις κάτι εκτός τόπου, γιατί το άτομο που λέει κάτι εκτός τόπου μιλά από μόνο του”.
