Όταν η Apple εκνεύριζε τους πάντες

Ο πρώτος Macintosh του 1984 δεν διέθετε οδηγό δισκέτας 5-1/4 ιντσών όταν όλοι τον θεωρούσαν αναντικατάστατο. Ομοίως, το 1998 κατήργησε τη δισκέτα των 3,5 ιντσών στους νέους iMac τοποθετώντας οδηγό επανεγγράψιμου CD. Το 2008 το MacBook Air κυκλοφόρησε χωρίς οδηγό DVD και κανείς δεν έπαθε τίποτα. Σήμερα τα DVD drives είναι optional σε κάθε λάπτοπ και λείπουν σε ελάχιστους.

Το Flash είναι μια προγραμματιστική πλατφόρμα της Adobe που επιτρέπει να βλέπει κανείς στον browser του multimedia περιεχόμενο -βίντεο, ήχους, παιχνίδια κ.λπ. Το 2010 ο Στιβ Τζομπς καταδίκασε το Flash στην αφάνεια λέγοντας πως πρόκειται για ένα σύστημα «κλειστό και αυθαίρετο, με τεράστιες τεχνικές ελλείψεις, που δεν υποστηρίζει συσκευές αφής» και απέκλεισε κάθε πιθανότητα να συμπεριληφθεί αυτό στα iPhone και τα iPad. Ενάμιση χρόνο αργότερα η Adobe ανακοίνωσε πως εγκαταλείπει την ανάπτυξη του Flash για φορητές συσκευές.

Από το 2003 και τα iPod, κάθε φορητή συσκευή της Apple -μαζί και τα iPhone και iPad- είχαν το γνωστό 30-pin καλώδιο με το πλατύ βύσμα. Το 2012, μαζί με το iPhone 5, η Apple παρουσίασε το καλώδιο Lightning. 80% λεπτότερο μεν (και επέτρεψε στο iPhone 6 να είναι τόσο λεπτό), ασύμβατο με κάθε προηγούμενη συσκευή δε. Από docks μέχρι φορτιστές.

Από το 1983 μέχρι το 2005 η εμμονή της Apple στα ποντίκια που είχαν ένα μόνο πλήκτρο ήταν ακατανόητη. Ο Τζομπς επέμενε σε αυτό λέγοντας πως η απλότητα είναι πάνω από όλα και πως περισσότερα κουμπιά στο ποντίκι απλώς θα προκαλούσαν σύγχυση. Ωστόσο από το 1998 υποστήριζε το δεξί κλικ σε «ξένα» ποντίκια που συνδεδεμένα με τους υπολογιστές της και το 2005 το Mighty Mouse είχε επιτέλους δεύτερο πλήκτρο.

Το 2011 τα νέα MacBook είχαν μια παράξενη λειτουργία: κάθε φορά που έκανες scroll στο trackpad η σελίδα ακολουθούσε τη φορά του χεριού σου και όχι την αντίθετη, όπως ίσχυε πάντα και όπως ισχύει μέχρι σήμερα σε κάθε άλλο κατασκευαστή. Με άλλα λόγια, η ροή της σελίδας ακολουθούσε τη λογική του iPhone και του iPad. Σε άλλους αρέσει, σε άλλους όχι. Ο κάθε χρήστης έχει την επιλογή να το κρατήσει ή να το αλλάξει.

Σε μια από τις πιο λανθασμένες αποφάσεις στην ιστορία της, η Apple επέλεξε να μην συνεργαστεί με την Intel (παγκόσμιος ηγέτης στους επεξεργαστές), αλλά να κατασκευάσει chip με τη βοήθεια της Motorola και της IBM. Για 15 χρόνια ένιωθε το βάρος αυτής της απόφασης καθώς, ουσιαστικά, ήταν εκτός αγοράς, με λιγότερες επιλογές στο software (διαφορετικό chipset σημαίνει διαφορετικά προγράμματα που οι developers δεν είχαν λόγο να αναπτύξουν) και λιγότερες πωλήσεις.

Η συνεργασία με την Intel από το 2006 σήμανε την απαρχή της αναγέννησης των υπολογιστών της και βοήθησε ώστε η Apple να γίνει παγκόσμιος παίκτης οδηγώντας σε μεγάλο βαθμό τις εξελίξεις στην αγορά των υπολογιστών.