Τεχνολογίες του Star Trek που όλοι χρησιμοποιούμε σήμερα

Στα χέρια του πληρώματος βλέπαμε συχνά το PADD, το Personal Access Display Device, ουσιαστικά έναν φορητό υπολογιστή που θυμίζει τα σημερινά iPad και το Microsoft Surface.

Το 1966 η διαστημική κούρσα ήταν στο απόγειό της και το 1969 ο άνθρωπος περπάτησε για πρώτη φορά στη Σελήνη. Σήμερα οι προσπάθειες για διαστημικά ταξίδια, με πρωτοπόρο τον Richard Branson και τη Virgin Galactic, φιλοδοξούν να φέρουν τον καθένα από εμάς στο Διάστημα.

Κάθε φορά που ο Scottie έπρεπε να τηλεμεταφέρει το πλήρωμα από τον άγνωστο πλανήτη πίσω στο Enterprise, έπρεπε πρώτα να τους εντοπίσει. Το σύστημα εντοπισμού θυμίζει στη λειτουργία του το GPS που όλοι σήμερα έχουμε ακόμα και στα κινητά μας, αλλά το 1966 δεν υπήρχε ούτε ως σκέψη.

Στο Enterprise δεν υπήρχαν σύριγγες και βελόνες. Κάθε φορά που ο Dr. McCoy έπρεπε να δώσει ένα φάρμακο, το «ψέκαζε» απευθείας στη φλέβα μέσω του δέρματος. Οι σημερινές παρόμοιες συσκευές λέγονται injectors και κάνουν περίπου την ίδια δουλειά.

Στην ταινία Star Trek IV: The Voyage Home (1986), το πλήρωμα του Enterprise κατέχει μια φόρμουλα κατασκευής διάφανου αλουμινίου και ταξιδεύει από το μέλλον πίσω στο χρόνο για να την δώσει στους επιστήμονες της σημερινής εποχής. Το υλικό αυτό υπάρχει σήμερα και παράγεται από την εταιρεία Surmet ονομάζεται ALON.

Η συνομιλία με τον υπολογιστή σε καθημερινή γλώσσα είναι από τα αγαπημένα θέματα της επιστημονικής φαντασίας. Εφαρμογές όπως η Siri, το Google Now και η Cortana δεν το έχουν πετύχει ακριβώς, αλλά βρίσκονται σε καλό δρόμο.

Ο Dr McCoy δεν σου έκανε ποτέ εξετάσεις. «Περνούσε» απλώς από το σώμα σου τη διαγνωστική συσκευή του και στην οθόνη του εμφανίζονταν όλα όσα έπρεπε να ξέρει. Τη συσκευή χρησιμοποιούσε και ο Spock. Σήμερα το Scanadu, χρησιμοποιώντας έναν μικρό καταγραφέα-αισθητήρα που τοποθετείται στο μέτωπο του ασθενούς, μετράει μέσα σε δευτερόλεπτα παλμούς, θερμοκρασία, αρτηριακή πίεση, επίπεδα οξυγόνου, κάνει ακόμα και καρδιογράφημα.

Όταν ο συνομιλητής βρισκόταν πολύ μακριά, συνήθως σε άλλο γαλαξία, το πλήρωμα του Enterprise «τηλεφωνούσε» και συνομιλούσε μέσω της μεγάλης οθόνης. Οι σημερινές τηλεδιασκέψεις κάνουν το ίδιο με ανθρώπους στην άλλη άκρη του κόσμου.

Πώς συνομιλούσαν ο Kirk και ο Spock με κάθε μορφή ζωής και κάθε εξωγήινο πολιτισμό που συναντούσαν στα ταξίδια τους; Με τον universal translator η διαδικασία γινόταν αυτόματα και χωρίς καθυστέρηση. Κάτι τέτοιο πάει να επιτύχει το Skype με τη λειτουργία αυτόματης μετάφρασης ομιλίας σε πραγματικό χρόνο.

Στο Enterprise δεν υπήρχαν πόμολα. Όλες οι πόρτες άνοιγαν και έκλειναν αυτόματα. Στα μάτια του κοινού της εποχής αυτό φαινόταν -και ήταν- επιστημονική φαντασία. Αλλά ήταν θέμα λίγων χρόνων για να υλοποιηθεί η απλή αυτή τεχνολογία που σήμερα δεν την προσέχουμε καν.